نتایج جستجو

۴ تمدن: تاریخ تمدن ۴، ۵ ذوالقرنین: زبان مردم دوران ذوالقرنین ۳، ۵; سومین مسافرت ذوالقرنین ۱، ۲; قصه ذوالقرنین ۱، ۲ زبانها: تفاوت زبانها ۵ سرزمینها: تمدن

همين سرمايه ثانيا مسافرت ميكنيم و بنا بر اين كلمه ما در ما نبغى نافيه و بنابر احتمال اوّل كه اظهر است استفهاميّه است و فائده مسافرت ما آنستكه طعام براى

آیات شامل این کلمه زود (۲ بار) توشه. در اقرب گويد: زاد طعامى است كه براى مسافرت آماده شود. همچنين است قول جوهرى در صحاح. [بقره:197]. به تصريح قرآن بهترين

آیات شامل این کلمه ظعن‌ (۱ بار) کم‌ (۲۲۹۱ بار) مسافرت. كوچ [نحل:80].از پوست چهار پايان خيمه هائى فراهم آورد كه آنها را روز سفر رسيدو خضر سبك مى‏دانيد و

شعر امرؤالقيس به معنى مسافرت است كه گويد: لَقَدْ نَقَّبْتُ فِى الْآفاقِ حَتَّى رَضيتُ مِنَ الْغَنيمَةِ بِالْاِيابِ‏ در آفاق مسافرت كردم تا جائى كه غنيمت

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... مسافرت. كوچ [نحل:80].از پوست چهار پايان خيمه هائى فراهم آورد كه آنها را روز سفر رسيدو خضر سبك

کفران: زمینه کفران نعمت ۸ مرگ: فرار از مرگ ۵; منشأ نجات از مرگ ۷ مسافرت: آثار خطر مسافرت دریایى ۱

آيات قرآن كلمه ضرب را در همين زمينه به كار برده است و در اين راه رفتن و مسافرت كردن نحو [نساء:94]. ايضاً در حتمى شدن به كار مى‏رود مثل [بقره:61]. * [كهف:11]

journeys. ترتیل: ترجمه: «إِیلافِ»: بدل از إیلاف پیشین است. «رِحْلَةَ»: کوچ. مسافرت. مفعولٌ‌به است برای مصدر إیلاف. «الشِّتَآءِ»: زمستان. کوچ قریشیها در این

پادشاهى نشناختند ...». برادران یوسف: برادران یوسف و یوسف(ع) ۹، ۱۶; فلسفه مسافرت برادران یوسف ۹; ملاقات برادران یوسف با یوسف(ع) ۱۰، ۱۳ پادشاه مصر: تعبیر

گويد: «السفر: كشف الغطاء... سفر العامة عن الرأس و الخمار عن الوجه» مسافرت را از آن جهت مسافرت گويند كه اخلاق مردم در آن آشكار مى‏شود طورى كه در غير آن آشكار

مر ترا همانا تو هرگز نميتوانى با من صبر نمودن. تفسير در آيات سابقه نتيجه مسافرت حضرت موسى با يوشع عليه السّلام براى تحصيل علم بيان شد كه ملاقات حضرت خضر

مکّه است) آنگاه از قتیبى نقل مى‏کند: شهر را معاد گویند زیرا که شخص در شهرها مسافرت کرده سپس به آن برمى‏گردد. معاد در آیه اسم مکان است. به عقیده المیزان مراد

حبوبات از شام مى آوردند. وقتى که خداوند پیامبر را مبعوث به رسالت کرد، از این مسافرت ها بى نیاز شدند زیرا گروه گروه مردم براى اداى مناسک حج به مکه روى مى آوردند

خداوند در آن شرطى است كه فرموده كسيكه حاضر باشد بايد روزه بگيرد پس نبايد مسافرت نمايد مگر در حج و عمره يا ماليكه خوف دارد تلف شود يا براى نجات مؤمنى كه

خانه كعبه را آن خداوندى كه از گرسنگى و فقر نجات داد آنانرا و خوفشان را از مسافرت بسبب امنيّت طرق و شوارع زائل فرمود براى انس و الفت گرفتن آنها بسفر تجارت

از كشاف نقل شده: اعراب با پرندگان فال مى‏زدند و آن را زجر مى‏ناميدند در مسافرت اگر پرنده از نزدشان مى‏گذشت آن را به پرواز وا مى‏داشتند اگر از چپشان براستشان

رسد، در موقع وصیت باید از میان شما، دو نفر عادل را به شهادت بطلبد؛ یا اگر مسافرت کردید، و مصیبت مرگ شما فرا رسید، (و در آن جا مسلمانی نیافتید،) دو نفر از

فرمود: کسى که در ماه رمضان قبل از ظهر مسافرت کند [روزه او باطل است و ] باید آن روزه را قضا نماید; ولى اگر بعد از ظهر مسافرت کند روزه او تمام است و قضایى هم بر

صفحه 354 هاشم بن عبد مناف بود. بعد از آن قريش دلير شدند و در بلاد بعيده مسافرت كردند تا صاحب خدم و حشم و اموال و بر اهل زمان خود فائق شدند «1». «1» تفسير