نتایج جستجو

رَبِّك‌ِ راضِيَةً مَرضِيَّةً فَادخُلِي‌ فِي‌ عِبادِي‌ وَ ادخُلِي‌ جَنَّتِي‌ فجر ‌آيه‌ 27 ‌الي‌ 30 شرحش‌ ‌در‌ سوره ‌بعد‌ ميآيد ‌ان‌ شاء اللّه‌ ‌تعالي‌. فِي‌

برقرار و ساكن‌ و مستقر ميشود. (وَ الضُّحي‌) روشنايي‌ روز ‌از‌ اول‌ طلوع‌ فجر ‌است‌ ‌تا‌ ذهاب‌ حمره مغربيه‌، و بعضي‌ گفتند: موقعي‌ ‌که‌ آفتاب‌ پهن‌ ميشود،

نخل‌) نخلستانها. (طَلعُها هَضِيم‌ٌ) طلع‌ اول‌ ظهور شي‌ء ‌است‌ مثل‌ طلوع‌ فجر و طلوع‌ شمس‌ و هول‌ مطلع‌ ‌که‌ آثار مرگ‌ ظاهر ميشود و اول‌ نظر ‌که‌ ميفرمايد

بِعادٍ إِرَم‌َ ذات‌ِ العِمادِ الَّتِي‌ لَم‌ يُخلَق‌ مِثلُها فِي‌ البِلادِ» فجر آيه 5 و 6 و 7. و مراد ‌از‌ ظالمة كفر و شرك‌ و عدم‌ ايمان‌ ‌به‌ انبياء ‌است‌

رَبِّك‌ِ راضِيَةً مَرضِيَّةً فَادخُلِي‌ فِي‌ عِبادِي‌ وَ ادخُلِي‌ جَنَّتِي‌ فجر آيه 28 ‌الي‌ 31. (آیه 34)- باز در اینجا دو گروه را مخاطب ساخته، می‌گوید: «پس

احدي‌ ‌از‌ ‌آنها‌ فوت‌ نشود چنانچه‌ ميفرمايد: إِن‌َّ رَبَّك‌َ لَبِالمِرصادِ فجر آيه 13‌-‌ ‌که‌ احدي‌ ‌از‌ تحت‌ قدرت‌ ‌او‌ بيرون‌ نيست‌ و معناي‌ جلوگيري‌ ‌است‌

احدي‌ ‌از‌ ‌آنها‌ فوت‌ نشود چنانچه‌ ميفرمايد: إِن‌َّ رَبَّك‌َ لَبِالمِرصادِ فجر آيه 13‌-‌ ‌که‌ احدي‌ ‌از‌ تحت‌ قدرت‌ ‌او‌ بيرون‌ نيست‌ و معناي‌ جلوگيري‌ ‌است‌

‌از‌ ظالم‌ و كفر كافر ‌را‌ ‌از‌ كافر و شرك‌ مشرك‌ ‌را‌ ‌از‌ مشرك‌ ‌در‌ سوره فجر ‌بعد‌ ‌از‌ ‌آيه‌ أَ لَم‌ تَرَ كَيف‌َ فَعَل‌َ رَبُّك‌َ بِعادٍ‌-‌ ‌الي‌ ‌قوله‌‌-‌

البِلادِ فَأَكثَرُوا فِيهَا الفَسادَ فَصَب‌َّ عَلَيهِم‌ رَبُّك‌َ سَوطَ عَذاب‌ٍ فجر آيه 10 ‌الي‌ 12. و آيه شريفه‌: كُلَّما نَضِجَت‌ جُلُودُهُم‌ بَدَّلناهُم‌ جُلُوداً

آن مفسرى كه گفته مراد از تنور طلوع فجر است ، و معناى آيه اين است كه «امر به همان منوال بود تا آنكه امر ما آمد، و فجر كه لحظه اول عذاب بود طلوع كرد» و قول

«3» ‌در‌ جاي‌ ديگر ميفرمايد: وَ لا تَحَاضُّون‌َ عَلي‌ طَعام‌ِ المِسكِين‌ِ فجر ‌آيه‌ 18. ‌يعني‌ ترغيب‌ نميكنند ‌بر‌ اطعام‌ فقراء نه‌ ‌خود‌ رغبت‌ دارند ‌که‌

عَشْرٍ» «2» كه مراد ده شب است نه كم‌تر و نه بيش‌تر. «1». انبياء، 87. «2». فجر، 2. جلد 8 - صفحه 63 گاهى مراد از عدد، كثرت است. نظير آيه‌ى: «لَوْ يُعَمَّرُ

كه در گره‌ها مى‌دمند. و از شرّ هر حسود آنگاه كه حسد ورزد. كلمه «فلق» مثل «فجر» به معناى شكافتن است، شكافتن سياهى شب يا سپيده صبح: «فالِقُ الْإِصْباحِ» «1»؛

روزه‌ ‌در‌ شريعت‌ اسلام‌ عبارت‌ ‌از‌ امساك‌ ‌از‌ مفطرات‌، ‌از‌ اول‌ طلوع‌ فجر ‌تا‌ زوال‌ حمره‌ مشرقيه‌ ‌است‌ و ‌از‌ عبادات‌ بسيار بزرگ‌ ‌است‌ و يكي‌ ‌از‌

نيست و زوال شمس نصف روز از اوّل طلوع آفتاب تا غروب است نه نصف از اوّل طلوع فجر تا مغرب گويا حضرات خواسته‌اند نماز ظهر و عصر را داخل در حكم نمايند و راضى

عنكبوت، 50. «2». جاثيه، 26. «3». يس، 70. «4». انفال، 24. «5». بقره، 179. «6». فجر، 24. «7». تفسير نمونه، ج 15، ص 543. «8». بقره، 74. جلد 6 - صفحه 457 2. روايات

حكايت مى كند رواياتى درباره واجب شدن نمازهاى پنجگانه ومراد از مشهود بودن قرآن فجر (نمازصبح ) در ذيل آيه : ((اقم الصلوة ...(( رواياتى درباره شفاعت نمودن پيغمبر

نيست و زوال شمس نصف روز از اوّل طلوع آفتاب تا غروب است نه نصف از اوّل طلوع فجر تا مغرب گويا حضرات خواسته‌اند نماز ظهر و عصر را داخل در حكم نمايند و راضى

رَبِّك‌ِ راضِيَةً مَرضِيَّةً فَادخُلِي‌ فِي‌ عِبادِي‌ وَ ادخُلِي‌ جَنَّتِي‌ فجر آيه 28 ‌الي‌ 31. (آیه 33)- در تعقیب آیه قبل که از مسأله حساب دقیق الهی سخن

رَبِّك‌ِ راضِيَةً مَرضِيَّةً فَادخُلِي‌ فِي‌ عِبادِي‌ وَ ادخُلِي‌ جَنَّتِي‌ فجر، آيه 28 ‌الي‌ 30. و مقابل‌ نفس‌ لوامة ‌که‌ ‌خود‌ ‌را‌ ملامت‌ ميكند ‌که‌ چرا