نتایج جستجو

بسوى من من پيغمبر خدايم هيچ كس اعتنا بآنحضرت نمى‌كرد و نسيبه مازنيّه دختر كعب بر روى فراريان خاك ميپاشيد و مى‌گفت كجا فرار مى‌كنيد از خدا و پيغمبرش و عمر

كلى، ظاهرى و مخفى و هر يك را بر وفق افعال خود مجازات خواهد داد. در تيسير- از كعب الاحبار نقل شده كه فاتحه تورات، اول سوره انعام و خاتمه آن آخر سوره هود است

مسلمه كه با كعب بن اشرف بزرگ يهود آشنائى داشت دستور داد او را به هر نحو بتواند به قتل برساند و او با مقدماتى اين كار را كرد. كشته شدن «كعب بن اشرف » تزلزلى

ابن عباس روايت كنند كه حجاج بن عمرو يا عمرو بن الحجاج كه حليف و هم‌سوگند با كعب بن الاشرف يهودى بوده، به ضميمه سلام بن ابى‌الحقيق و قيس بن زيد در صدد شدند

رساند. براى اين كه دليل اهل سنت، روايتى است كه مى گويد: قرآنى را كه أُبىّ بن كعب نوشته بوده، بين اين دو سوره و آن دو سوره بسم اللّه نوشته نبوده. و روايتى است

مَرَّ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ عَلَى‏ كَعْبِ بْنِ عُجْرَةَ وَ اَلْقَمْلُ يَتَنَاثَرُ مِنْ رَأْسِهِ وَ هُوَ مُحْرِمٌ فَقَالَ لَهُ أَ تُؤْذِيكَ هَوَامُّكَ فَقَالَ

مَرَّ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ عَلَى‏ كَعْبِ بْنِ عُجْرَةَ اَلْأَنْصَارِيِ‏ وَ اَلْقَمْلُ يَتَنَاثَرُ مِنْ رَأْسِهِ فَقَالَ أَ تُؤْذِيكَ هَوَامُّكَ قَالَ نَعَمْ

ثُمَّ قَالَ لِي‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ قَالَ لِي‏ عَبْدُ اَللَّهِ بْنُ كَعْبِ بْنِ مَالِكٍ‏ إِنَ‏ أَبِي‏ أَخْبَرَنِي أَنَّهُ لَزِمَ غَرِيماً لَهُ فِي

اينان قطع مى‏كنند نبايد قطع كرد، بلكه از برآمدگى روى پا قطع ميكنند و آن را كعب گويند، و قدم و پاشنه پا باقى مى‏ماند كه با آن بتواند برخيزد و روى پا بايستد،

جلد ۱۸ صفحه : ۳۹۷ در آن جا، پيشقراول خزاعى خدمتش رسيده، عرضه داشت: من فاميل كعب بن لوئى و عامر بن لوئى را ديدم كه داشتند در اطراف، لشكر جمع مى كردند. مثل

حضرت صادق عليه السلام فرمود كه: «امّا ما به طور قرائت ابىّ- يعنى ابىّ بن كعب- مى‏خوانيم «۱». ( ۱). و بعضى گفته‏اند كه: حضرت به جهت تقيّه‏اى از ربيعه، اين

آله و سلّم» آورده كه فرمود: الياس، همان خضر است. و آن روايتى كه از وهب و كعب الاحبار و غير آن دو، رسيده كه گفته اند: الياس، هنوز زنده است، و تا نفخۀ اول

نوشت قرآن ديگرى داشتند - مانند على بن ابى طالب (عليه السلام ) و ابى - بن كعب و عبد الله بن مسعود - چيزى را از آنچه كه در قرآن دائر در ميان مردم بود انكار

در آنجا گرفتار بدگوئى و آزار يهوديان مدينه شدند، مخصوصا يكى از آنان بنام كعب بن اشرف شاعرى بد زبان و كينه توز بود، كه پيوسته پيامبر و مسلمانان را به وسيله

حمزه ثمالى » از يكى از ياران پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) به نام «كعب » چنين نقل مى كند: «هنگامى كه آيه فوق نازل شد عرض ‍ كرديم سلام بر تو را مى

بوده. و در بعضى ديگر آمده كه «عقبة بن ابى معيط» بوده. و در بعضى آمده كه «كعب بن اشرف» بوده؛ ولى معتبر همان است كه مى گفت «عاص بن وائل» بوده است. مؤيّد

خداوند رعب و وحشت شديدى - همانگونه كه قرآن مى گويد - به دلهاى آنها افكند. «كعب بن اسد» كه از سران يهود بود، گفت : من يقين دارم كه محمد (صلى اللّه عليه و

داستان «بهشت إرم» يكى از افسانه هاى معروف قديمى است، كه از وهب بن منبه و كعب الاحبار روايت شده. «وَ ثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصخْرَ بِالْوَادِ»: مادۀ

اللّه عليه و آله و سلّم ) خواند، اما منافق زير بار نرفت ، و او را به داورى كعب بن اشرف يهودى ! دعوت كرد (و حتى طبق بعضى از روايات صريحا گفت ممكن است محمد

چهار نفر از قبيله ما در راه نشر و تعليم قرآن خدمت بزرگى انجام دادند: ابى بن كعب ، و معاذ بن جبل ، و زيد بن ثابت ، و ابو زيد، به علاوه «سعد بن عباده » رئيس