نتایج جستجو

تحويل قبله را مى‏كشيده است. نمى‏شود گفت: رسول خدا«صلى اللَّه عليه و آله» قبله اولى را دوست نمى‏داشت ولى ظاهرا روكردن به آسمان و انتظار تحويل قبله و رضايت از

قبل از اسلام است. از آيه [احزاب:33] به نظر مى‏آيد كه دو جاهليّت هست يكى اوّلى و ديگرى آخرى. الميزان آن را جاهليّت قبل از بعثت و به معنى جاهليّت گذشته گرفته

بطور حصر معين فرمايد: إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ‌: اينست و جز اين نيست كه اولى به تصرف و حاكم در امور دينى و دنيوى شما و احق بر خلافت در مصالح خلقان و صاحب

شريفه به يكى از وجوه تفسير شود: 1- مراد از عصيان، ترك اولى و افضل است نه ترك واجب. و در استعمال ترك اولى را نيز عصيان شمرند، مثل آنكه متعارف است گويند: فلانى

(ص ) را مربوط به ترك اولى نمودن آن حضرت دانسته است جواب به صاحب المنار و بيان اينكه عملرسول خدا (ص ) اولى و اصلح بوده است نه ترك اولى مفسده حضور منافقين

باطل و جهنم از لوازم و توابع كفر است چون گوينده چنانچه دو جمله اخيره را بر اولى عطف نموده مفردات آندو را هم عطف بما سبق‌ جلد 4 صفحه 384 كرده است و اين نكته

«أَبصار» از مادّه «بصر» جمع «بصر» به معناى بینایى و چشم است. «أُولِى الأَبْصارِ»: تعبیر به «أُولِى الأَبْصارِ» (صاحبان چشم) اشاره به کسانى است که حوادث را به

به واسطه دلالت بر معانى خود. تكليم و تكلم هر دو به معنى سخن گفتن است و در اولى مفعول منظور است به خلاف دوم مثل [نساء:164]. خدا با موسى به طور مخصوصى سخن

فعل شده. نزد بعضى تمثيل اول براى مؤمنان و كافران، و دوم براى علماء است لكن اولى آنكه‌ جلد 11 - صفحه 29 كورى، تاريكى، حرارت و اموات ضرب المثل باشد براى مطلق

(ص ) را مربوط به ترك اولى نمودن آن حضرت دانسته است جواب به صاحب المنار و بيان اينكه عملرسول خدا (ص ) اولى و اصلح بوده است نه ترك اولى مفسده حضور منافقين

مِنْ أَبْصارِهِمْ» «1» اگر ادب در كلام لازم است، در رفتار و كردار، به طريق اولى لازم است. آهسته سخن گفتن، نشانه‌ى ادب، تواضع، وقار و آرامش انسان است. قرآن

عَلِمْتُمُ‌: و هر آينه بتحقيق دانستيد و آگاه شديد، النَّشْأَةَ الْأُولى‌: آفرينش اولى را كه آن انتقال نطفه است به علقه و علقه به مضغه و مضغه به عظام و لحوم و اعصاب

و حذّروا أليما و وعدوا جسيما، احذروا الذّنوب المورطة و العيوب المسخطة يا اولى الابصار و الأسماع ... اى بندگان خدا، كجايند آنانكه عمر داده شده بودند پس

ابوجهل را ملاقات نمود و فرمود خداوند به من امر نموده که به تو بگویم: «اولى لک فاولی ثمّ اولى لک فاولى» ابوجهل لباس خویش را از تن بدر آورد (یا از دست بینداخت)

خودتان را و نقول بصيغه متكلّم مع الغير نيز قرائت شده است و در آيه اولى بجاى آيات اولى آيه بصيغه مفرد نيز قرائت نموده‌اند. يَستَعجِلُونَك‌َ بِالعَذاب‌ِ وَ

ميراث گرفتند و آيه شريفه دال است بر آنكه هر كه در نسب نزديكتر به ميت است، اولى به ارث مى‌باشد، خواه آنكه صاحب سهم باشد يا نه، و خواه كه عصبه باشد يا نه،

هُوَاللّهُ اَحَدْ، بى همتا معنى كنيم، در اين صورت، تمام سه آيه كه بعد از آيه اولى آمده است شرح اَحَد مى‏باشد. يعنى به همتا است زيرا كه مقصود همه است و زائيدن

دانسته‌اند و بعضى گفته‌اند پيغمبران چون معصومند ترسى ندارند مگر كسانيكه ترك اولى از آنها صادر شده مانند حضرت موسى و آدم و يونس و امثال ايشان كه ميترسند از

منازل كافران است كه در دنيا داشتند، هر چند رفيع و منيع بوده. معنى اول اليق و اولى باشد به مقام. وَ أَحْسَنُ مَقِيلًا: و نيكوتر است از حيث محل استراحت، يعنى

باطل و جهنم از لوازم و توابع كفر است چون گوينده چنانچه دو جمله اخيره را بر اولى عطف نموده مفردات آندو را هم عطف بما سبق‌ جلد 4 صفحه 384 كرده است و اين نكته