تَرْکَنُوا
«رکون» از مادّه «رکن»، به معناى ستون و دیواره هایى است که ساختمان یا اشیاء دیگر را بر سر پا مى دارد، و سپس به معناى اعتماد و تکیه کردن بر چیزى به کار رفته است. گر چه، مفسران معانى بسیارى براى این کلمه در ذیل آیه آورده اند، ولى همه یا غالب آنها به یک مفهوم جامع و کلى باز مى گردد، مثلاً بعضى آن را به معناى تمایل، بعضى به معناى همکارى، بعضى به معناى اظهار رضایت یا دوستى و بعضى به معناى خیرخواهى و اطاعت ذکر کرده اند، که همه اینها در مفهوم جامع اتکاء و اعتماد و وابستگى، جمع است.
ریشه کلمه
- رکن (۴ بار)
قاموس قرآن
ميل و آرام گرفتن. در صحاح و اقرب گويد [هود:113]. به ستمگران ميل نكنيد و گرنه شما را مىگيرد. ركن به معنى جانب و طرف محكم شيىء است (صحاح) و بر سبيل استعاره به نيرو اطلاق مىشود (راغب) [هود:80]. ظاهراً مراد از آن در آيه اقوام و عشيره است. يعنى اى كاش در قبال شما نيروئى داشتيم و يا به تكيه گاه محكمى (از قبيل عشيره) لا حق مىشدم تا مرا يارى كنند. *[ذاريات:39]. مراد از ركن تكيه گاه و قواى فرعون است يعنى با قواى خويش روى بگردانيد و گفت: جادوگرى است يا ديوانهاى (يعنى موسى).
