نتایج جستجو

زمینه سختیهاى قیامت ۲; علم به عمل در قیامت ۱; نامه عمل در قیامت ۳ محکومیت: نشانه هاى محکومیت اخروى ۳ نامه عمل: آثار رؤیت نامه عمل ۱; دریافت نامه عمل از پشت

۱۵ ; اجتناب از رباخوارى ۸، ۱۳ ; رباخوارى در جاهلیت ۴ ; حرمت رباخوارى ۱ ; محکومیت رباخوارى ۲ رستگارى: عوامل رستگارى ۱۲، ۱۳ ; موانع رستگارى ۱۴، ۱۵ رشد:۱۳ محرمات:۱،

که پس از اقامه شهود - و نه قبل از آن - دیگر کافران رخصت نمى یابند. ۱۰- محکومیت کافران در محکمه قیامت، با شهادت شاهدان همراه است. (و یوم نبعث من کلّ أُمّة

شرارت انگیزند، بر آنها (در دنیا انتقام و در آخرت) عذاب دردناک است. ایراد و محکومیت فقط متوجه کسانی است که به مردم ستم روا می دارند و به ناحق در زمین سرکشی

[پس از زیر و رو شدن شهر و هلاکت مردم] نشانه و عبرتی [از قدرت، غضب خود و محکومیت مجرمان] برای کسانی که از عذاب دردناک می ترسند به جا گذاشتیم. و در آن سرزمين

ابلیس، خود را از مهتران و برتر از آدم معرفى کرد; ولى آیه شریفه در مقام محکومیت و رد این ادعا است. از این رو خداوند در آیه قبل، عامل تمرد ابلیس را، تکبر

عذاب سخت اخروى (إنّهم ساء ما کانوا یعملون) «إنّهم ساء...» براى بیان علت محکومیت منافقان به عذاب سخت اخروى است. ۸ - عذاب الهى و شدت آن، پیامد و نتیجه رفتار

محذوف «لعناهم» خواهد بود. ۸- اتهام نارواى یهود به حضرت مریم (ع) از عوامل محکومیت آنان به لعن و نفرین الهى (و قولهم على مریم بهتناً عظیماً) ۹- نسبت دادن فحشا

الیوم نختم على أفوههم) مهر خوردن دهان کافران، به قرینه آیه قبل - که سخن از محکومیت آنان به دوزخى شدن بود - مى تواند کنایه از ناتوانى آنان در دفاع از خود، در

سامری در برابر سؤال موسی (ع) به هیچ وجه قابل قبول نبود، لذا موسی فرمان محکومیت او را در این دادگاه صادر کرد و سه دستور در باره او و گوساله‌اش داد «گفت:

خلق، داراى ملاک است. (کتب اللّه علیهم الجلاء ... ذلک بأنّهم شاقّوا) ۷ - محکومیت بنى نضیر به تبعید، معلول ستیزه جویى آنان با حکومت اسلامى بود; نه به جهت

أن تسجد) برداشت یاد شده از آن جا است که آیه شریفه، در مقام توبیخ ابلیس و محکومیت عمل او است. ۲ - خداوند، از انگیزه نافرمانى ابلیس از سجده بر آدم، جویا شد

۶ - صدور خلاف از انسان، قبل از دستیابى وى به شناخت رهنمودهاى الهى، مایه محکومیت او به گمراهى نیست. (ما کان اللّه لیضل ... حتى یبین لهم ما یتقون) ۷ - نگرانى

به خدايان دروغين وعاجز گره نزنيم. لَوْ كانَ‌ ... ما وَرَدُوها 2- عجز و محكوميّت با جايگاه خداوندى سازگار نيست. لَوْ كانَ‌ ... ما وَرَدُوها 3- عذاب شرك،

باشند اما توبه کنندگان، پس خداى عز و جل مى فرماید: بر محسنین راهى [براى محکومیت]نیست ». ۲۱ - از امام صادق (ع) روایت شده که فرمود: « ... إن اللّه یحتج على

آنان رضایت نخواهد داد گفتنى است که این آیات در باره رد اعتقاد مشرکان و محکومیت آنان است. ۹- شفاعت شافعان (فرشتگان و ...) تنها شامل کسانى مى شود که خدا

سوزاند، زيرا آتش در آتش تأثيرگذار نيست. بهلول شاگرد امام صادق عليه السلام در محكوميّت و بطلان عقايد او، كلوخى برداشت و بر سر او زد. وقتى شكايت نزد خليفه برد