الفرقان ٥٦
ترجمه
| الفرقان ٥٥ | آیه ٥٦ | الفرقان ٥٧ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«مُبَشِّراً»: مژده‌رسان.
تفسیر
- آيات ۴۱ ۶۲، سوره فرقان
- بيان استهزاء كفار و پاسخ خداوند به اين عمل آنها
- مراد از معبود گرفتن هواى نفس و توضيحى درباره جمله : ((اتخذ الهه هويه ))
- نفى سمع و عقل از كفار و تشبيه آنان به چهار پايانبل هم اضل سبيلا
- تشبيه و تنظير جهل و ضلالت مردم و هدايت آنان به وسيله انبياء، به كشيدن سايه و...
- معناى ((مد الظل )) از نظر ديگر مفسرين
- اشاره به نعمت باد و آب باران
- مقصود از اينكه فرمود با قرآن با دشمنان جهاد كن (جاهدهم به جهادا كبيرا)
- تشبيه انقسام مردم به مؤ من و كافر، به آب دو دريا (يكى گوارا و ديگرى ناگوار) وبه خلقت زن و مرد از نطفه
- مقصود از استثنا ((الا من شاء ان يتخذ الى زبه سبيلا)) در آيه :((قل ما اسئلكم عليه من اجر الا من شاء...))
- نظر مفسرين درباره استثناء مذكور
- تنها وكيل و متصرف در امور بندگان خدا است كه داراى حيات و ملك و علم مطلق است
- معناى جمله ((الرحمن فسئل به خبيرا)) و اقوال مختلف مفسرين در اين باره
- حكايت استكبار مشركين از سجده براى خداوند و فزونى نفرتشان از آن
- بيان استغنا و تعزز خداوند در مقابل استكبار مشركين
- تنظير روشنگرى عالم روحانى و معنوى انسانها باارسال رسل ، به روشنگرى عالم طبيعت با شمس و قمر
- بحث روايتى (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته )
نکات آیه
۱ - پیامبر(ص) در مرحله نخست و نیمه اول رسالت خود، هدفى جز بشارت و اخطار به مردمان نداشت. (و ما أرسلنک إلاّ مبشّرًا و نذیرًا) برداشت یاد شده با توجه به دو نکته است: ۱- از نظر تاریخى تردیدى نیست که بعثت پیامبر(ص)، داراى دو مرحله کاملاً متمایز و گوناگون بود که مرحله نخست در مکه و مرحله دوم در مدینه قرار داشت. ۲- تمامى آیاتى که از بشارت و انذار پیامبر(ص) در قالب نفى و استثنا سخن به میان آورده است (از جمله آیه مورد بحث)، همگى در مکه نازل گشته است که به مرحله نخست رسالت آن حضرت مربوط مى شود.
۲ - بشارت و اخطار، دو روش تربیتى - هدایتى و تبلیغى پیامبراسلام(ص) (و ما أرسلنک إلاّ مبشّرًا و نذیرًا)
۳ - لزوم توأم کردن بشارت و اخطار به هنگام تربیت و هدایت کردن مردمان (و ما أرسلنک إلاّ مبشّرًا و نذیرًا)
۴ - دلدارى خداوند به پیامبر(ص) در برابر مخالفت مشرکان و کافران و پشتیبانى آنان از یکدیگر (و ما أرسلنک إلاّ مبشّرًا و نذیرًا) آیه شریفه با توجه به آیه قبل - که از مخالفت مشرکان و کافران و پشتیبانى آنان از یکدیگر علیه دین الهى سخن به میان آورده است (و کان الکافر على ربّه ظهیراً) - مى تواند به منظور دلدارى به پیامبر(ص) ادا شده باشد; یعنى، اى پیامبر! نگران مخالفت کافران مباش; زیرا تو تنها مسؤول بشارت و انذار به مردم مى باشى.
موضوعات مرتبط
- تبلیغ: انذار در تبلیغ ۲; بشارت در تبلیغ ۲
- تربیت: انذار در تربیت ۲، ۳; بشارت در تربیت ۲، ۳; روش تربیت ۳
- کافران: دشمنى کافران ۴
- محمد(ص): انذارهاى محمد(ص) ۱; بشارتهاى محمد(ص) ۱; دشمنان محمد(ص) ۴; دلدارى به محمد(ص) ۴; روش تبلیغ محمد(ص) ۲; روش هدایتگرى محمد(ص) ۲; مراحل رسالت محمد(ص) ۱
- مشرکان: دشمنى مشرکان ۴
