النساء ١٠٨

يَسْتَخْفُونَ‌ مِنَ‌ النَّاسِ‌ وَ لاَ يَسْتَخْفُونَ‌ مِنَ‌ اللَّهِ‌ وَ هُوَ مَعَهُمْ‌ إِذْ يُبَيِّتُونَ‌ مَا لاَ يَرْضَى‌ مِنَ‌ الْقَوْلِ‌ وَ کَانَ‌ اللَّهُ‌ بِمَا يَعْمَلُونَ‌ مُحِيطاً

ترجمه

آنها زشتکاریِ خود را از مردم پنهان می‌دارند؛ اما از خدا پنهان نمی‌دارند، و هنگامی که در مجالس شبانه، سخنانی که خدا راضی نبود می‌گفتند، خدا با آنها بود، خدا به آنچه انجام می‌دهند، احاطه دارد.

[خيانت خود را] از مردم پنهان مى‌دارند و از خدا پنهان نمى‌كنند [و شرم نمى‌دارند] در صورتى كه خدا در آن لحظه كه شبانه به سخنان خلاف رضاى او مى‌پردازند با آنهاست، و خداوند بدانچه مى‌كنند محيط است

[كارهاى نارواى خود را] از مردم پنهان مى‌دارند، و[لى نمى‌توانند] از خدا پنهان دارند، و چون شبانگاه به چاره‌انديشى مى‌پردازند و سخنانى مى‌گويند كه وى [بدان‌] خشنود نيست، او با آنان است. و خدا به آنچه انجام مى‌دهند همواره احاطه دارد.

(مردم خیانتکار در کار خیانت) از مردم شرم می‌کنند ولی از خدا شرم نمی‌کنند و حال آنکه او با آنهاست هنگامی که شبانگاه سخنانی ناپسند در دل می‌اندیشند، و خدا (در آن حال هم) به هر چه کنند آگاه است.

[خیانت پیشگانْ خیانت خود را] از مردم پنهان می دارند، و [نمی توانند] از خدا پنهان نمایند، و خدا با آنان بود آن گاه که در جلسه مخفی شبانه، درباره طرح و نقشه و سخنی که خدا به آن رضایت نداشت، چاره اندیشی می کردند و خدا همواره به آنچه انجام می دهند، احاطه دارد.

از مردم پنهان مى‌دارند و از خدا پنهان نمى‌دارند، زيرا آنگاه كه شب‌هنگام سخنانى كه خدا از آن ناخشنود بود مى‌گفتند، خدا با آنها بود و خدا به هر چه مى‌كردند احاطه داشت.

اینان با مردم پنهانکاری می‌کنند، ولی نمی‌توانند چیزی را از خداوند پنهان بدارند، چرا که او در زمانی که شبانه سخنان ناپسند می‌گویند، همراه آنان است و خداوند به آنچه می‌کنند چیره است‌

[آنان خيانت خود را] از مردم پنهان مى‌دارند- شرم مى‌كنند- و از خدا پنهان نمى‌دارند- شرم نمى‌كنند- و حال آنكه او با آنهاست هنگامى كه به شب گفتارى را كه او نمى‌پسندد در سر مى‌پرورند، و خدا بدانچه مى‌كنند [دانايى‌] فراگير است.

آنان می‌توانند خیانت خود را از مردم پنهان دارند، ولی نمی‌توانند آن را از خدا پنهان دارند که همیشه با آنان است. (از جمله) بدان گاه که شبانگاهان پنهانی بر گفتاری که (تهمت‌زدن به پاکان و بیگناهان است و) خدا از آن خوشنود نیست، متّفق و همدست می‌گردند. و خداوند از آنچه می‌کنند کاملاً آگاه است.

(کار و اسرار خود را) از مردم بسی پنهان می‌دارند و از خدا هیچ پنهان نمی‌دارند. و چون شبان‌گاه به چاره‌اندیشی می‌پردازند سخنانی می‌گویند که خدا (بدان‌ها) خشنود نیست. حال آنکه خدا (همچنان) با آنان است (و) خدا به آنچه انجام می‌دهند همواره احاطه داشته است.

نهفتگی جویند از مردم و نهفتگی نمی‌جویند از خدا حال آنکه او با ایشان است هنگامی که درون می‌پرورانند آنچه را خوش ندارد از گفتار و خدا است بدانچه می‌کنند فراگیرنده‌

النساء ١٠٧	آیه ١٠٨	النساء ١٠٩
سوره : سوره النساء نزول : ٨ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٢٤ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«یَسْتَخْفُونَ»: مخفی می‌کنند. «یُبَیِّتُونَ»: شبانگاهان چاره‌اندیشی و چاره‌جوئی می‌کنند. پنهانی بر آن هم‌نوا و هم‌آوا می‌شوند (نگا: نساء / ). «مُحِیطاً»: کسی که از همه جوانب بر چیزی آگاه باشد و آن را بپاید.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ مِنَ‌ النَّاسِ‌ مَنْ‌ يُعْجِبُکَ‌... (۲)

تفسیر

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- خیانت پیشگان گنهکار، على رغم شرم از مردم، از خدا شرم و پروایى ندارند. (یستخفون من الناس و لایستخفون من اللّه) چون «استخفاء» (پنهان سازى) از خداوند مقدور نیست تا نهى و یا مذمتى به فعل و یا ترک آن تعلق گیرد; بنابراین «استخفاء» مى تواند کنایه از «استحیاء» (شرم کردن) باشد.

۲- خیانت پیشگان گنهکار، ناباور به نظارت و آگاهى خداوند بر اعمال انسانها (یستخفون من الناس و لایستخفون من اللّه) پنهان سازى از خداوند نامعقول است. بنابراین جمله « و لایستخفون من اللّه» مى تواند اشاره به این معنا باشد که گناهکاران، در حقیقت خداوند را ناظر و آگاه به اعمال نمى دانند تا در صدد پنهان سازى اعمال نارواى خویش از او باشند.

۳- خداوند، سزاوارترین ناظرى است که هنگام گناه باید از او شرم کرد. (یستخفون من الناس و لایستخفون من اللّه و هو معهم)

۴- کسانى که از مردم شرم مى کنند، ولى از خدا شرمى ندارند، مورد سرزنش خداوند هستند. (یستخفون من الناس و لایستخفون من اللّه و هو معهم)

۵- حضور و همراهى خداوند با همگان (و هو معهم)

۶- برخى از مسلمانان، در زمان پیامبر(ص) مرتکب سرقت و خیانت شدند و با نقشه و توطئه در صدد متهم کردن دیگران بودند. (و هو معهم اذ یبیتون ما لایرضى من القول) در شأن نزول آمده که طعمة بن ابیرق پس از سرقت با خود اندیشید که کالاى مسروقه را به خانه یک یهودى بیندازد و در حضور پیامبر(ص) سوگند یاد کند که آن یهودى سرقت کرده و خود از هر خیانتى مبراست.

۷- ناخشنودى خداوند از خیانت و نیرنگ، حتى در مرحله پندار و گفتار (اذ یبیتون ما لایرضى من القول) «اذ یبیتون»، حاکى از اندیشه خیانت و گناه است. و جمله «ما لایرضى»، تصریح به ناخشنودى خداوند و نکوهش از چنین پندار و اندیشه اى دارد.

۸- خداوند، محیط به تمامى اعمال انسان (و کان اللّه بما یعملون محیطاً)

۹- آگاهى کامل خداوند به تمامى گفتار و رفتار آشکار و نهان آدمى (و هو معهم اذ یبیتون ما لایرضى من القول و کان اللّه بما یعملون محیطاً)

۱۰- علم و احاطه خداوند بر توطئه ها و نقشه هاى سرّى دغلبازان و عملکرد آنان (و هو معهم اذ یبیتون ما لایرضى من القول و کان اللّه بما یعملون محیطاً) «یبیتون»، از ماده «بیتوته»، به معناى شب را به صبح آوردن است، و به قرینه جمله هاى گذشته، مراد از آن، توطئه ها و نیرنگهایى است که شبانه و در خلوت طرح مى شود.

۱۱- هشدار خداوند به انسان در مورد اعمال و کارهاى ناشایست نهانى او (اذ یبیتون ... و کان اللّه بما یعملون محیطاً) از مصادیق مورد نظر براى «مایعلمون»، به قرینه جمله «اذ یبیتون»، اعمال پنهانى است.

۱۲- توجه به احاطه کامل خداوند به اعمال آدمى، زمینه پرهیز انسان از کارهاى ناشایست (و کان اللّه بما یعملون محیطاً) تذکر این معنا که خداوند آگاه و محیط به تمامى اعمال مى باشد، براى این منظور است که انسانها با توجه به این حقیقت از اعمال ناشایست پرهیز کنند.

موضوعات مرتبط

• اسلام:
• انسان:
• تقوا:
• حیا:
• خائنان:
• خدا:
• خیانت:
• ذکر:
• سخن:
• عمل:
• گناه: موانع گناه ۳
• گناهکاران: روحیه گناهکاران ۱ ; عقیده گناهکاران ۲
• مسلمانان: خیانت در مسلمانان ۶ ; دزدى در مسلمانان ۶ ; مسلمانان در اسلام ۶ ; مسلمانان و تهمت ۶
• مکاران: توطئه مکاران ۱۰
• مکر: مبغوضیّت مکر ۷