مريم ٩١
ترجمه
مريم ٩٠ | آیه ٩١ | مريم ٩٢ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«دَعَوْا»: نسبت دادند. ادّعاء کردند.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
وَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً... (۱)
يَا أَهْلَ الْکِتَابِ لاَ تَغْلُوا... (۱) بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ... (۱) قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً... (۱) وَ قَدْ مَکَرُوا مَکْرَهُمْ وَ عِنْدَ... (۰) أَ فَأَصْفَاکُمْ رَبُّکُمْ... (۰) لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ (۲) تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ... (۰)
تفسیر
- آيات ۸۱ - ۹۶ سوره مريم
- معناى اينكه فرمود: ((مشركين جز خداى آلهه اى گرفتند تا براى آنان عزت باشند((
- مقصود آيه : ((كلا سيكفرون بعبادتهم و يكونون عليهم ضدا((
- مراد از اينكه فرمود ما نفس ها يا روزهاى زندگى آنان را مى شماريم اين است كه اعمال آنان شمرده و ضبط مى شود
- مقصود از اينكه مشركان گفتند: ((خدا فرزند گرفته (( و احتجاج خداوند در رد اين سخن باطل
- اشاره به مراد از اينكه فرمود: خداوند براى مؤ منان صالح العمل مودتى در دلها قرار مى دهد
- چند روايت در معناى جمله : ((انما نعد لهم عدا((
- رواياتى درباره مقصود از حشر متقين الى الرحمن و فدا
- رواياتى درباره مراد از اينكه فرمود كسى مالك شفاعت نيست الا من اتخذ عندالله عهدا
- رواياتى در ذيل آيه : ((ان الذين آمنوا و عملوا الصالح اتسيجعل لهم الرحمن ودا(( و نزول آن درباره اميرالمؤ منين (عليه السلام )
نکات آیه
۱- انتساب فرزندگزینى به خداوند، سخنى بس ناروا و سنگین براى جهان آفرینش (تکاد السموت یتفطّرن منه ... أن دعوا للرحمن) «دَعَوا» به معناى «جعلوا» (لسان العرب). «أن دعوا» ضمیر «منه» (درآیه قبل) را تبیین مى کند.
۲- مبرّابودن خداوند از داشتن فرزند، با ذات هستى و اجزاى آن عجین شده است. (تکاد السموت یتفطّرن ... أن دعوا للرحمن ولدًا)
۳- «رحمان» از اسامى و اوصاف خداوند، و شناخته شده براى مردم عصر بعثت (أن دعوا للرحمن ولدًا)
۴- فرزند داشتن خداوند، با گستردگى و فراگیرى رحمت او بر همه موجودات، ناسازگار است. (أن دعوا للرحمن ولدًا) گزینش وصف «الرحمان» (داراى رحمت گسترده و فراگیر) در ضمن عبارت «أن دعوا...» دلیل در آن کنجانده است; زیرا همه موجودات - از جمله فرزندهاى پندارى - مشمول رحمت الهى اند و سنخیتى با رحمت آفرین ندارند تا فرزند و مجانس او تلقى شوند.
موضوعات مرتبط
- آفرینش: آفرینش و تنزیه خدا ۲
- اسماء و صفات: رحمان ۳; صفات جلال ۲، ۴
- افترا: افترا به خدا ۱
- خدا: خدا و فرزند ۲، ۴; رحمانیت خدا ۴; ناپسندى انتساب فرزند به خدا ۱
- مردم: خداشناسى مردم مقارن بعثت ۳