الكهف ١٠٦

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۰۲ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

(آری،) این گونه است! کیفرشان دوزخ است، بخاطر آنکه کافر شدند، و آیات من و پیامبرانم را به سخریه گرفتند!

اين است سزايشان كه همان جهنم است، چرا كه كافر شدند و آيات من و پيامبرانم را به ريشخند گرفتند
اين جهنم سزاى آنان است، چرا كه كافر شدند و آيات من و پيامبرانم را به ريشخند گرفتند.
این است که اینان چون کافر شده و آیات و پیمبران مرا استهزاء کردند به آتش دوزخ کیفر خواهند یافت.
این است [وضع و حال زیانکاران] به سبب آنکه کفر ورزیدند و آیات من و پیامبرانم را به مسخره گرفتند.
همچنين كيفر آنان به سبب كفرشان و نيز بدان سبب كه آيات و پيامبران مرا مسخره مى‌كردند، جهنم است.
این چنین است که به خاطر کفری که ورزیده‌اند و آیات و پیامبران مرا به ریشخند گرفته‌اند، جزای آنان جهنم است‌
اين است كه پاداش آنان دوزخ است به سزاى آنكه كفر ورزيدند و آيات و فرستادگان مرا به ريشخند گرفتند.
(حال و احوال ایشان) همان گونه است (که بیان کردیم)، و به سبب کفر ورزیدنشان و به خاطر مسخره کردن آیاتم و پیغمبرانم توسّط ایشان، سزای آنان دوزخ است.
این (جهنم) سزای آنان است، در پیامد (اینکه) کافر شدند، و آیات من و پیامبرانم را به مسخره گرفتند.
این است پاداش ایشان دوزخ بدانچه کفر ورزیدند و برگرفتند آیتهای مرا و پیمبران مرا ریشخند


الكهف ١٠٥ آیه ١٠٦ الكهف ١٠٧
سوره : سوره الكهف
نزول : ٧ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١١
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«ذلِکَ جَزَآؤُهُمْ جَهَنَّمُ»: این سزای ایشان است که دوزخ است. آنچه بیان شد، حال و وضع ایشان است و دوزخ پادافره آنان است. واژه (ذلِکَ) می‌تواند مبتدا و (جَزَآءُ) خبر و (جَهَنَّمُ) بدل باشد؛ و یا این که (ذلِکَ) خبر مبتدای محذوف و (جَزَآءُ) مبتدا و (جَهَنَّمُ) خبر باشد.


تفسیر

نکات آیه

۱- دوزخ، جزاى کافرانِ به آیات الهى و منکران معاد است. (ذلک جزاؤهم جهنّم بما کفروا) مراد از کفر، به قرینه آیه قبل، کفر به آیات خدا و معاد است.

۲- واقعیّت زندگى کافران، چیزى جز پوچى و بى فرجامى و زیانکارى نیست. (ذلک) «ذلک» ممکن است که خبر مبتداى محذوف و تأکید بر محتواى آیات قبل باشد; یعنى، واقعیت این است و جز این نیست. (الأمر ذلک و لا غیر) و مى تواند مبتدا باشد و «جزاؤهم» خبر آن و «جهنم» عطف بیان براى مبتدا یا خبر. برداشت یاد شده براساس احتمال نخست است.

۳- دوزخ، جزاى آنانى است که در صحنه قیامت، بى توشه و تهیدست اند. (فلانقیم لهم یوم القیمة وزنًا . ذلک جزاؤهم جهنّم)

۴- استهزاى آیات و پیامبران الهى، شیوه کافران و عامل دوزخى شدن و حبط عمل آنان است. (جزاؤهم جهنّم بما کفروا واتخذوا ءایتى و رسلى هزوًا) «هزواً» و «هزءاً» به یک معنا است و مصدرى است که حمل آن بر «آیات» و «رسل» براى مبالغه است. راغب، آن را «شوخى ناآشکار» و دیگران، آن را «تمسخر» معنا کرده اند.

۵- کفر به آیات و رسولان الهى، در حقیقت، ریش خند کردن و تمسخر آن ها است. (بما کفروا واتخذوا ءایتى و رسلى هزوًا) تمسخر آیات و رسل از سوى کافران، به دو گونه تصور مى شود: ۱- تمسخر با زبان و قلم و مانند این ها ۲- تمسخرى که از عمل و برخورد کلّى با پیامبران و آیات الهى انتزاع مى شود. به عبارت دیگر، ممکن است که کسى، هیچ تمسخر لفظى نسبت به آیات و رسولان ابراز نکند، ولى نحوه برخورد او با آن ها، به گونه اى باشد که گویا هیچ حقیقتى براى آنان قائل نبوده و آن ها را در بینش خود صرفاً، مسخره بپندارد.

۶- پیامبران و رسولان الهى، در پیش گاه خداوند، داراى ارج اند. (جزاؤهم جهنّم بما کفروا و اتخذوا ءایتى و رسلى هزوًا)

موضوعات مرتبط

  • آخرت: کیفر محرومان از توشه اخروى ۳
  • آیات خدا: آثار استهزاى آیات خدا ۴; استهزاگران آیات خدا ۴; استهزاى آیات خدا۵; حقیقت تکذیب آیات خدا ۵; کیفر مکذبان آیات خدا ۱
  • انبیا: آثار استهزاى انبیا ۴; استهزاگران انبیا ۴; استهزاى انبیا۵; مقامات انبیا ۶
  • جهنم: موجبات جهنم ۱، ۴
  • جهنمیان ۳:
  • رسولان خدا: مقامات رسولان خدا ۶
  • عمل: موجبات حبط عمل ۴
  • کافران: پوچى زندگى کافران ۲; حبط عمل کافران ۴; روش برخورد کافران ۴; زیانکارى کافران ۲
  • کفر: حقیقت کفر به انبیا ۵
  • معاد: کیفر مکذبان معاد ۱

منابع