۱۴٬۱۲۲
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۶ بخش۲۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مضامين سوره مباركه لقمان و غرض از نزول آن
| خط ۱۷۸: | خط ۱۷۸: | ||
==مضامين سوره مباركه لقمان و غرض از نزول آن == | ==مضامين سوره مباركه لقمان و غرض از نزول آن == | ||
غرض اين سوره - به طورى كه آغاز و انجام | غرض اين سوره - به طورى كه آغاز و انجام آن، و نيز سياق تمامى آيات آن اشاره مى كند - دعوت به «توحيد» و ايقان و ايمان به «معاد»، و عمل به كليات شرايع دين است. | ||
از ابتداى سوره پيداست كه درباره بعضى از | از ابتداى سوره پيداست كه درباره بعضى از مشركان نازل شده، كه مردم را از راه خدا و شنيدن قرآن، به وسيله تبليغاتى دروغ جلوگيرى نموده، مى خواستند مسأله خدا و دين را از ياد مردم ببرند. اتفاقا روايت وارده در تفسير آيه: «وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَشتَرِى لَهوَ الحَدِيث...» - به طورى كه خواهيد ديد - نيز، همين را مى گويد. | ||
پس اين سوره نازل شد تا اصول عقايد و كليات شرايع حق را بيان نمايد، و در برابر احاديث سرگرم كننده | پس اين سوره نازل شد تا اصول عقايد و كليات شرايع حق را بيان نمايد، و در برابر احاديث سرگرم كننده آنان، مقدارى از داستان لقمان و مواعظش را ايراد كرده است. | ||
و اين سوره - به شهادت سياقى كه آيات آن دارد - در مكه نازل | و اين سوره - به شهادت سياقى كه آيات آن دارد - در مكه نازل شده، و يكى از آيات بر جسته آن، آيه: «ذَلِکَ بِأنَّ اللهَ هُوَ الحَقُّ وَ إنَّ مَا يَدعُونَ مِن دُونِهِ هُوَ البَاطِلُ...» است. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۳۱۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۳۱۳ </center> | ||
«'''الم تِلْك | «'''الم * تِلْك آيَاتُ الْكِتَابِ الحَْكِيمِ * هُدًى وَ رَحْمَةً لِّلْمُحْسِنِينَ * ... يُوقِنُونَ'''»: | ||
تفسير مفردات اين آيات در سوره هاى قبل گذشت | تفسير مفردات اين آيات در سوره هاى قبل گذشت. چيزى كه تذكرش لازم است، اين است كه: «كتاب» را به لفظ «حكيم» توصيف كرده، و اين دلالت دارد بر اين كه هيچ «لهو الحديثى» در آن وجود ندارد، بلكه نقطه ضعف و درزى ندارد كه سخن باطل و لهو الحديث بخواهد آن را پُر كند. | ||
آن | و نيز، آن را توصيف كرد به دو وصف «هُدى» و «رَحمَةً لِلمُحسِنِين»، تا صفت «حكيم» بودن قرآن را تكميل كند. پس قرآن به سوى واقع و حق هدايت مى كند، و به واقع نيز مى رساند. نه مثل «لهو الحديث» كه انسان را از مهمش باز داشته، و به واقعى نمى رساند. و نيز، قرآن رحمت است، نه نقمت تا از نعمت باز بدارد. | ||
آنگاه «محسنين» را توصيف و معرفى نموده به اين كه: نماز مى خوانند و زكات مى دهند، كه دو ركن مهم عمل اند، و به اين كه داراى ايقان به «آخرت» اند. و معلوم است كه يقين به آخرت، مستلزم يقين به توحيد و رسالت و همه شرايط و مراحل تقوا نيز هست. و همه اين توصيف ها كه براى كتاب كرده، در مقابل «لهو الحديث» است، و دارد به كسى كه به «لهو الحديث» گوش مى دهد، مى گويد: به اين حقايق گوش كن، نه به لهو الحديث. | |||
<span id='link198'><span> | <span id='link198'><span> | ||
==نكوهش كسى كه براى منصرف ساختن مردم از حقائق و معارف قرآن، به ترويج لهو الحديث مى پرداخته == | ==نكوهش كسى كه براى منصرف ساختن مردم از حقائق و معارف قرآن، به ترويج لهو الحديث مى پرداخته == | ||
«'''وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَشترِى لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سبِيلِ اللَّهِ بِغَيرِ عِلْمٍ وَ يَتَّخِذَهَا هُزُواً ...'''»: | «'''وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَشترِى لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سبِيلِ اللَّهِ بِغَيرِ عِلْمٍ وَ يَتَّخِذَهَا هُزُواً ...'''»: | ||
