ص ٤٦: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۲۵#link208 | آيات ۴۱ - ۴۸ سوره ص]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۲۵#link208 | آيات ۴۱ - ۴۸ سوره ص]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۲۵#link209 | مقصود از نصب و عذاب كه ايوب عليه السلام بدان مبتلا بود]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۲۵#link209 | مقصود از نصب و عذاب كه ايوب عليه السلام بدان مبتلا بود]] | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۸: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۲۶#link217 | خبرى از يسع و ذوالكفل]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۲۶#link217 | خبرى از يسع و ذوالكفل]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۶۷#link139 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۶۷#link139 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
إِنَّا أَخْلَصْناهُمْ بِخالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ «46» | |||
همانا ما آنان را با خلوص ويژهاى كه يادآور سراى قيامت بود خالص كرديم. | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
إِنَّا أَخْلَصْناهُمْ بِخالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ (46) | |||
إِنَّا أَخْلَصْناهُمْ بِخالِصَةٍ: بدرستى كه ما خالص و پاكيزه گردانيديم ايشان را براى خود به سبب خصلتى كه خالص بود از شوب علائق، و آن، ذِكْرَى الدَّارِ: ياد كردن سراى آخرت است كه مبناى خلوص طاعت باشد، چه محل نظر انبياء جز جوار حضرت عزت نيست. | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ اذْكُرْ عِبادَنا إِبْراهِيمَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ أُولِي الْأَيْدِي وَ الْأَبْصارِ (45) إِنَّا أَخْلَصْناهُمْ بِخالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ (46) وَ إِنَّهُمْ عِنْدَنا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيارِ (47) وَ اذْكُرْ إِسْماعِيلَ وَ الْيَسَعَ وَ ذَا الْكِفْلِ وَ كُلٌّ مِنَ الْأَخْيارِ (48) هذا ذِكْرٌ وَ إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ (49) | |||
جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوابُ (50) مُتَّكِئِينَ فِيها يَدْعُونَ فِيها بِفاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَ شَرابٍ (51) وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ أَتْرابٌ (52) هذا ما تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسابِ (53) إِنَّ هذا لَرِزْقُنا ما لَهُ مِنْ نَفادٍ (54) | |||
ترجمه | |||
و ياد كن بندگان ما ابراهيم و اسحق و يعقوب صاحبان قوّت و بصيرت را | |||
همانا ما خالص نموديم ايشانرا بخود براى صفت مخصوصى كه ياد آنسراى است | |||
و همانا ايشان نزد ما هر آينه از برگزيدگانى نيكانند | |||
و ياد كن اسمعيل و اليسع و ذا الكفل را و همه از نيكانند | |||
اين ذكر جميل ايشان است و همانا براى پرهيزكاران هر آينه خوبى بازگشت است | |||
در بهشتهاى جاى اقامت هميشگى با آنكه گشوده است براى ايشان درها | |||
در حاليكه تكيه زنندگانند در آنها ميخواهند در آنها ميوه بسيار و آشاميدنى | |||
و نزد ايشانست زنان فروهشته چشم هم سن با هم | |||
اينست آنچه وعده داده ميشويد براى روز شمار | |||
همانا اينست روزى ما نيست براى آن پايانى. | |||
تفسير | |||
خداوند متعال متذكر فرموده است پيغمبر خود را از احوال بندگان برجسته خود تا مردم اقتداء نمايند باخلاق حسنه و صفات پسنديده ايشان مانند حضرت ابراهيم و فرزندش اسحق و فرزند او يعقوب عليهم السلام كه صاحبان قواى ايمانى و عبادى بودند و ارباب بصيرتها و معرفتهاى دينى و عقلى و نيز فرموده كه ما بايشان توفيق اخلاص در عبادت و اطاعت خود را عنايت فرموديم براى آنكه مخصوص نموديم آنانرا بخصلت خالصهاى از شوائب اوهام و اغراض دنيوى كه آن فكر و ذكر سراى باقى و عالم آخرت بود كه خانه حقيقى است نه دنيا كه سراى عاريت و دار فانى و معبر واقعى است و ايشان در علم ازلى و ابدى ما از برگزيدگان براى نبوّت و رسالت و اهل خير و سعادت بوده و خواهند بود و نيز فرموده كه ياد كن از حضرت اسمعيل جدّ امجد خود و پسر بزرگ حضرت ابراهيم از هاجر خاتون واقعى كه از انبياء نامى و معروف بحلم و صبر و رضا و تسليم بود و از اليسع كه گفتهاند نام والدش اخطوب بود و الياس پيغمبر او را جانشين خود در بنى اسرائيل فرمود و | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 474 | |||
غائب شد و بعدا او بمقام نبوّت فائز گشت و از ذو الكفل كه در سوره انبياء ذكر شد او يوشع بن نون است و بعضى او را پسر عموى اليسع دانند كه كفالت از انبياء مهجور مينمود و از تبيان نقل شده كه او پسر ايّوب پيغمبر است و بعد از او مبعوث به نبوّت شد و در هر حال تمام آنها از مردان نيك نيكوكار اهل خير و سعادت بودند اين فقط ذكر خير و نام نيكى است كه از ايشان در دنيا برقرار و باقى مانده و همانا براى اشخاص پرهيزكار هر آينه عاقبت نيكو و پسنديدهاى است چه رسد بانبياء عظام و اوصياء كرام ايشان و آن عاقبت نيكو بهشتهائى است كه اقامتگاه دائمى ايشانست و درهاى آنها هميشه بروى ايشان باز است و مانعى از ورود ايشان در آنها نيست و باعمال صالحه خودشان در دنيا نعمتهاى آنرا كامل مينمايند و چون روز قيامت شود بدون انتظار و وقوف داخل در آنها ميگردند و ملائكه باستقبال ميآيند و ايشان بر تختها نشسته و بر پشتيها تكيه ميكنند و فرمان ميدهند كه انواع ميوجات و مشروبات را براى ايشان حاضر نمايند و فورا حاضر مينمايند براى تفكّه و تلذّذ نه براى گرسنگى و تشنگى چون در بهشت بروى كسيكه باز شد در الم و سختى بروى او بسته ميشود و دختران حوريّه با لباسهاى گوناگون بهشتى نزد آنها حاضر شوند و از خصوصيّات آنها آنستكه چشمهاشان مقصور و منحصر بشوهران بهشتى خودشان است و بديگرى چشم نيندازند و با هم همسن و در جمال و كمال متقاربند نه پير در آنها وجود دارد و نه طفل و نه زشت و نه بىمعرفت اين اجمالى است از آنچه خداوند وعده ميدهد به بندگان پرهيزكار خود براى روز جزاى اعمالشان و اينرا هم بايد دانست كه روزى و عطا و بخشش خدا تمامى ندارد اين اوضاع بهشتى بهمين منوال هميشه باقى و برقرار خواهد بود | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
إِنّا أَخلَصناهُم بِخالِصَةٍ ذِكرَي الدّارِ (46) | |||
جلد 15 - صفحه 253 | |||
محققا ما اينها را خالص كرديم بخلوص ياد دار آخرت. | |||
إِنّا أَخلَصناهُم از صفات خبيثه و اعمال سيئه و وساوس شيطانيه و خيالات فاسده و شهوات نفسانيه و شبهات وارده و عوارض نفسانيه از شك و سهو و نسيان و غفلت و خطا و اشتباه که معني عصمت است که اولين شرط در انبياء و اوصياء است. | |||
بِخالِصَةٍ ذِكرَي الدّارِ فقط قلوب اينها متوجه بعالم آخرت و قرب به مقام ربوبي است که عملا بجميع انحاء عبادات اشتغال دارند و در مقام هدايت و ارشاد ديگران به اندازه قدرت و توانايي كوشش ميكنند. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 46)- در چهارمین توصیف از آنان میگوید: «ما آنها را با خلوص ویژهای خالص کردیم» (إِنَّا أَخْلَصْناهُمْ بِخالِصَةٍ). | |||
«و آن یادآوری سرای آخرت بود» (ذِکْرَی الدَّارِ). | |||
افق دید آنها در زندگی چند روزه این دنیا و لذات آن محدود نمیشد، آنها در ماورای این زندگی زود گذر سرای جاویدان با نعمتهای بیپایانش را میدیدند، و همواره برای آن تلاش و کوشش داشتند. | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
