الظّن: تفاوت میان نسخهها
(افزودن نمودار دفعات) |
(Added word proximity by QBot) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/الظّن | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/الظّن | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
خط ۹: | خط ۱۰: | ||
*[[ال]] | *[[ال]] | ||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
إِن:100, وَ:81, إِلاّ:76, مِن:56, لا:41, يَتّبِعُون:38, الظّن:31, مَا:30, اللّه:26, يُغْنِي:26, عِلْم:25, بَعْض:23, الْحَق:21, إِثْم:21, هُم:20, کَثِيرا:19, شَيْئا:19, اجْتَنِبُوا:18, بِه:17, يَخْرُصُون:17, اتّبَاع:16, تَجَسّسُوا:16, آمَنُوا:16, تَتّبِعُون:16, هُو:16, الّذِين:16, ظَنّا:16, عَن:16, قَتَلُوه:15, لَهُم:15, أَنْتُم:15, تَهْوَى:15, سُلْطَان:14, شُرَکَاء:14, يَقِينا:14, بَل:14, أَکْثَرُهُم:14, الْأَنْفُس:14, لَنَا:14, سَبِيل:13, أَيّهَا:13, فَأَعْرِض:13, قُل:13, رَفَعَه:13, يَتّبِع:13, فَتُخْرِجُوه:13, تَخْرُصُون:13, لَقَد:12, رَبّک:12, بِهَا:12, الّذِي:12, فَلِلّه:12, دُون:12, تَحْکُمُون:12, إِلَيْه:12, الْحُجّة:12, مَن:12, يُضِلّوک:12, جَاءَهُم:12, يَغْتَب:12, يَا:12, الظّالِمُون:12, جَعَل:12, أَنْزَل:11, عَلِيم:11, عِنْدَکُم:11, مِنْه:11, بَعْضُکُم:11, يَدْعُون:11, الْأَرْض:11, رَبّهِم:10, فِي:10, بَعْضا:10, شَک:10, بِمَا:10, هَل:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::الظّن]] | {{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::الظّن]] | ||
|?نازل شده در سال | |?نازل شده در سال |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۵۷
ریشه کلمه
- ظنن (۶۹ بار)
قاموس قرآن
احتمال قوى. چنان كه وهم احتمال ضعيف و شك تساوى طرفين است [انبياء:87]. احتمال قوى داد كه هرگز بر او سخت نمىگيريم. در صحاح گويد: ظنّ معروف است. گاهى به جاى علم گذاشته مىشود. كلام قاموس نظير صحاح است. در اقرب گفته: ظنّ اعتقاد راجح است با احتمال نقيض و در علم و شك نيز به كار رود. طبرسى فرموده: ظّن به عقيده ابى هاشم از جنس اعتقاد است و به نظر قاضى و ابى على جنس مستقلى است غير از اعتقاد، چنان كه سيد مرتضى رحمةاللّه نيز چنين گفته. ناگفته نماند: مشكل است ظّن را جاى علم بريم قرآن آن دو را از هم جدا كرده مثل: [جاثية:32]. [جاثية:24]. [نساء:157]. [نجم:28]. و نيز بسيار بعيد است كه ظّن را در قرآن به معنى شكّ بگيريم كه اين هر دو جنس مستقلى هستند. و قرآن به هر يك اعتناء خاصى دارد. اگر گويند: چرا در بعضى از آيات در جاى علم به قيامت ظّن بكار برده مثل [بقره:45-46]. [مطفّفين:4-5]. [بقره:249]؟ گوئيم: درباره آخرت يقين لازم است نه ظّن چنان كه فرمود: [بقره:4]. [آل عمران:114]. [انعام:154]. در آيات فوق علت استعمال ظّن ملاقات رب و ظّن بعثت هم در اصلاح عمل و ترس از خدا كافى است زيرا انسان ذاتاً از خطر متحمل پرهيز مىكنيد. مثل آيه [انعام:51]. نظر الميزان و المنار نيز نزديك به اين است. بعضى ظّن را در آيات علم معنى كردهاند ولى از ظاهر نبايد عدول كرد. راغب در مفردات گويد: هرگاه ظّن قوى باشد و يا مانند قوى تصور شود با آنّ مشدّد و آن مخفف از مثّقله استعمال مىشود آن گاه آيات «يَظُنُونَ اَنَّهُمْ مُلاقوا رَبِّهِمْ» «يَظُنّونَ اَنَّهُمْ مُلاقُوا اللّه» را شاهد آورده و آنها را در مقام يقين دانسته است. بنابر قول راغب مىشود گفت: چوناند مشدّد و مخّف براى تحقيق است اگر بعد از ظّن بكار روند قرينه بودن ظّن به معنى يقين است مثل آيات فوق و آيه [قيامة:28]. * [احزاب:10] الف الظنونا زايد است براى رعايت آخر آيه كه با آيات ديگر در يك سياق باشد مثل باشد مثل [احزاب:67]. اين الف معنائى ندارد و فقط براى اصلاح لفظ است تقدير آيه به قولى چنين است: «وَ تَظُّنُونَ بِاللَّههِ الظُّنونَ الْمُختَلَفَةِ». آنجا كه در اثر تلاش و تفكّر، يقين ممكن باشد كارى از ظّن ساخته نيست و مورد قبول نمىباشد [يونس:36].