جُنُبا

آیات شامل این کلمه

«جُنُب» «مصدرى» است که به معناى «اسم فاعل» آمده، و در اصل به معناى «دور شونده» است; زیرا ریشه اصلى آن «جنابت» به معناى «بُعد» و دورى است، و اگر شخص «جُنُب» به این عنوان نامیده مى شود به خاطر آن است که باید در آن حال، از نماز و توقف در مسجد و مانند آن دورى کند، و این کلمه (جُنُب) هم بر مفرد و هم بر جمع، هم بر مذکر و هم بر مؤنث اطلاق مى شود. اطلاق «جار جنب» بر همسایه دور، به همین مناسبت است. ضمناً ممکن است از این که قرآن مى گوید: به هنگام نماز اگر جُنُب هستید غسل کنید استفاده شود که غسل جنابت جانشین وضو نیز مى شود.

ریشه کلمه

• جنب‌ (۳۳ بار)

در حال بارگیری...