۱۴٬۰۳۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۳۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←«وضع كتاب» در قيامت، كتابى كه مجرمان، از آن بيمناك اند
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==«وضع كتاب» در قيامت، كتابى كه مجرمان، از آن بيمناك اند== | ==«وضع كتاب» در قيامت، كتابى كه مجرمان، از آن بيمناك اند== | ||
«'''وَ وُضِعَ | «'''وَ وُضِعَ الْكِتَابُ فَترَى الْمُجْرِمِينَ مُشفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَ يَقُولُونَ يَا وَيْلَتَنَا...'''»: | ||
«وضع كتاب»، به معناى نصب آن است تا بر طبقش حكم كنند. و كلمه «مُشفِقِينَ»، مشتق از «شفقت» است، و اصل شفقت، رقت است. راغب در مفردات مى گويد: «اشفاق»، عنايت آميخته با ترس را گويند. چون مشفق كسى را گويند كه نسبت به مشفق عليه محبت و علاقه دارد، و از آثار سوء عملش نسبت به جانش مى ترسد، و اين محبت آميخته با ترس اشفاق است. و در آيه «وَ هُم مِنَ السَّاعَةِ مُشفِقُون» به همين معنا است، و چون با كلمه «مِن» متعدى شود، معناى ترس در آن روشن تر مى شود. مانند آيه مورد بحث و آيه «مُشفِقُونَ مِنهَا». و چون با كلمه «فِى» متعدى گردد، معناى عنايت در آن روشن تر مى گردد. مانند آيه «إنّا كُنّا قَبلُ فِى أهلِنَا مُشفِقِينَ». | |||
كلمه | كلمه «وَيل»، به معناى هلاكت است، و - به طورى كه گفته شده - اين كه در هنگام مصيبت «وَيل» را «يَا وَيلَاهُ» ندا مى كنند، و يا مى گويند: «يَا وَيلَتَاهُ»، از اين باب است كه به طور كنايه برسانند كه مصيبت وارده آن قدر سخت است كه از هلاكت دشوارتر است. لذا در برابر آن «وَيل» را مى خواهد و صدا مى زند، و از آن استغاثه مى كند كه او وى را از مصيبت | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۴۵۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۴۵۱ </center> | ||
وارده نجات دهد. | وارده نجات دهد. همچنان كه گاهى در هنگام مصيبت، آدمى آرزوى مرگ مى كند. چون آن را از مصيبت وارده آسان تر مى بيند. مانند گفتار مريم كه گفت: «يَا لَيتَنِى مِتُّ قَبلَ هَذَا». | ||
از ظاهر سياق استفاده مى شود كه | از ظاهر سياق استفاده مى شود كه «كتاب» در جمله «وَ وُضِعَ الكِتَابُ»، كتاب واحدى است كه اعمال تمامى خلايق در آن ضبط شده، و آن را براى حساب نصب مى كنند. نه اين كه هر يك نفر، يك كتاب جداگانه اى داشته باشد، و اين با آياتى كه براى هر انسانى و هر امتى كتابى جداگانه اى سراغ مى دهد، منافات ندارد. مانند آيه: «كُلُّ إنسَانٍ ألزَمنَاهُ طَائِرَهُ فِى عُنُقِهِ وَ نُخرِجُ لَهُ يَومَ القِيَامَةِ كِتَاباً...»، كه در محل خودش تفسيرش گذشت. | ||
و نيز مانند آيه | و نيز مانند آيه: «كُلُّ أُمَّةٍ تُدعَى إلَى كِتَابِهَا»، و آيه: «هَذَا كِتَابُنَا يَنطِقُ عَلَيكُم بِالحَقّ»، به زودى تفسير اين دو آيه خواهد آمد - إن شاء الله تعالى. | ||
بعضى گفته اند: مراد از | بعضى گفته اند: مراد از «كتاب»، نامه هاى اعمال است، و الف و لام در «الكتاب»، براى استغراق است. (يعنى تمامى كتاب ها)، وليكن سياق آيه مساعد آن نيست. | ||
«''' | «'''فَتَرَى المُجرِمِينَ مُشفِقِينَ مِمَّا فِيهِ'''» - اين جمله، تفريع بر «وضع كتاب» و نصب آن است، و اين تفريع و همچنين ذكر اشفاق آنان، خود دليل بر اين است كه مقصود از «كتاب»، كتاب اعمال است، و يا كتابى است كه اعمال در آن است. و اگر از آنان به «مجرم» تعبير كرده، براى اشاره به علت حكم است، و اين كه اشفاقشان از آن حالى كه به خود گرفته اند، به خاطر اين است كه مجرم بودند. پس اين حال و روزگار مخصوص به آنان نيست. هر كس در هر زمانى مجرم باشد، هرچند كه مشرك نباشد، چنين روزگارى خواهد داشت. | ||
<span id='link304'><span> | <span id='link304'><span> | ||
==تجسم گناهان كوچك و بزرگ و وحشت گنهكاران در قيامت == | ==تجسم گناهان كوچك و بزرگ و وحشت گنهكاران در قيامت == | ||
«'''و يقولون يا ويلتنا مال هذا الكتاب لايغادر صغيرة و لاكبيرة الا احصيها'''»- دو كلمه ((صغيرة (( و ((كبيرة (( وصفاند كه در جاى موصوف خود كه همان خطيئه ويا معصيت ويا زشتكارى و امثال آن است نشسته اند. | «'''و يقولون يا ويلتنا مال هذا الكتاب لايغادر صغيرة و لاكبيرة الا احصيها'''»- دو كلمه ((صغيرة (( و ((كبيرة (( وصفاند كه در جاى موصوف خود كه همان خطيئه ويا معصيت ويا زشتكارى و امثال آن است نشسته اند. | ||
