تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۳۱: تفاوت میان نسخه‌ها

==بيان حال و وصف ملائكه ، كه نه آلهه بل عباد مكرمون خدايند ==

«'''وَ قَالُوا اتخَذَ الرَّحْمَانُ وَلَداً سبْحَانَهُ بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ'''»:

دليلش هم اين است كه آثار عبوديت كامل از عبوديتشان مشاهده مى شود، و آن اين است كه هرگز در سخن از خدا سبقت نمى گيرند.

پس مراد از اينكه ملائكه را عباد خواند، با اينكه تمامى موجودات داراى شعور، همه عباد و بندگانند، خواست به آنان بفهماند كه عبوديتى كه دارند خدا به ايشان كرامت كرده ، و اين موهبت ، عطيه اى است الهى ، پس خود را جز بنده نمى بينند، و اين نظير مخلص (به كسر لام (( براى خدا است ، كه وقتى كسى چنين شد، خدا هم در مقابل ، او را مخلص (به فتح لام ) براى خود قرار مى دهد چيزى كه هست فرق ميان كرامت ملائكه و كرامت بشر - هر چند كه در هر دو موهبتى است - اين است كه اين موهبت را به بشر از راه اكتساب مى دهند، ولى به ملائكه بدون اكتساب ، (دقت فرماييد)