الرحمن ٢: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=بیاموخت قرآن | |-|معزی=بیاموخت قرآن | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الرحمن | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الرحمن | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::2|٢]] | قبلی = الرحمن ١ | بعدی = الرحمن ٣ | کلمه = [[تعداد کلمات::2|٢]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«عَلَّمَ الْقُرْآنَ»: ترتیب طبیعی: خلق انسان، و تعلیم بیان، و تعلیم قرآن است. ولی از آنجا که بزرگترین نعمت خداوند مهربان، تعلیم قرآن به انسان است، تا انسان بتواند در پرتو قرآن به عبادت بپردازد که خلقت انسان به خاطر آن است، تعلیم قرآن را قبل از مسأله آفرینش انسان و آموزش بیان ذکر فرموده است. | «عَلَّمَ الْقُرْآنَ»: ترتیب طبیعی: خلق انسان، و تعلیم بیان، و تعلیم قرآن است. ولی از آنجا که بزرگترین نعمت خداوند مهربان، تعلیم قرآن به انسان است، تا انسان بتواند در پرتو قرآن به عبادت بپردازد که خلقت انسان به خاطر آن است، تعلیم قرآن را قبل از مسأله آفرینش انسان و آموزش بیان ذکر فرموده است. | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۲۶
ترجمه
| الرحمن ١ | آیه ٢ | الرحمن ٣ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«عَلَّمَ الْقُرْآنَ»: ترتیب طبیعی: خلق انسان، و تعلیم بیان، و تعلیم قرآن است. ولی از آنجا که بزرگترین نعمت خداوند مهربان، تعلیم قرآن به انسان است، تا انسان بتواند در پرتو قرآن به عبادت بپردازد که خلقت انسان به خاطر آن است، تعلیم قرآن را قبل از مسأله آفرینش انسان و آموزش بیان ذکر فرموده است.
تفسیر
- آيا ۱ - ۳۰، سوره الرحمن
- غرض و مفاد سوره مباركه الرحمن
- معناى ((الرحمن )) و اشاره به وجه اينكه در آغاز شمارش نعمت هاى مادى و معنوى ، تعليمقرآن را ذكر فرمود
- مقصود از اينكه خداوند به انسان ((بيان آموخت و اهميت بيان در زندگى بشر
- چند قول ديگر در معناى آيات : ((خلق الانسان ، علمه البيان ))
- مراد از سجده گياه و درخت براى خدا و وجه اينكه آيات دوم و سوم سوره عطف نشده اند
- منظور از رفع سماء و وضع ميزان
- مراد از ((ميزان )) در آيه (الا تطغوا فى الميزان و...)
- مخاطب در آيه : ((فباءى الاء ربكما تكذبان )) جن و انس است
- وجه اينكه در ضمن شمارش نعم الهى از شدائد و نقمت هاى قيامت خبر داده شده است
- مقصود از مشرقين و مغربين و معناى آيه : ((مرج البحرين يلتقيان ...))
- مراد از فناى هر كه بر زمين است و وجه اينكه آن را از جمله نعمتهاى الهى شمرده است
- مقصود از وجه خدا و بقاى آن ، و معناى ((ذوالجلال و الاكرام ))
- منظور از سؤ ال هر كه در آسمان و زمين است از خدا، و معناى اينكه خدا در هر روز در شاءنىاست
- (رواياتى در ذيلبرخى آيات گذشته )
- دو دريا على و فاطمه عليه السلام و لؤ لؤ و مرجان حسن و حسين عليه السلام اند
نکات آیه
۱ - خداوند، معلم انسان و تعلیم دهنده قرآن (الرحمن . علّم القرءان)
۲ - نزول قرآن و تعلیم آن به انسان، تبلور رحمت گسترده خداوند به خلق (الرحمن . علّم القرءان) اسناد تعلیم به اسم «رحمان»، بیانگر مطلب بالا است.
۳ - تعلیم قرآن، نعمت و ارزشى فراتر از اصل خلقت انسان و نعمت هاى دیگر (علّم القرءان . خلق الإنسن) سوره «الرحمان»، حاوى بیان انواع نعمت هایى است که خداوند به انسان عطا کرده است. از این که مسأله تعلیم قرآن، سرآغاز همه نعمت ها و حتى آفرینش انسان قرار گرفته، مطلب بالا استفاده مى شود.
۴ - خداوند، معلم واقعى قرآن، بدون کمترین تصرف پیامبر(ص) در آن (الرحمن . علّم القرءان)
۵ - معارف و آموزه هاى قرآن، قابل شناخت و درک براى بشر (علّم القرءان)
موضوعات مرتبط
- انسان: ارزش خلقت انسان ۳; تعلیم قرآن به انسان ها ۱، ۲; معلم انسان ها ۱
- خدا: تعالیم خدا ۱، ۴; نشانه هاى رحمت خدا ۲
- قرآن: ارزش تعلیم قرآن ۳; فهم قرآن ۵; معلم قرآن ۱، ۴; منشأ تعلیم قرآن ۲; منشأ نزول قرآن ۲; وضوح قرآن ۵
- محمد(ص): نقش محمد(ص) ۴
- نعمت: مراتب نعمت ۳; نعمت تعلیم قرآن ۳; نعمت خلقت انسان ۳
