بِالطّاغُوت: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(Added word proximity by QBot) |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/بِالطّاغُوت | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/بِالطّاغُوت | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
«طاغوت» صیغه مبالغه از مادّه «طغیان» به معناى تعدى و تجاوز از حدّ و مرز است، و به هر چیزى که سبب تجاوز از حدّ گردد، گفته مى شود; از این رو شیاطین، بتها، حکام جبار و مستکبر و هر معبودى غیر از پروردگار، و هر مسیرى که به غیر حق منتهى مى شود، همه، طاغوت است. | |||
این کلمه هم به معناى مفرد و هم به معناى جمع استعمال مى شود، هر چند گاهى آن را به «طواغیت» جمع مى بندند. | |||
بعضى از مفسران، مانند «زمخشرى» در «کشّاف» معتقدند: «طاغوت» در اصل «طَغَیُوت» (بر وزن فعلوت) همانند «ملکوت» بوده، سپس مقلوب شده و لام الفعل بر عین الفعل تقدم یافته و «طَیَغُوت» شده، و بعد از تبدیل یاء به الف «طاغوت» گردیده، و از چند جهت معنا تأکید را مى رساند; صیغه مبالغه، معناى مصدرى، و قلب. | |||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === | ||
خط ۶: | خط ۱۳: | ||
*[[ریشه طغى | طغى]] (۳۹ بار) [[کلمه با ریشه:: طغى| ]] | *[[ریشه طغى | طغى]] (۳۹ بار) [[کلمه با ریشه:: طغى| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
اين كلمه هشت بار در قرآن كريم آمده و مراد از آن خدايان دروغين و مردمان متجاوز و طاغى است مثل: [نساء:60]، و مثل [بقره:256]. آن در اصل مصدر است و قبل از اعلال طغيوت (به فتخ طا،غ) بود مثل رغبوت، رهبوت، دحموت. سپس ياء به جاى غين آمد و به واسطه تحرك و انفتاح ما قبل مبدل به الف شد. دليل مصدريّت آن صحت اطلاقش به مفرد و جمع است. (مجمع) گر چه اصل آن مصدر است ولى به جاى فاعل يعنى طاغى به كار مىرود. راغب گويد: طاغوت عبارت است از هر متجاوز و هر معبود جز خداى و در واحد و جمع استعمال مىشود. در آيه «فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطّاغُوتِ» آن را شيطان، كاهن، ساحر، طاغيان انس و جنّ، بتها، هر معبود دروغين گفتهاند، قول اول از امام صادق عليه السلام نيز مرورى است و نيز آن در آيه به معنى جمع است. | |||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
وَ:100, يَکْفُر:100, يُؤْمِن:89, فَمَن:89, الْغَي:78, بِاللّه:78, فَقَد:66, مِن:66, اسْتَمْسَک:55, الرّشْد:55, بِالْعُرْوَة:44, تَبَيّن:44, الْوُثْقَى:33, قَد:33, لا:21, الدّين:21, انْفِصَام:10, فِي:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::بِالطّاغُوت]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۳۴
«طاغوت» صیغه مبالغه از مادّه «طغیان» به معناى تعدى و تجاوز از حدّ و مرز است، و به هر چیزى که سبب تجاوز از حدّ گردد، گفته مى شود; از این رو شیاطین، بتها، حکام جبار و مستکبر و هر معبودى غیر از پروردگار، و هر مسیرى که به غیر حق منتهى مى شود، همه، طاغوت است.
این کلمه هم به معناى مفرد و هم به معناى جمع استعمال مى شود، هر چند گاهى آن را به «طواغیت» جمع مى بندند.
بعضى از مفسران، مانند «زمخشرى» در «کشّاف» معتقدند: «طاغوت» در اصل «طَغَیُوت» (بر وزن فعلوت) همانند «ملکوت» بوده، سپس مقلوب شده و لام الفعل بر عین الفعل تقدم یافته و «طَیَغُوت» شده، و بعد از تبدیل یاء به الف «طاغوت» گردیده، و از چند جهت معنا تأکید را مى رساند; صیغه مبالغه، معناى مصدرى، و قلب.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
اين كلمه هشت بار در قرآن كريم آمده و مراد از آن خدايان دروغين و مردمان متجاوز و طاغى است مثل: [نساء:60]، و مثل [بقره:256]. آن در اصل مصدر است و قبل از اعلال طغيوت (به فتخ طا،غ) بود مثل رغبوت، رهبوت، دحموت. سپس ياء به جاى غين آمد و به واسطه تحرك و انفتاح ما قبل مبدل به الف شد. دليل مصدريّت آن صحت اطلاقش به مفرد و جمع است. (مجمع) گر چه اصل آن مصدر است ولى به جاى فاعل يعنى طاغى به كار مىرود. راغب گويد: طاغوت عبارت است از هر متجاوز و هر معبود جز خداى و در واحد و جمع استعمال مىشود. در آيه «فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطّاغُوتِ» آن را شيطان، كاهن، ساحر، طاغيان انس و جنّ، بتها، هر معبود دروغين گفتهاند، قول اول از امام صادق عليه السلام نيز مرورى است و نيز آن در آيه به معنى جمع است.