مَوْبِقا

آیات شامل این کلمه

«مَوْبِق» از مادّه «وبوق» (بر وزن نبوغ) به معناى «هلاکت» است و «موبق» به «مهلکه» گفته مى شود.

ریشه کلمه

• وبق‌ (۲ بار)

قاموس قرآن

(بروزن فلس) هلاكت. و ايباق به معنى هلاك كردن است [شورى:34]. ايباق به معنى حبس كردن نيز آمده چنانكه در قاموس و اقرب الموارد تصريح كرده است بنابر آنچه در «بحر» ذيل فصل نهرهاى دريايى گفته‏ايم «يَوْبِقْهُنَّ» در آيه به معنى حبس كردنست يعنى: يا آن نهرها را حبس و متوقف مى‏كند. در اثر اعمال مردم و عفو مى‏كند از معاصى بسيارى. * [كهف:52]. مَوْبِق (به فتح ميم و كسر باء) مصدر است به معنى هلاك و نيز اسم مكان است. و آن در آيه ظاهرا اسم مكان و اشاره به بطلان رابطه ميان معبودات و عبادت كنندگان است و ميان آنها مهلكه‏اى واقع شده و رابطه را كه در دنيا گمان مى‏كردند از بين برده است و معبودان اعم از جن وانس وغيرهم نفعى به حال عبادت كنندگان ندارند. يعنى يادكن روزى را كه خدا گويد: شريكان مرا كه بزعم شما شريك من بودند با آواز بلند بخوانيد، آن‏ها شريكان را ندا مى‏كنند اماشريكان جواب نمى‏دهند (وكارى نتوانند) و ميان شريكان و آنها مكانى پر از هلاكت قرار داده‏ايم و رابطه موهوم دنيايى قطع شده وهيچ نتوانند آن فاصله را پيموده و بهم ديگر برسند. از اين ماده دو لفظ بيشتر در قرآن مجيد نداريم.

کلمات نزدیک مکانی

وَ بَيْنَهُم رَأَى الْمُجْرِمُون جَعَلْنَا النّار لَهُم فَظَنّوا يَسْتَجِيبُوا أَنّهُم فَلَم مُوَاقِعُوهَا فَدَعَوْهُم زَعَمْتُم الّذِين

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...