أُسْوَة: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش |
(Added word proximity by QBot) |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/أُسْوَة | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/أُسْوَة | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
«أُسْوَة» از مادّه «اسْو» (بر وزن عروه) در اصل، به معناى آن حالتى است که انسان به هنگام پیروى از دیگرى به خود مى گیرد; و به تعبیرى دیگر، همان تأسّى کردن و اقتدا نمودن است. | «أُسْوَة» از مادّه «اسْو» (بر وزن عروه) در اصل، به معناى آن حالتى است که انسان به هنگام پیروى از دیگرى به خود مى گیرد; و به تعبیرى دیگر، همان تأسّى کردن و اقتدا نمودن است. | ||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === | ||
خط ۹: | خط ۸: | ||
*[[ریشه اسى | اسى]] (۷ بار) [[کلمه با ریشه:: اسى| ]] | *[[ریشه اسى | اسى]] (۷ بار) [[کلمه با ریشه:: اسى| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
اُسْوَه: سر مشق، مقتدا. در مفردات گويد: آن بخوب و بد هر دو شامل است لذا در قرآن با كلمه «حَسَنه» توصيف شده است [احزاب:21] يعنى در اعمال و اقوال رسول خدا براى شما سر مشق خوبى هست. اين كلمه سه بار در قرآن مجيد آمده است يكى آيه فوق و دومى و سومى در سوره ممتحنه آنجا كه سر مشق و مقتدا بودن ابراهيم «عليه السلام» بيان شده است. در اقرب الموارد گويد: «الاُسْوزة: القُدْوَة». | |||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
حَسَنَة:100, کَان:97, اللّه:86, لَکُم:86, وَ:72, لِمَن:62, فِي:58, يَرْجُو:48, لَقَد:41, فِيهِم:38, کَانَت:34, رَسُول:34, إِبْرَاهِيم:31, بَصِير:31, قَد:31, تَعْمَلُون:27, الْحَکِيم:27, الْيَوْم:27, الْعَزِيز:24, الّذِين:24, بِمَا:24, قَلِيلا:20, الْآخِر:20, أَنْت:20, مَعَه:20, إِلاّ:17, إِنّک:17, إِذ:17, قَالُوا:13, لِقَوْمِهِم:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::أُسْوَة]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۴۹
«أُسْوَة» از مادّه «اسْو» (بر وزن عروه) در اصل، به معناى آن حالتى است که انسان به هنگام پیروى از دیگرى به خود مى گیرد; و به تعبیرى دیگر، همان تأسّى کردن و اقتدا نمودن است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
اُسْوَه: سر مشق، مقتدا. در مفردات گويد: آن بخوب و بد هر دو شامل است لذا در قرآن با كلمه «حَسَنه» توصيف شده است [احزاب:21] يعنى در اعمال و اقوال رسول خدا براى شما سر مشق خوبى هست. اين كلمه سه بار در قرآن مجيد آمده است يكى آيه فوق و دومى و سومى در سوره ممتحنه آنجا كه سر مشق و مقتدا بودن ابراهيم «عليه السلام» بيان شده است. در اقرب الموارد گويد: «الاُسْوزة: القُدْوَة».
کلمات نزدیک مکانی
حَسَنَة کَان اللّه لَکُم وَ لِمَن فِي يَرْجُو لَقَد فِيهِم کَانَت رَسُول إِبْرَاهِيم بَصِير قَد تَعْمَلُون الْحَکِيم الْيَوْم الْعَزِيز الّذِين بِمَا قَلِيلا الْآخِر أَنْت مَعَه إِلاّ إِنّک إِذ قَالُوا لِقَوْمِهِم
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...