نتایج جستجو

مرا مس كن «لامَساس» يعنى مرا مس نكن به من دست نزن. ولى قرائت مشهور در قرآن به كسر ميم است در قاموس گويد: معنى لامِساس در قرآن آن است كه كسى را مس نمى‏كنم

بت. جمع‏آن اصنام است. [ابراهيم:35] راغب گويد: صنم جثه‏اى است كه از نقره يا مس يا چوب ساخته شود، آن را براى تقرّب به خدا پرستش مى‏كردند. ابن اثير در نهايه

می‌جوشد؛ |مانند مس گداخته است كه در شكم‌ها مى‌جوشد چون مس گداخته در شكمها مى‌گدازد؛ که آن غذا در شکمهاشان چون مس گداخته در آتش می‌جوشد. مانند مس گداخته شده

مرا مس كن «لامَساس» يعنى مرا مس نكن به من دست نزن. ولى قرائت مشهور در قرآن به كسر ميم است در قاموس گويد: معنى لامِساس در قرآن آن است كه كسى را مس نمى‏كنم

مرا مس كن «لامَساس» يعنى مرا مس نكن به من دست نزن. ولى قرائت مشهور در قرآن به كسر ميم است در قاموس گويد: معنى لامِساس در قرآن آن است كه كسى را مس نمى‏كنم

دود (و یا شعله هاى قرمز رنگ و دودآلود آتش) است که به رنگ مس، در مى آید، بعضى نیز آن را به معناى «مس مذاب» تفسیر کرده اند که، ظاهراً هیچ تناسبى با آیه مورد

سرتان شراره‌هايى از آتش و دود و مس گداخته فرستاده مى‌شود كه از خود دفاع نتوانيد كرد بر سر شما شراره‌هايى از [نوع‌] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد، و [از

نه صفت لوح» يعنى مس نكنند قرآن را مگر جماعتى كه مطهر باشند از حدث اصغر و اكبر، يعنى غير طاهر از خبث و حايض و نفسا و ساير محدثين را مس قرآن جايز نيست «بنابراين

|جامه‌هايشان از مس گداخته [يا قير] است و صورت‌هايشان را آتش مى‌پوشاند تن‌پوشهايشان از «قطران» است و چهره‌هايشان را آتش مى‌پوشاند. (و بینی که) پیراهنهای از مس گداخته

سكون طاء. در اقرب نيز چنين آمده است. بعضى آن را «قِطْرٍ آنٍ» خوانده‏اند يعنى مس مذابيكه حرارتش به نهايت رسيده است. در مجمع فرموده:قطران چيزى است سياه، بدبو،

شده، گرديد مانند يكپارچه آتش سوزان فرمود بياوريد نزد من مس تا بريزم بر آن قطعات آهن چيده شده مس گداخته را و آنها اطاعت نمودند و ذو القرنين سدّ جلد 3 صفحه

كَغَلْيِ الْحَمِيمِ «46» (ميوه) همانا درخت زقّوم، غذاى گناهكاران است. همچون مس آب كرده در شكم آنها مى‌جوشد. همچون جوشش آب داغ. إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ

كَغَلْيِ الْحَمِيمِ «46» (ميوه) همانا درخت زقّوم، غذاى گناهكاران است. همچون مس آب كرده در شكم آنها مى‌جوشد. همچون جوشش آب داغ. طَعامُ الْأَثِيمِ (44) طَعامُ

كَغَلْيِ الْحَمِيمِ «46» (ميوه) همانا درخت زقّوم، غذاى گناهكاران است. همچون مس آب كرده در شكم آنها مى‌جوشد. همچون جوشش آب داغ. كَغَلْيِ الْحَمِيمِ (46) كَغَلْيِ

مى‌كنيد؟ «شُواظٌ» به معناى شعله‌هاى عظيم و سهمگين آتش است و «نُحاسٌ» به معناى مس مذابّ و گداخته. قيامت در اين آيات، بدين گونه تصوير شده است: از يك سو خداوند

نكره آمده اشعه ماوراء بنفش و اشعه كيهانى سوزان نيست؟! آيا «نحاس» كه به معنى مس، دود و سرب مذاب آمده سنگهاى آسمانى نيست كه با سرعت 48هزار كيلومتر در ساعت

[رحمن:35]. طبرسى فرموده: شواظ زبانه سبزى است كه از آتش جدا مى‏شود. نحاس را دخان و مس مذاب گفته‏اند ضمير «عَلَيْكُما» به ثقلان (جنّ و انس) راجع است يعنى: بر شما

مى‌ماند. «أَثِيمٍ» به كسى گويند كه بر گناه پايدار باشد. «مهل» به معناى فلز يا مس ذوب شده يا آلوده است. «فَاعْتِلُوهُ» به معناى كشاندن همراه با قهر و خشونت

قَطران» فرموده: قطران، مس داغ شده است كه از شدت حرارت، آب شده باشد. همچنان كه خداى عزّوجلّ فرموده: «و تَغشى وُجُوهَهُمُ النّار»، يعنى آن مس گداخته جامه آن ها

شده، گرديد مانند يكپارچه آتش سوزان فرمود بياوريد نزد من مس تا بريزم بر آن قطعات آهن چيده شده مس گداخته را و آنها اطاعت نمودند و ذو القرنين سدّ جلد 3 صفحه