نتایج جستجو

فِي لَو هُو قَال عَلَى قُل أَسْأَلُکُم أَن قَالُوا أَ أَو أَجْر أُنْزِل رَبّه الّذِي ثُم فَلا إِذَا يَا لَم تَوَکّلْت الّذِين مِنْهُم إِثْم کَان قَوْم

کُنْت بِاللّه لَک هِي عَلَيْک خَيْرا الْمُحْسِنِين لَئِن يَشَأ لَمِن عَلِيما رَبّه غَيْر سَبِيلا الْعَذَاب الْمَوْت الْمَلاَئِکَة رَبّهِم إِلٰه النّهَار أَصْحَاب

خَلَقْنَاکُم خَوْف دَنَا دِهَاقا ذَات ذَکَرَه ذُو ذِي ذِکْرا رَآه رَأَى رَأَيْت رَب رَبّه رَبّک رَبّکُمَا رَيْحَان رِحْلَة رِزْقَکُم زَاغ زَجْرَة زَقّوم زَيْتُونا

مُوسَى هُو أُنْزِل أَمّا الّذِي إِنّمَا عَن أَنّي شَاء ذِکْر بِآيَات سَبِيلا رَبّه إِنّا إِنّي قَالُوا رَبّک اتّخَذ زَکَرِيّا لَم عَذَابا فَتَاب آدَم رَحْمَة

(ثمّ اجتبه ربّه فتاب علیه و هدى ) ارتباط واژه «ربّه» به فعل هاى «تاب» و «هدى»، گویاى برداشت یاد شده است و مراد از هدایت - به قرینه «اجتباه ربّه» - هدایت

تَدارَكَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ‌ ... فَاجْتَباهُ رَبُّهُ‌ 11- انتخاب پيامبران تنها بدست خداست. «فَاجْتَباهُ رَبُّهُ» فَاجْتَباهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ

سَبِیلٍ إِلی رَبِّهِ تَعَالیَ اتَّخَذَ. یا این که به مناسبت ماقبل، پند گرفتن مقدّر شود. یعنی: فَمَن شَآءَ الإِتِّعَاظَ اتَّخَذَ إِلی رَبِّهِ سَبِیلاً. بدین

نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ‌ ... فَاجْتَباهُ رَبُّهُ‌ 11- انتخاب پيامبران تنها بدست خداست. «فَاجْتَباهُ رَبُّهُ» لَوْ لا أَنْ تَدارَكَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ

«1» قالَ وَ مَنْ يَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّالُّونَ (56) قالَ وَ مَنْ يَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ‌: ابراهيم جواب داد: كيست آنكه نااميد

خدا (هنا لک دعا زکریا ربّه) ۶ - مشاهده کمالات دیگران، برانگیزنده انسان به درخواست کمالات از خدا براى خویش (هنا لک دعا زکریا ربّه) ۷ - درخواست از مقام «ربوبیت»

او باشد. «فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِلى‌ رَبِّهِ مَآباً» ذلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِلى‌ رَبِّهِ مَآباً (39) «1» تفسير عياشى (علميه اسلاميه-

آياتِ رَبِّهِ الْكُبْرى‌» جلد 9 - صفحه 314 3- آيات الهى به قدرى گسترده است كه حتّى اشرف مخلوفات، تنها گوشه‌اى از آن را مى‌بيند. «مِنْ آياتِ رَبِّهِ» لَقَدْ

فراريان از يكديگر، مراد كافران باشند) بَلى‌ إِنَّ رَبَّهُ كانَ بِهِ بَصِيراً «15» بَلى‌ إِنَّ رَبَّهُ‌: آرى او را بازگشت خواهد بود، به درستى كه پروردگار

حسابه عند ربّه) ۶ - خدا، پروردگار انسان ها است. (فإنّما حسابه عند ربّه) ۷ - ربوبیت خدا، مقتضى حسابرسى اعمال و کیفر کافران (فإنّما حسابه عند ربّه) ۸ - شرک،

من یعرض عن ذکر ربّه یسلکه عذابًا صعدًا) ۷ - ذکر دائم خداوند، موجب قبولى و پیروزى در آزمایش هاى الهى است. (لنفتنهم فیه و من یعرض عن ذکر ربّه یسلکه عذابًا

قالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ قالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعالَمِینَ). تفسیر آیات ۱ - خداوند، از ابراهیم خواست تا همواره تسلیم او باشد. (إذ قال له ربه أسلم) ۲

نجات‌ دهد و بيرون‌ آورد. فَأَنساه‌ُ الشَّيطان‌ُ ذِكرَ رَبِّه‌ِ بعض‌ مفسرين‌ گفتند ضمير انسيه‌ و ضمير ربّه‌ بيوسف‌ برميگردد ‌يعني‌ شيطان‌ يوسف‌ ‌را‌ ‌از‌ ذكر

لا أنزل علیه ءایة من ربه فقل إنما الغیب للّه) ۶ - معجزه، فعل خدا و خارج از قلمرو توانایى پیامبر (ص) است. (لو لا أنزل علیه ءایة من ربه فقل إنما الغیب للّه)

ربوبيّت است. «أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ» 4- هر كس خالصانه روى به خدا آورد، هم بهره كامل دارد؛ «فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ» و هم از هر نوع دلهره بيمه خواهد

از خداوند دريافت كنيم. «مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ» 2- قبول توبه و ارائه‌ى راه آن، از شئون تربيت و ربوبيّت خداست. «مِنْ رَبِّهِ» «1». توبه، به معنى بازگشت است