نتایج جستجو

رحل رحم رحمان ردد ردف ردى رزق رسل رسو رصد رضو رغب رفرف رفع رقى رمن رمى رهق رهن روح رود رکب رکع زبن زجر زرع زقم زوج زيت زيتون زيد زيغ زکو س سئل سبت سبح سبع

او بعض غنى ايى نور اوى عفو انس يا اتى کذب قوم رحم لم ک جنن ذوق مرء ارض اول رهن وفى کثر غفر لو ثم قبل صلح خلو هدى قلب حسب خطء نسو صحب درى ظهر ذا بسل سرع شفق

نفس خود را از گرو بيرون آورده‌اند به ايمان و عمل صالح، چنانچه راهن تخليص رهن خود كند به اداء حق. مراد آنكه حق تعالى به جهت شرافت ايمان و بركت اعمال صالحه،

السّلام پرسيدم: حكم رهن در دست مرتهن چيست در صورتى كه حيوان، يا چهار پا، يا نقره، يا متاع ديگر باشد و آتش بگيرد يا دزدان آن را بربايند و مال رهن تلف شود يا متاع

بدهكار بگيرد. (رهن به معنى گروگذارى است در مقابل دين و قرض، و به گرودهنده «راهن» و به گروگيرنده «مرتهن» و به چيزى كه گرو مى‏نهد: «مرهون» يا «رهن» گويند).

ارزش آن كمتر از بدهى است كه به آن شخص دارد آيا او مى‏تواند بابت طلب خويش آن رهن را تصاحب كند يا ديگر طلبكاران در آن با وى شريكند؟ امام عليه السّلام در پاسخ

كِتَابُ الْمَعِيشَة قال ع : و سؤال شد در باره مردى كه شخص ديگرى غلامى نزد او رهن نهاده بود و آن غلام به مرض جذام مبتلا گشت، يا متاعى بود كه احتياج به باز كردن‏

مبلغ بيشتر، فرموده است: قول گروگيرنده را بايد تصديق كرد تا حدّى كه به قيمت رهن برسد نه بيشتر، زيرا وى امين است (يعنى گروگان را نزد او امانت نهاده‏اند).

قال : اسحاق بن عمّار گويد: از حضرت كاظم عليه السّلام سؤال كردم: شخصى متاعى به رهن نزد اوست و صاحبش را نمى‏شناسد چه كند؟ [فرمود: خوش ندارم آن را بفروشد تا وقتى

‌خود‌ ‌را‌ بياوريم‌ ملك‌ ملاقات‌ نمايد ‌حتي‌ يك‌ نفر ‌ما شمعون‌ ‌را‌ بعنوان‌ رهن‌ و گرو گرفت‌ ‌که‌ ‌ما بيائيم‌ حسب‌ الامر ملك‌ آمديم‌. ما جِئنا لِنُفسِدَ فِي‌

آورده‌ايم‌ يعقوب‌ فرمود چرا صداي‌ شمعون‌ ‌را‌ نميشنوم‌ گفتند ‌او‌ ‌را‌ بعنوان‌ رهن‌ نگاه‌ داشت‌ ‌که‌ ‌ما حتما ‌با‌ ‌إبن‌ يامين‌ برگرديم‌ نزد ‌او‌ وكيل‌ زيادي‌

مقبوضة ). گر چه از ظاهر آيه در بدو نظر چنين استفاده مى شود كه تشريع «قانون رهن » مخصوص سفر است ، ولى با توجه به جمله «و لم تجدوا كاتبا» (نويسنده اى پيدا

بيان‌ ‌شده‌. مُنفَكِّين‌َ انفكاك‌ جدايي‌ و رهايي‌ ‌است‌ مثل‌ فك‌ دين‌ و فك‌ رهن‌ ‌يعني‌ خداوند اينها ‌را‌ رها نكرده‌ و حياري‌ نكرده‌ و ترك‌ نكرده‌. حَتّي‌

اِسْتَوْدَعْتُكَهُ وَ اَلْآخَرُ يَقُولُ هُوَ رَهْنٌ فَقَالَ اَلْقَوْلُ قَوْلُ اَلَّذِي يَقُولُ إِنَّهُ رَهْنٌ عِنْدِي إِلاَّ أَنْ يَأْتِيَ اَلَّذِي اِدَّعَاهُ

فِي رَجُلٍ رَهَنَ عِنْدَ صَاحِبِهِ رَهْناً لاَ بَيِّنَةَ بَيْنَهُمَا فِيهِ اِدَّعَى اَلَّذِي عِنْدَهُ اَلرَّهْنُ أَنَّهُ بِأَلْفِ دِرْهَمٍ وَ قَالَ صَاحِبُ

بَعْضُهَا عَلَيْهِ اِسْمُ صَاحِبِهِ وَ بِكَمْ هُوَ رُهِنَ وَ بَعْضٌ لاَ يَدْرِي لِمَنْ هُوَ وَ لاَ بِكُمْ رُهِنَ مَا تَرَى فِي هَذَا اَلَّذِي لاَ يَعْرِفُ صَاحِبَهُ

وَ إِنْ كَانَ اَلرَّهْنُ أَقَلَّ مِمَّا رُهِنَ أَوْ أَكْثَرَ أَوِ اِخْتَلَفَا فَقَالَ أَحَدُهُمَا هُوَ رَهْنٌ وَ قَالَ اَلْآخَرُ هُوَ وَدِيعَةٌ قَالَ عَلَى

ميشود: كه بهشتيان نيز گناه داشته اند، چيزيكه هست شفاعت شافعان ايشانرا از رهن گناهان آزاد كرده است . آرى در آيات قرآنى اصحاب يمين را بكسانى تفسير كرده كه

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ رَهَنَ جَارِيَةً عِنْدَ قَوْمٍ أَ يَحِلُّ لَهُ أَنْ يَطَأَهَا قَالَ إِنَّ اَلَّذِينَ اِرْتَهَنُوا يَحُولُونَ

وَ فِي رَجُلٍ رَهَنَ عِنْدَ رَجُلٍ دَاراً فَاحْتَرَقَتْ أَوِ اِنْهَدَمَتْ قَالَ يَكُونُ مَالُهُ فِي تُرْبَةِ اَلْأَرْضِ‏