تفسیر:المیزان جلد۱۱ بخش۴۲: تفاوت میان نسخه‌ها

و كسانى كه به آنان كتاب آسمانى داده ايم از اين قرآن كه به تو نازل شده شادمانند، ولى بعضى از احزاب ، برخى از آن را انكار مى كنند، بگو من دستور يافته ام كه خداى يگانه را بپرستم ، و به او شرك نورزم ، به سوى او مى خوانم و بازگشت من بسوى اوست (۳۶)

ما اين چنين قرآن را قانونى به زبان عرب نازل كرديم ، اگر با وجود اين دانشى كه به سوى تو آمده ، هوس هاى آنها را پيروى كنى ، در قبال خدا دوست و نگهدارى نخواهى داشت (۳۷)

پيش از تو نيز پيغمبرانى را فرستاديم كه همسران و فرزندانى داشتند، و هيچ پيغمبرى حق نداشت جز با اجازه خدا معجزه اى بياورد كه براى هر مدتى كتابى است (۳۸)

خدا هر چه را بخواهد محو يا اثبات مى كند، و اصل همه كتابها نزد خداست (۳۹)

و اگر شمه اى از آن عذاب را كه به آنها وعده داده ايم به تو نشان بدهيم و يا عمر تو را به سربريم در هر حال وظيفه تو فقط تبليغ است ، و حساب كردن با ماست (۴۰)

آيا نمى بينند كه ما داريم اين سرزمين را از اطرافش نقصان مى دهيم ، خدا حكم مى كند، و هيچ كس را ياراى جلوگيرى يا رد احكام او نيست و او سريع الحساب است (۴۱)

كسانى كه پيش از اينان بوده اند نيز نيرنگ مى كرده اند ولى تدبيرها همه خاص خداست ، مى داند كه هر كس چه مى كند، و بزودى كافران مى دانند كه عاقبت آن سراى از آن كيست (۴۲)

اين تتمه آيات سابق است ، و در آن باز هم گفتار كفار را كه گفته بودند: «'''لو لا انزل عليه آيه من ربه '''» تعقيب مى كند