۱۵٬۹۷۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۵۲: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
←معنای تهديد پيامبر«ص» به اين كه: «وَ لَو تَقَوّلَ عَلَينَا بَعضَ الأقَاوِيل...»
| خط ۱۲۹: | خط ۱۲۹: | ||
«'''وَ إِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ * فَسبِّحْ بِاسمِ رَبِّك الْعَظِيمِ'''»: | «'''وَ إِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ * فَسبِّحْ بِاسمِ رَبِّك الْعَظِيمِ'''»: | ||
در آخر سوره واقعه، نظیر این دو آیه گذشت، و در باره اش سخن گفته شد. و این دو سوره، یعنی «واقعه» و «حاقه»، هر دو یک غرض را دنبال می کنند و آن، بیان اوصاف روز قیامت است. سیاق هر دو و آخر آن ها نیز یکی است. و آیه مورد بحث سوگندی است بر حقانیت قرآن، که از روز قیامت خبر می دهد، و این دو سوره هر دو با این نکته ختم می شوند که: قرآن و آنچه خبر داده که در قیامت واقع می شود، حقّ الیقین است. و آنگاه رسول گرامی خود را دستور می دهد به این که: اسم پروردگار خود را تسبیح گوید. یعنی منزّه بدارد از این که عالَم را به باطل بیافریند، و برای آن هدفی به نام «معاد» قرار ندهد، و از این که معارف حقی را که قرآن در امر مبدأ و معاد بیان می کند، باطل سازد. | |||
