۱۵٬۹۷۷
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳ </center> | ||
<span id='link1'><span> | <span id='link1'><span> | ||
==آيات ۱ - | ==آيات ۱ - ۱۸ سوره معارج == | ||
سوره | <center> «'''سوره «معارج»، مكّى است و چهل و چهار آيه دارد '''» </center> | ||
بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ | |||
بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * | |||
سأَلَ سائلُ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ(۱) | سأَلَ سائلُ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ(۱) | ||
لِّلْكَفِرِينَ لَيْس لَهُ دَافِعٌ(۲) | لِّلْكَفِرِينَ لَيْس لَهُ دَافِعٌ(۲) | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۹: | ||
تَدْعُوا مَنْ أَدْبَرَ وَ تَوَلى (۱۷) | تَدْعُوا مَنْ أَدْبَرَ وَ تَوَلى (۱۷) | ||
وَ جَمَعَ فَأَوْعَى (۱۸) | وَ جَمَعَ فَأَوْعَى (۱۸) | ||
ترجمه آيات | |||
<center> «'''ترجمه آيات'''» </center> | |||
به نام خداى رحمان و رحيم . | به نام خداى رحمان و رحيم . | ||
سائلى از كفار درخواست عذابى كرد كه لا محاله واقع مى شد (۱). | سائلى از كفار درخواست عذابى كرد كه لا محاله واقع مى شد (۱). | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۳: | ||
او هر روگردان از حق و مستكبرى را به سوى خود مى خواند (۱۷). | او هر روگردان از حق و مستكبرى را به سوى خود مى خواند (۱۷). | ||
و همه آنهايى را كه اموال را جمع و ذخيره كردند در خود جاى مى دهد (۱۸). | و همه آنهايى را كه اموال را جمع و ذخيره كردند در خود جاى مى دهد (۱۸). | ||
<center> «'''بیان آيات'''» </center> | |||
<span id='link2'><span> | <span id='link2'><span> | ||
==مضامين سوره مباركه معارج و مكى و مدنى بودن آن == | ==مضامين سوره مباركه معارج و مكى و مدنى بودن آن == | ||
آنچه سياق اين سوره دست مى دهد اين است كه مى خواهد روز قيامت را توصيف كند به آن عذابهايى كه در آن براى كفار آماده شده ، از همان آغاز، سخن از عذاب دارد. و سؤ ال سائلى را حكايت مى كند كه از عذاب الهى كفار پرسيده ، و اشاره مى كند به اينكه اين عذاب آمدنى است ، و هيچ مانعى نمى تواند از آمدنش جلوگير شود، و نيز عذابى است نزديك ، نه دور كه كفار مى پندارند، آنگاه به صفات آن روز و عذابى كه براى آنان تهيه شده پرداخته ، مؤ منين را كه به انجام وظائف اعتقادى و عملى خود مى پردازند استثنا مى كند. | آنچه سياق اين سوره دست مى دهد اين است كه مى خواهد روز قيامت را توصيف كند به آن عذابهايى كه در آن براى كفار آماده شده ، از همان آغاز، سخن از عذاب دارد. و سؤ ال سائلى را حكايت مى كند كه از عذاب الهى كفار پرسيده ، و اشاره مى كند به اينكه اين عذاب آمدنى است ، و هيچ مانعى نمى تواند از آمدنش جلوگير شود، و نيز عذابى است نزديك ، نه دور كه كفار مى پندارند، آنگاه به صفات آن روز و عذابى كه براى آنان تهيه شده پرداخته ، مؤ منين را كه به انجام وظائف اعتقادى و عملى خود مى پردازند استثنا مى كند. | ||
ویرایش