لاَزِب
واژه «لازِب» به گفته بعضى، در اصل «لازم» بوده که «میم» آن تبدیل به «ب» شده است و اکنون به همین صورت استعمال مى شود، و در هرحال،به معناى گِل هایى است که ملازم یکدیگر یعنى چسبنده اند; زیرا مبدأ آفرینش انسان، نخست «خاک» بود، سپس با «آب» آمیخته شد، کم کم به صورت «لجن بدبوئى» درآمد، وبعد به صورت «گل چسبنده اى» شد (و با این بیان میان تعبیرات گوناگون در آیات «قرآن مجید» جمع مى شود).
ریشه کلمه
- لزب (۱ بار)
قاموس قرآن
[صافات:11]. لازب را چسبنده و ثابت معنى كردهاند راغب مىگويد: لازب ثابت محكم الثبوت است. طبرسى فرمايد لازب و لازم هر دو به يك معنى است و از ابن عباس نقل كرده كه آن به معنى چسبنده و خالص و خوب است، صحاح نيز هر دو را آورده است. يعنى ما آنها را از گلى چسبنده آفريدهايم در آياتيكه لفظ «طين» در باره خلقت انسان آمده همه نكره و بى وصف اند جز در اين آيه و در آيه [مؤمنون:12]. كه سلالة وصف آمده است و شايد سلالة و لازب نزديك به هم باشند. اين كلمه فقط يكبار در قرآن يافته است.
