فَتَيَمّمُوا

از الکتاب

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

قاموس قرآن

تيمم به معين قصد است در مصباح از ابن سكيت نقل كرده: «تَيَمَمُّوا صَعيداً طَيِّباً» يعنى قصد كنيد زمين پاك را در مجمع فرموده: تيمم به معنى قصد است همچنين است تأمم. [بقره:267]. غرض آن است كه در حين انفاق چيز پست و كم قيمت را كه خود آن را اگر بدهند نمى‏گيريد، انفاق نكنيد بلكه چيزى را براى انفاق اختيار كنيد كه پرقيمت و مورد پسند شما و همه است، از ابن عباس نقل شده خرماى پوسيده و فاسد را انفاق مى‏كردند كه از آن نهى شدند، نگارنده گويد: آيه عام و شامل هر انفاق است. يعنى: از خوب‏هاى آنچه به دست آورده‏ايد و آنچه براى شما از زمين بيرون آورده‏ايم، انفاق كنيد و در موقع انفاق پست آن را كه خود نمى‏گيريد مگر از آن چشم بپوشيد، منظور مكنيد. *** [مائده:6]. همچنين است آيه [نساء:43]. فقط لفظ «منه» در آن نيامده است. تيمم چنانكه گفته شد به معنى قصد است و در عرف شرع نام قصد به خصوصى است و آن اينكه زمين پاك را قصد كنند و خاك را در پيشانى و دستها استعمال نمايد. و خلاصه آنكه: خاك پاكى و نظير آن را مثل كلوخ، ريگ سنگ در نظر گرفته و دست بر آن مى‏زند و پيشانى و پشت دستها را مسح مى‏كند تفصيل آن در رسائل عمليه و روايات ديده شود. لفظ «منه» روشن مى‏كند كه بايد مقدارى از خاك ولو به صورت غبار، بايد در دست بماند و با آن به صورت و دستها مسح كند، اين در صورتى است كه «مِن» بعضيه باشد لذا بعضى گفته‏اند بسنگى كه غبار و خاك ندارد نمى‏شود تيمم كرد. بعضى «من» را ابتدائيه گرفته‏اند يعنى مسح بايد از صعيد شروع شده باشد. مراد از صعيد مطلق وجه الارض است اعم از خاك، سنگ، ريگ و غيره. از جمله «مايُريدُاللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُمْ مِنْ حَرَجٍ» كه در ذيل آيه مائده است معلوم مى‏شود كه حكم تيمم يك حكم تخفيفى است كه در صورت بروز عوامل بخصوصى معين گشته است در الميزان فرموده تيمم در واقع همان وضو است كه مسح سر و پاها از آن ساقط گرديده، شستن دست و صورت به مسح آن دو عوض شده و خاك جاى آب را گرفته است. يعنى: اگر مريض يا در سفر بوديد يا كسى از شما از خلوتگاه (قضاى حاجت) آمد يا با زنان مقاربت كرديد و در اين صورتها آب پيدا نكرديد زمين پاكى را قصد كنيد و از آن به صورت و دستهايتان مسح نمائيد...


کلمات نزدیک مکانی

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...