طَيّبا
از الکتاب
«طَیِّب» از مادّه «طَیْب» به چیزهایى گفته مى شود که با طبع آدمى موافق باشد و در قرآن به بسیارى از موضوعات، اطلاق شده است (اَلْبَلَدُ الطَّیِّب ـ مساکن طیّبة ـ ریح طیّب ـ حیاة طیّبة و...) و هر چیز پاکیزه را نیز «طیّب» مى گویند; زیرا طبع آدمى ذاتاً از اشیاء ناپاک متنفر است. و از اینجا روشن مى شود که خاکِ تیمم باید کاملاً پاک و پاکیزه باشد.
«راغب» در «مفردات» مى گوید: معناى «طَیِّب» در اصل چیزى است که حواس ظاهر و باطن از آن لذت برد، (و این معناى جامعى است که همه شرائط مناسب یک مسکن را در بر مى گیرد).
ریشه کلمه
- طيب (۵۰ بار)
کلمات نزدیک مکانی
وَ اللّه حَلاَلا مِمّا صَعِيدا فَامْسَحُوا فَتَيَمّمُوا إِن بِوُجُوهِکُم اتّقُوا رَزَقَکُم مَاء تَجِدُوا أَيْدِيکُم لا فَکُلُوا فَلَم کُلُوا اشْکُرُوا غَنِمْتُم النّسَاء الْأَرْض تَتّبِعُوا فِي نِعْمَة الّذِي عَظِيم خُطُوَات لاَمَسْتُم مِنْه عَذَاب يَا ظَالِمُون الشّيْطَان أَنْتُم الْمُعْتَدِين أَخَذْتُم بِه أَو إِنّه النّاس کُنْتُم هُم غَفُور مَا رَحِيم إِيّاه فِيمَا کَان مُؤْمِنُون لَکُم أَيّهَا يُرِيد يُحِب تَعْبُدُون عَدُوّ عَفُوّا الْغَائِط لِيَجْعَل غَفُورا مُبِين
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
