طَوِيلا
از الکتاب
ریشه کلمه
- طول (۱۰ بار)
قاموس قرآن
(به ضم ط) بلندى. درازى. [اسراء:37]. هرگز در بلندى به كوهها نخواهى رسيد [حديد:16]. زمان و مدت بر آنها طولانى شد و قلوبشان سخت گرديد. اولى در طول محسوس و دومى در طول معقول است. تطاول: به معنى اظهار طول يا اظهار قدرت و فضل است كه در طول به فتح طاء خواهد آمد [قصص:45]. در جواكع الجامع «العمر» را امد انقطاع وحى فرموده است يعنى: مردمانى را به وجود آورديم مدت انقطاع وحى بر آنها برترى كرد و طولانى شد تا تو را به رسالات بر انگيختيم. طويل: آنچه ياآن كه داراى طول است [انسان:26]. طبرسى آن را صفت ليل فرموده يعنى «فى لَيْلٍ طَويلٍ» و از حضرت رضا عليه السلام نقل كرده كه مراد صلوة ليل است. احتمال دارد صفت مفعول مطلق باشد: «سَبِّحْهُ تَسْبيحاً طَويلاً فى الَّيْلِ».
کلمات نزدیک مکانی
وَ إِن سَبْحا هٰؤُلاَء لَيْلا اذْکُر يُحِبّون سَبّحْه اسْم النّهَار الْعَاجِلَة فِي رَبّک لَه لَک تَبَتّل قِيلا فَاسْجُد يَذَرُون وَرَاءَهُم إِلَيْه أَقْوَم اللّيْل يَوْما تَبْتِيلا مِن
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
