روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۷۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود

و روي الحسن بن محبوب عن علي بن رياب عن ابي عبيده عن ابي جعفر ع :

فِي رَجُلٍ وَجَبَ عَلَيْهِ حَدٌّ فَلَمْ يُضْرَبْ حَتَّى خُولِطَ فَقَالَ إِنْ كَانَ أَوْجَبَ عَلَى نَفْسِهِ اَلْحَدَّ وَ هُوَ صَحِيحٌ لاَ عِلَّةَ بِهِ مِنْ ذَهَابِ عَقْلٍ أُقِيمَ عَلَيْهِ اَلْحَدُّ كَائِناً مَا كَانَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۷۳

أبو عبيده گويد: امام باقر عليه السّلام در باره مردى كه حدّى به‏ گردن داشت و هنوز حدّ اجرا نشده ديوانه شد، فرمود: اگر هنگامى كه حدّ را بر خويش واجب كرده سلامت بوده و علامتى از ديوانگى يا مريضى نداشته، هر كس كه باشد حدّ را در همان حال ديوانگى بر او جارى ميسازند.