روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۷۲۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْفَرَائِضِ وَ الْمَوَارِيث

و روي الحسن بن محبوب عن علي بن رياب عن الحلبي قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ لاَعَنَ اِمْرَأَتَهُ وَ هِيَ حُبْلَى قَدِ اِسْتَبَانَ حَمْلُهَا وَ أَنْكَرَ مَا فِي بَطْنِهَا فَلَمَّا وَضَعَتِ اِدَّعَاهُ وَ أَقَرَّ بِهِ وَ زَعَمَ أَنَّهُ مِنْهُ فَقَالَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ يُرَدُّ إِلَيْهِ وَلَدُهُ وَ يَرِثُهُ وَ لاَ يُجْلَدُ لِأَنَّ اَللِّعَانَ قَدْ مَضَى‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۳۵

و حسن بن محبوب، از علىّ بن رئاب، از حلبى روايت كرده است كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه با زن خود ملاعنه كند، در حالى كه آن زن آبستن باشد، و آثار باردارى او آشكار شده باشد، و آن مرد جنينى را كه در شكم او است انكار كند، ولى چون وضع حمل كرد آن مرد مدّعى پدرى كودك شود، و به انتسابش معترف گردد، و چنين پندارد كه نوزاد از او است. پس امام صادق عليه السّلام فرمود: در اين صورت نوزاد به او باز گردانده مى‏شود، و از او ارث ميبرد، و حدّ بر مرد اجراء نميگردد، زيرا لعان گذشته است.