روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۵۶۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي عن ابن مسكان عن اسحاق المدايني قال :

وَ سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلْقَوْمِ يَدْخُلُونَ اَلسَّفِينَةَ يَشْتَرُونَ اَلطَّعَامَ فَيُسَاوِمُونَ مِنْهُ ثُمَّ يَشْتَرِيهِ رَجُلٌ مِنْهُمْ فَيَسْأَلُونَهُ فَيُعْطِيهِمْ مَا يُرِيدُونَ مِنَ اَلطَّعَامِ فَيَكُونُ صَاحِبُ اَلطَّعَامِ هُوَ اَلَّذِي يَدْفَعُهُ إِلَيْهِمْ وَ يَقْبِضُ اَلثَّمَنَ‏ قَالَ لاَ بَأْسَ‏ مَا أَرَاهُمْ إِلاَّ وَ قَدْ شَارَكُوهُ فَقُلْتُ إِنَّ صَاحِبَ اَلطَّعَامِ يَدْعُو اَلْكَيَّالَ فَيَكِيلُهُ لَنَا وَ لَنَا أُجَرَاءُ فَيَعْتَبِرُونَهُ‏ فَيَزِيدُ وَ يَنْقُصُ قَالَ لاَ بَأْسَ مَا لَمْ يَكُنْ شَيْ‏ءٌ كَثِيرٌ غَلَطٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۸۳

اسحاق مدائنى گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: كشتى گندم مى‏رسد و مردم براى خريد وارد كشتى شده با صاحب مال مشغول گفتگويند كه يكى از آنها همه گندم را يك جا خريدارى مى‏كند، مردم از او سؤال كرده و گندم مى‏خواهند و او هر چه گندم خواستند مى‏دهد و امّا تحويل دهنده صاحب اوّل است و او پول را مى‏گيرد. فرمود: اشكالى ندارد، نمى‏بينم جز اينكه وى را با خود شريك ساخته‏اند، عرض كردم: صاحب گندم قپاندار يا پيماينده خود را مى‏خواند و مى‏گويد: براى اين مردم پيمانه كن، پس از او ما خود كارگرانى داريم و آنها هم پيمانه مى‏كنند و زياد و كم مى‏آيد. فرمود: مادامى كه تفاوت زياد نباشد اشكالى ندارد.