روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۹۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الْحُكْمِ فِي سَيْلِ وَادِي مَهْزُور

في خبر اخر :

وَ لِلزَّرْعِ إِلَى اَلشِّرَاكَيْنِ وَ لِلنَّخْلِ إِلَى اَلسَّاقَيْنِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۲۵

و در خبر ديگرى آمده كه فرمود: «براى زراعت تا بند كفش و براى نخلستان ساق پا» و اين بر حسب استعداد وادى است از نظر شدّت و ضعف و زيادى و كمى آب. مؤلف گويد: از كسى كه مورد اعتمادم بود از اهل مدينه شنيدم كه مى‏گفت اين وادى بنام مهزور (به زاء اوّل و راء آخر) است ولى از استادم محمّد بن حسن- رضى اللَّه عنه- شنيدم كه فرمود: وادى مهروز است به راء اولى و زاى آخر، و مى‏گفت كه اين كلمه فارسى است و از آب هرز گرفته شده و آب هرز آبى زايد است كه از مقدار احتياج بيشتر بوده هدر مى‏رود.