روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۳۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، أَبْوَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام-بَابُ الشَّهَادَةِ عَلَى الشَّهَادَة

روي عن عبد الله بن سنان عن عبد الرحمن بن ابي عبد الله عن ابي عبد الله ع :

وَ فِي رَجُلٍ شَهِدَ عَلَى شَهَادَةِ رَجُلٍ فَجَاءَ اَلرَّجُلُ‏ فَقَالَ إِنِّي لَمْ أُشْهِدْهُ قَالَ تَجُوزُ شَهَادَةُ أَعْدَلِهِمَا وَ إِنْ كَانَتْ عَدَالَتُهُمَا وَاحِدَةً لَمْ تَجُزْ شَهَادَتُهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸۸

عبد اللَّه بن سنان از عبد الرّحمن بن أبى عبد اللَّه روايت كند كه امام صادق عليه السّلام در باره مردى كه شاهد بر شهادت مردى بوده و بدان شهادت داده است ولى آن مرد (كسى كه بر شهادت او شهادت داده شده بود) آمده و گفته است: من او را شاهد نگرفته‏ام. فرمود: شهادت آن كس كه عادلتر است قبول مى‏شود و اگر هر دو در عدالت يكسان بودند گواهيش (گواهى فرع) كه شاهد بر شهادت است نافذ نيست. مترجم گويد: مؤلّف در اين خبر بين دو روايت جمع كرده خبر عبد الرّحمن و خبر ابن سنان و ظاهرا «عبد اللَّه بن سنان، عن عبد الرّحمن» غلط است و صحيح آن «عبد اللَّه بن سنان و عبد الرّحمن» است.