روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۵۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، أَبْوَابُ الزَّكَاة-بَابُ فَضْلِ سَقْيِ الْمَاء

و روي معاويه بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

مَنْ سَقَى اَلْمَاءَ فِي مَوْضِعٍ يُوجَدُ فِيهِ اَلْمَاءُ كَانَ كَمَنْ أَعْتَقَ رَقَبَةً وَ مَنْ سَقَى اَلْمَاءَ فِي مَوْضِعٍ لاَ يُوجَدُ فِيهِ اَلْمَاءُ كَانَ‏ كَمَنْ أَحْيَا نَفْساً وَ مَنْ أَحْيَا نَفْساً فَكَأَنَّمََا أَحْيَا اَلنََّاسَ جَمِيعاً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۷۲

و معاوية بن عمّار از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است، كه فرمود: كسى كه در جايى آب بنوشاند كه آب در آنجا يافت شود، بمانند كسى است كه بنده‏اى را آزاد كرده باشد، و كسى كه در جايى آب بنوشاند كه آب در آنجا يافت نشود، بمانند كسى است كه نفسى را احياء كرده باشد، و كسى كه نفسى را احياء كند بمانند كسى است كه همگى مردم را احياء كرده باشد