روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۱۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الصَّلَاةِ فِي السَّفَر

و سال زراره ابا جعفر ع :

عَنِ اَلرَّجُلِ يَخْرُجُ مَعَ اَلْقَوْمِ فِي سَفَرٍ يُرِيدُهُ فَدَخَلَ عَلَيْهِ اَلْوَقْتُ وَ قَدْ خَرَجَ مِنَ اَلْقَرْيَةِ عَلَى فَرْسَخَيْنِ فَصَلَّوْا وَ اِنْصَرَفَ بَعْضُهُمْ فِي حَاجَةٍ فَلَمْ يُقْضَ لَهُمُ اَلْخُرُوجُ مَا يَصْنَعُ بِالصَّلاَةِ اَلَّتِي كَانَ صَلاَّهَا رَكْعَتَيْنِ قَالَ تَمَّتْ صَلاَتُهُ وَ لاَ يُعِيدُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۱۶

زراره از امام باقر عليه السّلام سؤال كرد: شخصى همراه با گروهى بسفرى كه اراده آن كرده است بيرون ميرود، و هنگامى كه دو فرسخ از شهر خارج مى‏شود وقت نماز فرا مى‏رسد و او با آن گروه نماز را كوتاه بجا مى‏آورند و بعد بعضى از آنان بخاطر كارى كه در شهر دارند باز ميگردند و آن سفر انجام نمى‏شود، حال او با آن دو ركعت نمازى كه كوتاه بجا آورده چه كند؟ آن حضرت فرمود: نمازش تمام و درست است و آن را اعاده نميكند.