روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۱۶۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ فَضْلِ الصَّلَاة

و قال الصادق ع :

إِنَّ طَاعَةَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ خِدْمَتُهُ فِي اَلْأَرْضِ وَ لَيْسَ شَيْ‏ءٌ مِنْ خِدْمَتِهِ يَعْدِلُ اَلصَّلاَةَ فَمِنْ ثَمَّ نَادَتِ اَلْمَلاَئِكَةُ زَكَرِيَّا ع‏ وَ هُوَ قََائِمٌ يُصَلِّي فِي اَلْمِحْرََابِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۰۹

و امام صادق عليه السّلام فرمود: فرمانبردارى خداوند عزّ و جلّ همانا باو خدمت كردن در روى زمين است (همچون خدمتى كه بندگان نسبت بمولاى خود كنند) و هيچ خدمتى از خدمات نسبت به خداوند نيست كه با نماز برابرى كند، و بهمين سبب است كه فرشتگان زكريّا عليه السّلام را هنگامى كه در محراب عبادت بنماز ايستاده بود بشارت فرزند فرستادند. (يعنى: در نماز بود كه زكريّا بشنيدن صداى فرشتگان تشرّف يافت).