روایت:الکافی جلد ۱ ش ۶۵۵

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن الحسين بن سعيد عن القاسم بن محمد عن علي بن ابي حمزه عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عِلْمَيْنِ عِلْماً عِنْدَهُ لَمْ يُطْلِعْ‏ عَلَيْهِ أَحَداً مِنْ خَلْقِهِ وَ عِلْماً نَبَذَهُ إِلَى مَلاَئِكَتِهِ وَ رُسُلِهِ فَمَا نَبَذَهُ إِلَى مَلاَئِكَتِهِ وَ رُسُلِهِ فَقَدِ اِنْتَهَى إِلَيْنَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۲۸۹

فرمود: خدا را دو علم است: يكى علمى كه خاص حضرت او است و احدى از خلق خود را بر آن مطلع نساخته، و دوم علمى كه آن را به فرشته‏ها و رسولان پرداخته، آنچه به فرشته‏ها و رسل پرداخته به ما رسيده است‏

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۳۷۶

و فرمود: خداى عز و جل را دو گونه علم است: ۱- علمى كه نزد خود اوست و هيچ كس از مخلوقش را از آن آگاه نساخته است ۲- علمى كه بسوى ملائكه و رسولانش افكنده، آنچه بسوى ملائكه و رسولانش افكنده، بما رسيده است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۸۰۹

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد، از حسين بن سعيد، از قاسم بن محمد، از على بن ابى حمزه، از ابوبصير، از امام جعفر صادق عليه السلام كه آن حضرت فرمود: «به درستى كه خداى عزّوجلّ را دو علم است: علمى است در نزد او كه كسى از خلق خود را بر آن مطلّع نساخته، و علمى است كه آن را به سوى فرشتگان و رسولان خويش افكنده. پس آنچه را كه به سوى فرشتگان و رسولان خويش افكنده، به ما منتهى شده است».