روایت:الکافی جلد ۱ ش ۳۵۱

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن النعمان عن سيف بن عميره عمن ذكره عن الحارث بن المغيره النصري قال :

سُئِلَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى كُلُّ شَيْ‏ءٍ هََالِكٌ إِلاََّ وَجْهَهُ‏ فَقَالَ مَا يَقُولُونَ فِيهِ‏ قُلْتُ يَقُولُونَ يَهْلِكُ كُلُّ شَيْ‏ءٍ إِلاَّ وَجْهَ اَللَّهِ‏ فَقَالَ سُبْحَانَ اَللَّهِ لَقَدْ قَالُوا قَوْلاً عَظِيماً إِنَّمَا عَنَى بِذَلِكَ وَجْهَ اَللَّهِ‏ اَلَّذِي يُؤْتَى مِنْهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۴۱۳

حارث بن مغيره گويد: از امام صادق (ع) پرسش شد از تفسير قول خداى تبارك و تعالى (۸۸ سوره ۲۸): «هر چيزى نابود است جز وجه او» فرمود: در تفسير آن چه گويند؟ گفتم: مى‏گويند: نابود مى‏شود هر چيزى جز وجه خدا، فرمود: سبحان الله، گفتار درشتى به زبان آوردند، همانا مقصود از آن همان وجه خدا است كه بوسيله آن به سوى خدا روند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۱۹۵

حارث بن مغيرة گويد از امام صادق (ع) در باره قول خداى تبارك و تعالى (۸۸ سوره ۲۸) «همه چيز نابود است جز وجه خدا» پرسش شد حضرت فرمود: در اين باره چه ميگويند؟ عرض كردم ميگويند همه چيز هلاك شود جز وجه خدا، فرمود منزه است خدا، سخن درشتى گفتند، مقصود از وجه راهى است كه بسوى خدا روند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۴۵۷

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن نعمان، از سيف بن عَميره، از آن‏كه او را ذكر كرده، از حارث بن مُغيره نصرى روايت كرده است كه گفت: از امام جعفر صادق عليه السلام سؤال شد از تفسير قول خداى عزّوجلّ «كُلُّ شَيْ‏ءٍ هالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ» «۱» (كه مفسرين آن را ترجمه نموده‏اند به چند وجه: اولى آن‏كه هر چيز فانى است و نيست شونده، مگر ذات او سبحانه. دوم آن‏كه هر چيز به اعتبار امكان ذاتى فى حد ذاته هالك و معدوم است. سوم آن‏كه هر عمل باطل است، مگر آن عمل كه به جهت رضاى خدا قربة الى اللَّه باشد. چهارم آن‏كه هر صاحب عملى باطل و ضائع است، مگر آن كس كه غرضش در عمل وجه اللَّه باشد. و گفته‏اند كه تعبير كردن از ذات، به وجه (كه عبارت است از رو) در كلام عرب بسيار است. و نيز تفسير شده است به اين‏كه هر چيزى نابود مى‏شود، مگر اصل و حقيقت آن چيز كه عبارت از هويت آن است. بنابر آن‏كه ضمير در وجهه به شى‏ء كه به معنى چيزى است برگردد، و نه آن‏كه به سوى خدا راجع باشد، چنانچه اكثر علما چنين فهميده‏اند، و ظاهر آيه نيز آن است). راوى مى‏گويد كه: حضرت فرمود كه: «سنيان در آن، چه مى‏گويند؟» عرض كردم كه مى‏گويند: هر چيزى هلاك مى‏شود، مگر روى خدا. حضرت فرمود: «سبحان اللَّه! پاك و منزه است خدا از امثال اين نقايص. هر آينه گفته بزرگى را گفته‏اند جز اين نيست كه مقصود از اين وجه، وجه خدا است كه مردم از آن رو به خدا مى‏روند». «۲» (و مراد حضرت از وجه مذكور، حضرات معصومين‏اند كه ابواب ايمانند، و مردم را به خدا مى‏رسانند. و از جمله لطايف آن‏كه، عدد وجه به حساب جمل، چهارده است چون عدد معصومين- صلوات اللَّه و سلامه عليهم اجمعين-). __________________________________________________

(۱). قصص، ۸۸.
(۲). و وجه در لغت، به معنى رو است، و طور و طريقه و برابر و اول روز و آنچه مدد معاش از سلاطين و ملوك متعين‏مى‏شود. (مترجم)