روایت:الکافی جلد ۱ ش ۲۱۸

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

محمد بن يعقوب عن علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن عبد الرحمن بن ابي نجران قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ عَنِ اَلتَّوْحِيدِ فَقُلْتُ أَتَوَهَّمُ شَيْئاً فَقَالَ نَعَمْ غَيْرَ مَعْقُولٍ‏ وَ لاَ مَحْدُودٍ فَمَا وَقَعَ وَهْمُكَ عَلَيْهِ مِنْ شَيْ‏ءٍ فَهُوَ خِلاَفُهُ‏ لاَ يُشْبِهُهُ شَيْ‏ءٌ وَ لاَ تُدْرِكُهُ اَلْأَوْهَامُ‏ كَيْفَ تُدْرِكُهُ اَلْأَوْهَامُ وَ هُوَ خِلاَفُ مَا يُعْقَلُ وَ خِلاَفُ مَا يُتَصَوَّرُ فِي اَلْأَوْهَامِ‏ إِنَّمَا يُتَوَهَّمُ شَيْ‏ءٌ غَيْرُ مَعْقُولٍ وَ لاَ مَحْدُودٍ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۲۳۹

ابن ابى نجران گويد: از امام باقر (ع) توحيد را پرسيدم و گفتم: چيزى را تو هم مى‏كنم و در خاطر مى‏گذرانم همان خدا است؟ فرمود: آرى، ولى نه در خرد گنجد و نه حدى داشته باشد، هر چه كه در وهمت در آيد، خدا جز او باشد، چيزى به او نماند و اوهام او را درك نكنند، چگونه اوهام به كنه ذاتش رسد با آنكه در خرد نگنجد و هر چه در تصور و فهم در آيد مخالف آن باشد، همان اندازه به عنوان چيزى در خاطر آيد كه نه در خرد گنجد و نه حد و نهايتى داشته باشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۱۰۹

ابن ابى نجران گويد: از امام جواد (ع) راجع بتوحيد سؤال كردم و گفتم: ميتوانم خدا را چيزى تصور كنم؟ فرمود: آرى ولى چيزى كه حقيقتش درك نميشود و حدى ندارد زيرا هر چيز كه در خاطرت در آيد خدا غير او باشد، چيزى مانند او نيست و خاطرها او را درك نكنند، چگونه خاطرها دركش كنند در صورتى كه او بر خلاف آنچه تعقل شود و در خاطر نقش بندد ميباشد، در باره خدا تنها همين اندازه بخاطر گذرد: «چيزى كه حقيقتش درك نشود و حدى ندارد».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۲۷۳

محمد بن يعقوب، از على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از عبدالرحمان بن ابى نجران روايت كرده است كه گفت: از حضرت امام محمد باقر عليه السلام سؤال كردم از توحيد و عرض كردم كه: چيزى را توهم مى‏كنم و تصور مى‏كنم. حضرت فرمود: «بلى، او را چيزى توهم و تصور مى‏كنى، در حالتى كه درك كنه دانش به ادراك كلى، به عقل نيست و به حدود عقلى، يا حسى محدود و معين نمى‏شود؛ زيرا كه هر چيزى كه وهم تو بر آن واقع شود، و آن را به قوه وهميه ادراك نمايى، با ادراك كلى خداى تعالى، خلاف آن است و چيزى با او شباهت ندارد. و وهم‏ها او را در نيابد. و چگونه او را دريابد و حال آن‏كه آن جناب خلاف آن چيزى است كه آن را تعقل مى‏نمايد و غير آن چيزى است كه آن در وهم‏ها تصور مى‏كنند. جز اين نيست كه او را توهم مى‏نمايند، در حالى كه چيزى است معقول و محدود نيست».