نتایج جستجو

بندگان خدا ۱، ۲ بهشت: تنوع میوه هاى بهشت ۱ تکریم: عوامل تکریم ۳ عبودیت: آثار اخلاص در عبودیت ۳ مخلصین: تکریم مخلصین ۲; روزى ممتاز مخلصین ۱; فضایل مخلصین ۱،

بندگان خدا ۲ روزى: روزى معلوم ۴; زمینه روزى ممتاز ۳; منشأ روزى ۱ عبودیت: آثار اخلاص در عبودیت ۳ مخلصین: روزى ممتاز مخلصین ۱; فضایل مخلصین ۱; مقامات مخلصین

بندگان خدا: مصونیت اخروى بندگان خدا ۱ خدا: مصونیت از کیفرهاى خدا ۱ عبودیت: آثار اخلاص در عبودیت ۴ قوم الیاس: تاریخ قوم الیاس ۲; مخلصین قوم الیاس ۱، ۲ کیفر: عوامل

اختیار در عبادت ۱۵; اخلاص در عبادت ۱۴; حضور قلب در عبادت ۸; دلایل عبادت خدا ۲; زمینه عبادت ۹، ۱۰; عبادت خدا ۱، ۹، ۱۰; عوامل عبادت ۳ عمل: اخلاص در عمل ۲۲

ربوبیت خدا ۴ عبودیت: اخلاص در عبودیت ۲; نشانه هاى عبودیت ۳ مخلصان: مقامات مخلصان ۲; همنشینى اخروى با مخلصان ۴ مقام اطمینان :۳ مقام رضا :۳ مقام عبودیت :۳ نفس راضیه:

فرمان نادرستى در آن است که آنان از پذیرش این دین، امتناع مىورزند؟!. اختلاف دینى: عوامل اختلاف دینى ۴ اخلاص: اهمیت اخلاص ۶; دعوت به اخلاص ۲ ادیان آسمانى:

ذکر خدا ۱۴، ۱۷، ۱۸; ذکر خدا در نماز ۱۵ سخن: آداب سخن ۳ شرک: اهمیت اجتناب از شرک ۶ عبادت: اخلاص در عبادت ۱۶; اهمیت اخلاص در عبادت ۸; زمینه عبادت خدا ۷;

بهره مندى از پاداش برتر در برابر اعمال و رفتار خویش (و ما تجزون إلاّ ما کنتم تعملون . إلاّ عباد اللّه المخلصین) اخلاص: آثار اخلاص ۳، ۴ بندگان خدا: پاداش

ازمشاركت شيطان در اموال واولاد مردم در خطاب : ((وشاركهم فىالاموال والاولاد(( بحث روايتى رواياتى در ذيل آيه : ((وما منعنا نرسل بالايات ...(( رواياتى در ذيل (ما

دامانشان نمى‌نشيند. در آيه، فرضِ شرك به عنوان فرض محال آمده است. «لَوْ» 6- در جهان‌بينى الهى، ارزش كارها در اخلاص آنهاست. اگر اخلاص نباشد، چيزى باقى نمى‌ماند

مى داند. انسان: عبودیت انسان ۴ بندگان خدا :۴ خدا: آثار علم خدا ۶; آثار مشیت خدا ۲، ۳; رازقیت خدا ۱، ۳; مشیت خدا ۱; وسعت علم خدا ۵، ۶ روزى: مصلحت در ازدیاد روزى

از محبت خدا ۷ خداشناسى: آثار خداشناسى ۲، ۹ دعا: آثار ترک دعا ۷ ; آداب دعا ۳، ۴، ۵، ۸ ; اخلاص در دعا ۵ ; اهمیت دعا ۱ ; تضرع در دعا ۳، ۸ ; دعاى آشکار ۸ ;

فرموده كه اين در بهشتهاى دنيا پيش از قيامت است چون صبح و شام در بهشت آخرت و دائم نيست بلكه در بهشتهائى است كه منتقل ميشود بآنها ارواح اهل ايمان و در آنها آفتاب

وتفريط، چه در عقيده و چه در عمل. يكى در عقايد از راه خارج مى‌شود وديگرى در عمل و اخلاق. يكى همه كارها را به خدا نسبت مى‌دهد، گويا انسان هيچ نقشى در سرنوشت

تفاوت سرزمینها ۱۳; سرزمینها هاى با برکت ۱۲ عبودیّت: ارزش مقام عبودیّت ۸; اهمیت عبودیّت ۱۰ محمد(ص): آثار عبودیت محمد(ص) ۱۸; ارائه آیات خدا به محمد(ص) ۱۴،

پناهگاه واقع شود این سخنان از یک سو اعتراف به عبودیت کامل در پیشگاه خداوند است، و از سوی دیگر هرگونه «غلوّ» را در مورد پیامبر صلّی اللّه علیه و آله نفی می‌کند،

الدین الخالص» را تلاوت کردند». اخلاص: آثار اخلاص ۲۴ استمداد: استمداد از معبودان باطل ۵ اطاعت: آثار اطاعت از خدا ۲; آثار اطاعت از غیرخدا ۲۲; اطاعت از غیرخدا

خدا ۵ دعا: آثار دعا ۱۳; اجابت دعا ۴، ۵، ۹; اخلاص در دعا ۶; استجابت دعا ۷; اهمیّت دعا ۷; شرایط اجابت دعا ۶; وقت دعا ۱۵ عمل: امیدوارى به آثار عمل ۱۴ ماه

تمام بندگانم را زیر و رو کردم در میان آنان کسى را که ب--یش از تو خود را در برابر من ذلیل بداند، نیافتم ... . اخلاص: آثار اخلاص ۲ اعداد: عدد چهل ۱۱ انبیا:

۸ تکبر: آثار تکبر ۴ خدا: آثار تنزیه خدا ۸ ; تنزیه خدا ۲، ۶، ۷، ۹ ذکر: اهمیت ذکر خدا ۳ ; موارد ذکر ۶ سجده: آثار سجده ۸ ; اهمیت سجده ۶ عبادت: آثار عبادت ۸ ;

وجود انسان در برابر خدا مرتبه چهارم از اسلام : مرحله عبوديت و بندگى معناى عمل صالح و آثار آن معناى صلاح نفس و صلاح ذات و مراد از ((صالحين )) در قرآن اثرى

او را در این جهان برگزیدیم؛ و او در جهان دیگر، از صالحان است. و چه كسى از آيين ابراهيم روى مى‌گرداند جز كسى كه سبك مغزى كند؟ در حالى كه ما او را در دنيا

۱۸ تکبر: آثار تکبر ۲۱ ; سرزنش تکبر ۱۷ تکلیف: آثار عمل به تکلیف ۳ ; عمل به تکلیف ۴ جامعه: روابط اجتماعى ۲۳ خانواده: اختلاف در خانواده ۳ ; روابط در خانواده

آيات ۱ - ۴ سوره اخلاص فرق بين «أحد» و «واحد» و معناى أحد بودن خداى تعالى معناى اين كه خدا «صمد» است اين است كه هر چيزى در ذات و آثار و صفات محتاج اوست

ديگرى را اضافه به او. 3- آنكه تمام ضميرها در آيه متعلق نباشد به آدم حوا، و قرار داده شود (هاء) در (تغشّيها) ضمير در: دَعَوَا اللَّهَ رَبَّهُما، و آتاهُما صالِحاً،

از جهاد). و در بعضی دیگر تعداد آنها ده و در بعضی نوزده گناه و در بعضی تعداد بسیار بیشتری دیده می‌شود. در حدیثی از امام باقر علیه السّلام در تفسیر آیه مورد

به يك سؤال در اين مورد معناى جمله : ((و برزوا الله جميعا)) بيان بگو مگوى كفار در روز قيامت سخن شيطان با پيروان خود در قيامت معناى اينكه در قيامت شيطان

اللّه) در رساله اعتقاديه فرمايد: اعتقاد ما در اين قرآن آنست كه نازل شد در ماه رمضان در شب قدر تمام آن يكمرتبه به بيت المعمور، بعد بر پيغمبر در مدت بيست

حمل‌ ‌بر‌ آثار نمود ‌يعني‌ سخاوت‌ ‌در‌ خداوند عبارت‌ ‌از‌ آثار آنست‌ چنانچه‌ حب‌ّ و بغض‌ و غضب‌ و سخط و رحم‌ و نظائر ‌اينکه‌ صفات‌ بمعني‌ آثار آنهاست‌ نه‌

خوابى گران؛ آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، از آنِ اوست. كيست آن كس كه جز به اذن او در پيشگاهش شفاعت كند؟ آنچه در پيش روى آنان و آنچه در پشت سرشان است

نيست فرضا كره زمين با همه موجودات زنده و غير زنده روى آن در هستى خود محتاج به خدا باشد، ولى در آثار هستى مستقل از او و بى نياز از او باشد. وقتى خدا مالك همه

سيرى كه سر تا سرش ادب است ، ادب در سير، ادب در طلب ، ادب در حضور، ادب در همه مراسم حب و عشق و اخلاص ، كه آدمى هر قدر بيشتر در آن تدبر و دقت كند، اين آداب را

رواياتى را كه در اين زمينه در اين كتاب نقل شده ملاحظه كند به عمق بينش اسلام در اين باره پى مى برد، و ما در اينجا به ذكر دو روايت قناعت مى كنيم : در حديثى از

آن ، هم در مذكر به اين صورت مى آيد، و هم در مونث ، يعنى عنكبوت ماده را هم عنكبوت مى گويند از آنجايى كه در جمله ((مثل الذين اتخذوا(( عنايت همه در اين است

به روح القدس تاييدش نمود، و در نتيجه در گهواره با مردم تكلم مى كرد، همانطورى كه در كهولت مى كرد، و خداوند با معجزات پى در پى روز بروز به كرامتش مى افزود

آنچه الان در دسترس ما هست با نزول از آنجا باين صورت در آمده اند، و هر اسمى كه در مقابل معنا و مسمائى از اين مسميات اسم هست براى همين مسما در خزائن غيب

مى رساند، بنابراين بركت در همه چيز را شامل مى شود، در عمر و زندگى ، در نسلهاى آينده ، در تاريخ و مكتب و در همه چيز. اصولا بركت در اصل از برك (بر وزن درك

جمله ، اختلافشان در مرجع ضمير «هاء» در جمله «له معقبات » است ، يكى گفته : مرجع آن كلمه «من » در جمله «من اسر القول ...»، است ، كه ما در سابق نقلش كرديم

مى كند، ولى در دل همه اميدش به اسباب عادى يا امور وهمى است ، امورى كه توهم كرده در زندگى او مؤ ثرند. پس در چنين دعائى شرط دوم (اذا دعان ، در صورتى كه مرا

كنيد، همان طور كه در دنيا استكبار مى كرديد. پس در حقيقت، سؤال از يارى نكردن آنان يكديگر را در قيامت، سؤال از سبب استكبارى است كه در دنيا داشتند. پس با

لذائذ مادى را برايشان تكميل نموديم ، و در نتيجه فرح و سرور كه از آثار تكميل نعمت است ، در دلشان پديد آمد كه ناگاه در حالى كه ديگر عذرى نداشتند به عذاب خود