نتایج جستجو

به آن یکی از آن دو نفر، که می‌دانست رهایی می‌یابد، گفت: «مرا نزد صاحبت [= سلطان مصر] یادآوری کن!» ولی شیطان یادآوری او را نزد صاحبش از خاطر وی برد؛ و بدنبال

هرچه را عمل مى‌كند، مى‌گويد. «2» قلب و زبان و عملش يكى مى‌شود. از مصاديق «سلطان نصير»، مى‌توان داشتن جانشينى لايق، يارى باوفا و وزيرى دلسوز و كاردان را برشمرد

(لأُعذّبنّه عذابًا شدیدًا ... أو لیأتینّى بسلطن مبین) «سلطان» به معناى حجت و برهان است و «سلطان مبین»; یعنى، دلیل روشن و قانع کننده. ۲ - شکنجه یا مرگ (بریدن

قوم‌ فرعون‌ گفتند: ] (آیه 46)- آری! موسی و برادرش هارون را با این آیات و سلطان مبین فرستادیم «به سوی فرعون و اطرافیان اشرافی و مغرور او» (إِلی فِرْعَوْنَ

یجدلون فى ءایت اللّه بغیر سلطن أتیهم کبر مقتًا عنداللّه و عند الذین ءامنوا) «سلطان» به معناى حجت و برهان و «مقت» به معناى بغض شدید است. ۲ - بغض و دشمنى (تبرّا)

نكنند و زنا ننمايند و قتل نفس ننمايند مگر بحقّ و سعايت نكنند از بى‌گناهى نزد سلطان كه كشته شود و سحر ننمايند و ربا نخورند و زن عفيفه را متّهم بزنا نكنند و در

ميدارد و روزى او را زياد ميكند و مال و اولاد و بدن او را از شرّ شيطان و سلطان مأمون ميگرداند و اگر در آنروز يا آن شب بميرد شهيد مرده و داخل بهشت ميشود

اللّه الّذِين مُسْرِف يُجَادِلُون فِي هُو مَن آيَات يُضِل بِغَيْر کَذٰلِک سُلْطَان رَسُولا أَتَاهُم بَعْدِه مِن در حال بارگیری...

لِمَدْيَن أَرْسَلْنَا بُعْدا مُوسَى أَلا فِيهَا بِآيَاتِنَا يَغْنَوْا لَم سُلْطَان کَأَن در حال بارگیری...

تمليخا را نزد سلطان برد. ملك پرسيد: اين جوان كيست؟ نانوا گفت: گنج پيدا نموده. سلطان استفسار كرد، تمليخا گفت: من اهل اين شهر هستم. با سلطان و عده بسيارى

یتساءلون) مقصود از «على بعض» - به قرینه سه آیه بعد (و ما کان لنا علیکم من سلطان و...) - پیشوایان فریب کاراند. بر این اساس، گفت و گوى مشرکان با پیشوایان شان

ميدارد و روزى او را زياد ميكند و مال و اولاد و بدن او را از شرّ شيطان و سلطان مأمون ميگرداند و اگر در آنروز يا آن شب بميرد شهيد مرده و داخل بهشت ميشود

بار) مَا إِن مِن وَ اللّه فِي تَعْلَمُون هَل يَنْفَد کُنْتُم الْأَرْض قُل سُلْطَان عِلْم فَتُخْرِجُوه بِهٰذَا بَأْسَنَا أَ عِنْد ذَاقُوا لَکُم لَنَا تَقُولُون

فِرْعَوْن إِلَى بِآيَاتِنَا کَانُوا قَوْما فَاسْتَکْبَرُوا مُوسَى مُبِين إِنّي سُلْطَان أَمْر مِن رَب فَلَمّا فَاتّبَعُوا إِنّهُم فَقَال فَظَلَمُوا هَارُون بِهَا

أَجْر رِجَالا کَانُوا آيَاتُه يُنْفِقُون عَلَيْهِم نِعْم لَو نُوحِي هُم سُلْطَان تُلِيَت خَيْر لَه لَيْس إِذَا در حال بارگیری...

اللّه إِن الْأَرْذَلُون قَال لِمَن جَنَاحَک الّذِين الْغَاوِين فَإِن اخْفِض سُلْطَان نُؤْمِن عَصَوْک هُم عِلْمِي أَ الْأَقْرَبِين حَسْبُک جَهَنّم مِثْلَنَا

بِه الدّم فَقَالُوا أُرْسِلْتُم مَا لَقَد عَالِين فَلَمّا مُبِين بِمَا سُلْطَان لَمّا الضّفَادِع أَ نُؤْمِن وَقَع هَامَان فَإِنّا فَکُلاّ قَالُوا سَابِقِين

الْحُکْم يَنْقُضُون کَان مَعْرُوف نَجْوَاهُم کَذّب الْمِيثَاق إِيّاه أَقِيمُوا سُلْطَان وُجُوهَکُم ذٰلِک إِصْلاَح کَثِير الدّين تَوَلّى يَخْشَوْن عِنْد بَيْن تَقُولُون

اذْهَبَا الْمَلِک أَرْضِکُم اذْکُر أَنَا أَرْسَلْنَا مَا يُوسُف ثُم وَهَبْنَا سُلْطَان يُؤْمِنُون إِلاّ عَلَى أَخُوک لِيُوسُف الْقَوْم لا مُبِين فَلا دَخَلُوا

رَبّنَا ثُم قَوْمِه إِمّا إِلَيْکُم فَتَقْعُد اعْبُدُونِي إِلَى آيَاتُه سُلْطَان يَبْلُغَن آخَر أَعْهَد لَأَنْزَل لٰکِن الرّسُل مَلاَئِکَة النّذُر عِنْدَک

کَانُوا آيَة الدّنْيَا بَعْد تُکَذّبُون الّتِي هٰذَا يَکْفُر آبَاؤُکُم سُلْطَان عَلَيْهَا إِنّمَا قَالُوا إِلَى الْأَرْض وَکّلْنَا قَوْما عَلَى لَيْسُوا

لِرَجُل آمَنُوا فَأَنْت يُعِيدَکُم بِمَن مَع تَتّخِذُوا الْقُرْآن سُوءا سُلْطَان فِيه النّاس يَقُولُون تَجِد أَلاّ يَسْمَعُون إِلٰه نُوح الْفُلْک إِذَا

مُسْتَضْعَفُون نِعْمَة أُنْزِل الْعَلِيم لَحْم غَافِر إِلَى هُو قُلُوبِهِم سُلْطَان بَعْد خَاصّة النّار يَسُومُهُم قَائِمَة إِنّي بِکُل يَسْخَرُون فَکَفَرُوا

بَيّنَات يَعِظُکُم الزّانِي تَعْلَمُون أَرْسَلْنَا أَقُول تَعُدّوا الطّيّب سُلْطَان تَحْکُمُون زَوْجَيْن فَلَو هٰذَا فِي الْمَوْتَى جَمِيعا تَجِدُوا بَعْد

لِلّذِين لِلّه قَالُوا عَبْدِه لَئِن لَعَلّکُم وَلِيّي تُنْظِرُون يَتَوَلّى سُلْطَان لِيَکُون أُولٰئِک فَکَذّبْنَا مُتَشَابِها عَلِيم بَعْض مُصَدّقا أَن سُبُلا

هُزُوا عَلَيْه بِغَيْر مِنْه آيَة بِهَا لَعَلّکُم الرّيَاح إِلَيْکُم أُنْزِل سُلْطَان لَم أَو اللّيْل آيَاتِه مُبِين لِلنّاس لِلْعَالَمِين يَنْفَع کَفَرُوا مَوْتِهَا

السّمَاوَات عَظِيم لَه اتّقَوْا الْجَاهِلِين بِأَحْسَن حَظّ آيَاتِه إِذَا سُلْطَان أَجْرَهُم فِي عَن أَتَاهُم در حال بارگیری...

يُؤْمِنُون يَجْحَدُون فَهُم يَجْحَد فَلَمّا جَاءَهُم عَلَيْهِم کُل ذٰلِک سُلْطَان بِأَنّهُم يَا قَالُوا أَ إِنّهُم أَن مُبِين ثُم الْجَحِيم لَهُم الّذِي

بَعَثْنَاهُم أَي يَتّبِع فِي ثُم عَدَدا الْحِزْبَيْن يُؤْمِن عَلَيْهَا سُلْطَان بِالْآخِرَة مِن أَحْصَى سِنِين وَ الرّسُول کُنْت عَلَى الّتِي عَلَيْهِم

وَ مِن إِن مَا الّذِين فِي أَن لَيْس يَا لَک هُم عَلَيْهِم إِلاّ هٰذَا سُلْطَان لِقَوْم أَ إِذَا عَلَى لا يَقُولُون بِمُخْرَجِين نَبّئ غُرُورا فَلَمّا

مِنْهُم إِن مَا مُبِين فَأَوْقِد قَال نُرِي فَقَالُوا فَاجْعَل جَبّار سَاحِر سُلْطَان لَهُم غَيْرِي خَاطِئِين إِلٰه حَزَنا فَلَمّا قَالَت مُتَکَبّر أَبْلُغ بِالْبَيّنَات

بِحَمْدِه لِلرّجَال الْکَذِب الْيَوْم مُرْسَلا نُوح لِقَوْم هُو اقْرَأ سُلْطَان رَبّکُم عَنْه کُلّه أَن الْمُؤْمِنِين مَلَکا لَن عَلِيما الْمُجْرِمِين

ميدارد و روزى او را زياد ميكند و مال و اولاد و بدن او را از شرّ شيطان و سلطان مأمون ميگرداند و اگر در آنروز يا آن شب بميرد شهيد مرده و داخل بهشت ميشود

أيّهَا الثّقَلَان» معناى اين كه به جن و انس فرمود: «نمى توانيد بگريزيد، جز به سلطان» مراد از مقام پروردگار در آيه: «وَ لِمَن خَافَ مَقَامَ رَبّهِ جَنّتَان» خوف

أيّهَا الثّقَلَان» معناى اين كه به جن و انس فرمود: «نمى توانيد بگريزيد، جز به سلطان» مراد از مقام پروردگار در آيه: «وَ لِمَن خَافَ مَقَامَ رَبّهِ جَنّتَان» خوف

أيّهَا الثّقَلَان» معناى اين كه به جن و انس فرمود: «نمى توانيد بگريزيد، جز به سلطان» مراد از مقام پروردگار در آيه: «وَ لِمَن خَافَ مَقَامَ رَبّهِ جَنّتَان» خوف

أيّهَا الثّقَلَان» معناى اين كه به جن و انس فرمود: «نمى توانيد بگريزيد، جز به سلطان» مراد از مقام پروردگار در آيه: «وَ لِمَن خَافَ مَقَامَ رَبّهِ جَنّتَان» خوف

(حبس طعام) مى‌نمود. هرچند شعيب آنها را موعظه نمود فايده نبخشيد؛ تا آنكه سلطان، حضرت شعيب عليه السّلام و مؤمنين به او را تبعيد نمود. اول كسى كه كيل و وزن

جمله‌ نامه‌ ‌به‌ سلطان‌ عجم‌ فارس‌، ‌که‌ خسرو پرويز ‌بود‌ و ‌من‌ جمله‌ ‌به‌ قيصر سلطان‌ روم‌ و ‌من‌ جمله‌ ‌به‌ نصاراي‌ نجران‌ اما سلطان‌ عجم‌ فارس‌ بي‌

جمله‌ نامه‌ ‌به‌ سلطان‌ عجم‌ فارس‌، ‌که‌ خسرو پرويز ‌بود‌ و ‌من‌ جمله‌ ‌به‌ قيصر سلطان‌ روم‌ و ‌من‌ جمله‌ ‌به‌ نصاراي‌ نجران‌ اما سلطان‌ عجم‌ فارس‌ بي‌

أيّهَا الثّقَلَان» معناى اين كه به جن و انس فرمود: «نمى توانيد بگريزيد، جز به سلطان» مراد از مقام پروردگار در آيه: «وَ لِمَن خَافَ مَقَامَ رَبّهِ جَنّتَان» خوف

أيّهَا الثّقَلَان» معناى اين كه به جن و انس فرمود: «نمى توانيد بگريزيد، جز به سلطان» مراد از مقام پروردگار در آيه: «وَ لِمَن خَافَ مَقَامَ رَبّهِ جَنّتَان» خوف

۱- هدف خضر(ع) از اقدام به معیوب ساختن کشتى، نجات دادن آن از غارت و مصادره سلطان غاصب بود. (أمّا السفینة ... فأردت أن أعیبها ... یأخذ کلّ سفینة غصبًا) ۲-

تَر فِي بِرَبّک لَم الْبَحْر بَيْنَه کَفَى وَ لِتَبْتَغُوا أَ الْمَصِير سُلْطَان مِن يَجْعَلُه فَضْلِه رُکَاما إِلَى عَلَيْهِم فَتَرَى إِنّه الْوَدْق کَان

جمله‌ نامه‌ ‌به‌ سلطان‌ عجم‌ فارس‌، ‌که‌ خسرو پرويز ‌بود‌ و ‌من‌ جمله‌ ‌به‌ قيصر سلطان‌ روم‌ و ‌من‌ جمله‌ ‌به‌ نصاراي‌ نجران‌ اما سلطان‌ عجم‌ فارس‌ بي‌

داخل در قلب خواننده نميشود و متزلزل در دينش نميگردد و مبتلا بفقر و خوف از سلطان نخواهد شد و با ايمان از دنيا ميرود و ملائكه در قبر براى او عبادت ميكنند و

فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ (98) إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطانٌ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَلى‌ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (99) إِنَّما

لاترکنوا إلى الذین ظلموا ...» روایت شده است: رکون به ظالم این است که شخص نزد سلطان [ظالم]برود و دوست بدارد که او زنده بماند تا دست در کیسه اش کند و چیزى به

عِبادِي‌ لَيس‌َ لَك‌َ عَلَيهِم‌ سُلطان‌ٌ إِلّا مَن‌ِ اتَّبَعَك‌َ مِن‌َ الغاوِين‌َ حجر آيه 42 و ميفرمايد إِنَّه‌ُ لَيس‌َ لَه‌ُ سُلطان‌ٌ عَلَي‌ الَّذِين‌َ آمَنُوا

است، چنانچه قيصر از القاب سلاطين روم و تبع از القاب سلاطين يمن، و نمرود لقب سلطان بابل بوده و به قول بيشتر مفسرين اسم فرعون زمان حضرت موسى، وليد بن مصعب بن