نتایج جستجو

عقلى شد يعنى «حينَ مَوْتِ أَبْدانِها» ايضا در «وَالتَّى لَمْ تَمُتْ» بايد گفت: «وَالتَّى لَمْ تَمُتْ‏بَدَنُها» يعنى: خدا ارواح را در حين موت از ابدان مى‏گيرد

حرث حرم حرک حسب حسن حشر حصى حضض حطم حفر حقب حقق حلق حلقم حمر حمم حنث حور حين حيى حکم خرج خسر خسف خشع خشى خضد خضر خطء خفض خفى خلد خلف خلق خلو خنس خوض خوف

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... انتم اذ حلق بلغ ف حين نحن نظر اذا لولا قرب الى لو کذب

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ليت لات ندى حين عجب نوص هم ندو ان ف جىء من قرن نذر قبل

مى‏شود. ف کم رئس بلغ لا هدى امن حلقم انتم اذا وله من اذ اله حتى لولا ما قصر حين نظر الله نحن يسر قرب لو شىء خوف ان حلل کذب علم ه حرم حصر سجد نن لم

ايى خفف سحب عن دعو ربب هو کذب نشء ما اتى شىء وزر اذا اذ خردل ظلم اول بلد حين خير الا شدد عزب نفر قوم زلزل ملک نفس عزز اجر نحن سبح رضو سوق رعد سرح خلق لما

ف هم کم من ل ما ه الى ب ها دنو حيى فى ک قول على نا ثم هن لا قلل وله الا حين ان الله اله کفر اخر متع ربب اتى الذين اذا انن اکل علم خلق عند يوم حسن عن سوف

آنها همه از مصاديق وقت اند. در آيه [انسان:1] گفته‏اند: حين به معنى مدّت است . در اقرب گويد: حين به معنى وقت مبهم است به هر زمان صلاحيت دارد كوتاه باشد

يوم ذات ظلم انس وضع غير لم لما وعد سمو صلو نمرق اخذ ظهر صدر خلل زربيه صفف حين خبث بيت انم سلح کوب نسى حرب قوم جىء جنح سرر ثلث فدى فجر خبل مرض حظظ بثث نور

ثم قول اتى ربع هن وفى قرب صحب نوح ربب وحى انن عظم امم ظلم موسى جنن ثنى ا حين جنف يمن جزى خير حمل ابو سعر طوع ذکر ذوا اذ صلى وقى شهد اثم ارض بل ثمن س کتب

هستند متن آيه در «مناة» ببينيد. ف ا لوت عزى ندى مناة ليت ندو رئى ثلث اخر کبر حين هم من ه عجب نوص کم قرن ل ان ربب ايى جىء ائى قبل هلک

آنها همه از مصاديق وقت اند. در آيه [انسان:1] گفته‏اند: حين به معنى مدّت است . در اقرب گويد: حين به معنى وقت مبهم است به هر زمان صلاحيت دارد كوتاه باشد

امر جرى امم ذرو حتى اکل اثم قدر موه عظم عرش توراة بهت امن خفف ولد حمر اذا حين اتى ظلم اوى جعل فضل لو آدم جبل غشى شفق کذب صور هما سکر علم اصر ائى ارض وحد

حمد و ثناى الهى است و حين تمسون را اشاره بنماز مغرب و عشاء گرفته‌اند و حين تصبحون را كنايه از نماز صبح و عشيّا را از نماز عصر و حين تظهرون را اماره براى

حمد و ثناى الهى است و حين تمسون را اشاره بنماز مغرب و عشاء گرفته‌اند و حين تصبحون را كنايه از نماز صبح و عشيّا را از نماز عصر و حين تظهرون را اماره براى

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... حين صبح وله ل اله ه الله حمد ف فى سمو حضر سبح ارض عذب

حمد و ثناى الهى است و حين تمسون را اشاره بنماز مغرب و عشاء گرفته‌اند و حين تصبحون را كنايه از نماز صبح و عشيّا را از نماز عصر و حين تظهرون را اماره براى

حمد و ثناى الهى است و حين تمسون را اشاره بنماز مغرب و عشاء گرفته‌اند و حين تصبحون را كنايه از نماز صبح و عشيّا را از نماز عصر و حين تظهرون را اماره براى

عذب خسء حمم فى زجر وعد ذلک هو هل مول الذين وحد صدق جىء ا لا دور سبب بنو اوى حين حسر جعل او

اول سور حلقم اخذ انتم ها نشء اذ التى منى لکن حرث لعل سبح حوت خلق مهن ذهب حين نحن ورى ايى علم لبث دون جعل لقم الله نظر شىء فى او رزق يوم ائى اله جىء قد

يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است. ها ثبت طيب فى اصل سمو اتى اکل ک شجر کلل حين کلم مثل

گوسفند، وبر از شتر، موى از بز است. ها شعر صوف اثث کم من متع الى الله قوم حين اله يوم ظعن

صبر کبر بيت سوء اکل سحت قدم اخذ ردد عدو حتى بين لو بعض لعن امر رفد س قرر حين ذلک صدق قبل عهد

طوف ربع ضئن ابل الى وحد عرف شهر صدق نن خرج غور حجر سبق نور غشو هو هدى أما حين وصى بين خلق صدر عطف جعل فرد ذنب فوق صبح جنح شىء صحب ثمن ثم قرآن قشعر ذوا شبه

اثر آن مانند چوبهاى شكسته حظيره ساز شدند. ظاهراً مراد شكسته شدن چوبها در حين قطع از اشجار است نه شكسته شدن در آغل. اين لفظ فقط دوبار در قرآن مجيد آمده

صلح سبح جنن ظلم ها ثم وقى ندو عذب کلل نن ک ندى علم ى لدى ب ايى شهد جمع سوء حين ائى اوى عن على وجد ا سجد تجر بحر جند رزق شرب عبد يعقوب قوم فرض دور حزن هما

جَعَلَ اَسْفَلَهُ اَعْلاهُ» يعنى آن را وارونه كرد. نكس الولد آن است كه در حين تولد پايش پيش از سرش بيرون آيد «نكس رأس» پايين انداختن سر است از ذلت يا شرم

گويند، قلب را چون در ميان بدن از انظار پوشيده است جنان گفته‏اند، سپر را چون در حين جنگ شخص را مى‏پوشاند مِجَّن و مَجَّنة گويند. جنّت هر باغى است كه درختان آن

به حال است مثل [ص:8]. بلكه هنوز عذاب را نچشيده‏اند. دوّم: ظرف است به معنى حين و به قول ابن مالك به معنى «اذ» و مخصوص است به ماضى مثل [اسراء:67]. سوّم حرف

بدهد ديگر بر او حلال نيست . هن جمل ها ف سرح کن ب متع ان عرف او کون يا مسک حين کم ايى عدد لا رود نبو الله علو حمل ثقل حلل اله ل حسن روح الى بلد زين لم وله

اثر آن مانند چوبهاى شكسته حظيره ساز شدند. ظاهراً مراد شكسته شدن چوبها در حين قطع از اشجار است نه شكسته شدن در آغل. اين لفظ فقط دوبار در قرآن مجيد آمده

نهر سجد کم کبر بکر قبل اخذ کلل نشط خلق شىء کثر عرش هذا اذا الى دبر عشو نحن حين امر ملک لو انا حول الک لئک ذا حقق سبل الذين اصل طير غفر قوم بصر سخر شمس بنو

شده شايد مراد از آنها عالم سلّولهاست كه در پشت پدران‏اند و خدا در حين اخذ آنها در حين وارد كردن به رحم مادر از آنها گواهى گرفت. و اگر اين حقيقت ثابت شود

قطع از علائق مادّى نكند و خدا را با اخلاص نخواند خدا را نخوانده است بلكه در حين دعوت به جاهاى ديگر نيز تكيه نموده است وقتيكه انسان خود را مضطرّ ديد و از هر

پائين آمدن گفته‏اند ولى به احتمال قوى مراد از آن بالا رفتن است كه ستارگان از حين طلوع تا وسط آسمان پيوسته در صعوداند و آن با آيات بعدى كه اشاره به معراج آن

سه روز. يومئذ: [قيامة:10]. يومئذ به معنى آن روز است، اضافه شدن لفظ يوم و حين به «اذ» مشهور است ابن هشام در معنى گفته: «اذ» در اينصورت اسم زمان مستقبل است

ربب اتى کون فى ب ثوب ما علم قوم صلح لا رئى امن غشى وضع سندس خضر ضرب ارک غشو حين نعم استبرق ذلک الذين ان هن انن برق جعل غمم هل صلو نا اخذ ى مثل سور نهر لو

فرموده: تيمم به معنى قصد است همچنين است تأمم. [بقره:267]. غرض آن است كه در حين انفاق چيز پست و كم قيمت را كه خود آن را اگر بدهند نمى‏گيريد، انفاق نكنيد بلكه

اند. ولى خوب نيست آيه را از ظاهر آن برگردانيم جائيكه قرآن از تكلّم عيسى در حين ولادت و تولد او بدون پدر ئ خنك شدن آتش بر ابراهيم و اژدها شدن عصاى موسى و

فرموده: تيمم به معنى قصد است همچنين است تأمم. [بقره:267]. غرض آن است كه در حين انفاق چيز پست و كم قيمت را كه خود آن را اگر بدهند نمى‏گيريد، انفاق نكنيد بلكه

حديث فوق باشد كه فكر كرده دهر از نامهاى خداوندى است. ما نا من انس الا لم هلک حين کون ان ل هم شىء ذکر حيى على ب ذلک اتى خلق موت هل دنو علم

سه روز. يومئذ: [قيامة:10]. يومئذ به معنى آن روز است، اضافه شدن لفظ يوم و حين به «اذ» مشهور است ابن هشام در معنى گفته: «اذ» در اينصورت اسم زمان مستقبل است

اخر نن حرم الذى بعض فسد قدر فحش ذلک هما صبح بعد دور قد ذا طوع ملک امر غيب حين حمل مرى عشو سمو اول ترک وقى قرى کسب بل نصر امم زوج نقض سوف رفع سحر جرم غفر

اساؤ ا السوآى ان كذبوا بآيات الله ...)) نكاتى كه از آيه : ((فسبحان حين تمسون و حين تصبحون وله الحمد...)) استفاده مى شود بحث روايتى (نقد رواياتى كه در ذيل

اساؤ ا السوآى ان كذبوا بآيات الله ...)) نكاتى كه از آيه : ((فسبحان حين تمسون و حين تصبحون وله الحمد...)) استفاده مى شود بحث روايتى (نقد رواياتى كه در ذيل

مرتبه حين طلوع غروب آفتاب. در مصباح كفعمى از حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: هر كه بخواند در صبح و شام: فسبحان اللّه حين تمسون و حين تصبحون

سه روز. يومئذ: [قيامة:10]. يومئذ به معنى آن روز است، اضافه شدن لفظ يوم و حين به «اذ» مشهور است ابن هشام در معنى گفته: «اذ» در اينصورت اسم زمان مستقبل است

(اسپرماتوزئيد) وارد نطفه زن (اوول) مى‏گردد و رشد آن شروع مى‏شود، انزال زن و لذّت او در حين مقاربت راجع با نزال نطفه او نيست بر خلاف مرد. و خلاصه: آيه شريفه راجع به نطفه

ها محمد عزز رحم ملک بين الى لم کفر کون اتى قبل قد حقق شىء عبد صرط عن قوم حين ا غفر سلم هل نزل ذهب اخر نا بل هدى سجد حکم دخل امن رئى نذر سوى کثر کفى وسم

انس جىء خلق ظلم هل اوى ذکر اذا ليل الا رئى قوم ائى رجع نفس الذى ولى خشع رحم حين درک سوف ثم اذ لکن غشى لقى غشو حتى صمم عظم قلل شکر حفظ انتم عذب مثل خرج عين