نتایج جستجو

بهشتیان (فى جنّ-ت النعیم . على سرر متقبلین) ۴ - اُنس و محبت متقابل و بزم خوش، از نعمت هاى الهى براى بندگان مخلَص خدا در بهشت (فى جنّ-ت النعیم . على سرر

(أو تکون له جنّة یأکل منها ... تبارک الذى إن شاء جعل لک خیرًا من ذلک جنّ-ت تجرى من تحتها الأنهر) ۴ - مشیت و خواست خداوند، قطعى و تخلف ناپذیر است. (إن

(فأنبتنا به جنّ-ت و حبّ الحصید) ۶- سلسله علل و اسباب طولى در نظام طبیعت، به جعل و تدبیر الهى است. (و نزّلنا من السماء ... فأنبتنا به جنّ-ت و حبّ الحصید)

سرزمینشان (أن أسر بعبادى ... فأخرجنهم من جنّ-ت و عیون) ۴ - دیار فرعونیان، سرزمین باغ ها و چشمه ساران (فأخرجنهم من جنّ-ت و عیون) بنى اسرائیل: تاریخ بنى اسرائیل

آن، جاودانه است. (جنّ-ت عدن تجرى من تحتها الأنهر خلدین فیها أبدًا) ۶ - وجود تمامى امکانات، براى اقامت دائمى انسان در بهشت (جنّ-ت عدن ... خلدین فیها أبدًا)

صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ. مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ» نكره آمدن «صُحُف» نيز اين سخن را ت.ييد مى‏كند. با دست چه كسانى قرآن در اين سينه نوشته شده و مى‏شود؟ با دست نويسندگانى

من یؤمن باللّه و یعمل صلحًا ... یدخله جنّ-ت) ۱۰ - بهشت، داراى بوستان هاى متعدد با نهرهاى جارى در زیر آنها (جنّ-ت تجرى من تحتها الأنهر) «جنّات» (جمع «جنّة»)

بسته ترکه‌ی نازک نرم به دستت بگیر. پس (همسرت را) با آن (به نرمی) بزن و سوگند(ت) را مشکن.‌» ما همواره او را شکیبا یافتیم. چه نیکو بنده‌ای! به‌راستی او بسیار

یؤمن باللّه و یعمل صلحًا یدخله جنّ-ت) ۱۴ - ایمان و عمل صالح، عامل ورود به بهشت (و من یؤمن باللّه و یعمل صلحًا یدخله جنّ-ت) ۱۵ - بهشت، داراى بوستان هاى متعدد

لذّت هاى آلوده دنیا، درپى دارنده نعمت هاى سرشار اخروى (إنّ المتقین فى جنّ-ت و عیون . ءاخذین ما ءاتیهم ربّهم) «تقوا»; یعنى، خوددارى از مشتهیاتى که مورد

فى جنّ-ت و عیون ... کانوا قلیلاً من الّیل ما یهجعون) ۳ - بازداشتن جسم از لذت خواب شبانگاهى به خاطر خداوند، ملاک بارز تقوا (إنّ المتقین فى جنّ-ت ... کانوا

۲; صبر در همنشینى با علما ۲ موسى(ع): اعتراض موسى(ع) ۱; بى صبرى موسى(ع) ۱; ت‌طئه موسى(ع) ۳; قصه موسى(ع) ۱، ۳; محدوده علم موسى(ع) ۳

قرین) ۳ - لذت بخش بودن یاد خاطرات دنیوى، در بزم بهشتى براى بهشتیان (فى جنّ-ت النعیم . على سرر متقبلین... و عندهم قصرت الطرف... قال قائل منهم إنّى کان لى

بهشتیان، در بزم عیش خود رو به بعضى دیگر کرده و به پرسوجو خواهند پرداخت. (فى جنّ-ت النعیم . على سرر متقبلین... و عندهم قصرت الطرف عین ... فأقبل بعضهم على بعض

«السِّيِّدُ الْمَصْمُودُ اِلَيْهِ فى الْقَليلِ وَ الْكَثيرِ» ايضاً در اين حديث در ت.حيد صدوق باب تفسير «قُلْ هُوَ اللّهَ اَحَد... نقل شده است ايضاً در آن باب نقل

مبالغه در حبّ يوسف و برادرش بود و به نظرشان چنان علاقه مورد نداشت كه آنها جمعى+ت نيرومندى بوده و كار يعقوب را اداره مى‏كردند. و مى‏بايست پدرشان آنها را بيشتر

و توانمندى اقتصادى جامعه و تسلیم شدن توده هاى ناآگاه در برابر آنان (فى جنّ-ت و عیون . و زروع و نخل ... و لاتطیعوا أمر المسرفین) از ارتباط عبارت «فى جنّات

لها طلع نضید) ۳- اهمیت نخل و خرما، در میان درخت ها و میوه ها (فأنبتنا به جنّ-ت ... و النخل باسقت لها طلع نضید) برداشت بالا با توجه به این نکته است که از میان

مبالغه در حبّ يوسف و برادرش بود و به نظرشان چنان علاقه مورد نداشت كه آنها جمعى+ت نيرومندى بوده و كار يعقوب را اداره مى‏كردند. و مى‏بايست پدرشان آنها را بيشتر

معاد انسان ها، جسمانى است و آنان در قالب جسم زنده خواهند شد. (فوکه ... فى جنّ-ت ... على سرر ... بکأس من معین... و عندهم قصرت الطرف عین . کأنّهنّ بیض مکنون)

خدادادى، مقتضى تقواپیشگى و سرپیچى نکردن از فرمان هاى خدا و رسول او. (فى جنّ-ت و عیون . و زروع ... و تنحتون من الجبال بیوتًا فرهین . فاتّقوا اللّه و أطیعون)

خداوند به مؤمنان راستین (أُولئک ... یدخلهم جنّ-ت) ۱۸ - بوستان هاى بهشت، پوشیده از درختان است. (و یدخلهم جنّ-ت) «جنّة» به بوستانى گفته مى شود که از درختان

نیکان)، در بوستان هاى پرعظمت و وصف ناپذیر جاى خواهند گرفت. (أصحب الیمین . فى جنّ-ت) «جنّات» جمع «جنّت» (بوستان) است و تنوین آن بر تعظیم دلالت دارد. ۲ - اصحاب الیمین

ربّکم أن یکفّر عنکم سیّئاتکم و یدخلکم جنّ-ت) ۸ - بهشت، داراى بوستان هاى متعدد با نهرهاى روان در قسمت زیرین آنها (جنّ-ت تجرى من تحتها الأنهر) «جنّة» (مفرد «جنّات»)

یستغفرون) ۴ - استغفار در سحرگاهان، از عوامل رهیابى به بهشت (إنّ المتقین فى جنّ-ت ... و بالأسحار هم یستغفرون) ۵ - استغفار داراى اهمیت ویژه در میان اعمال عبادى

سائلان و محرومان، از عوامل دستیابى به بهشت و نعمت هاى آن (إنّ المتقین فى جنّ-ت و عیون ... و فى أمولهم حقّ للسّائل و المحروم) ۷ - تقدم رسیدگى به حال سائلان

ریزش باران و رویش درخت ها و گیاهان (و نزّلنا من السماء ... فأنبتنا به جنّ-ت و حبّ الحصید ... رزقًا للعباد) ۲- اهمیت خرما و درخت هاى نخل، در تغذیه آدمیان

از كار افتاده باز هم ذكر و ياد آورنده خداست. پس حق همين است كه به خود جرأ ت داده براى رهايى از اين همه غلط بگوييم رواياتى كه از طرق شيعه و سنى در تحريف

ادخلوا الجنّة) ۱۴- تقواپیشگان، با میل و رغبت وارد بهشت مى شوند. (المتّقین. جنّ-ت عدن یدخلونها ... یقولون سلم علیکم ادخلوا الجنّة) استعمال فعل «یدخلون» و نیز

واژه (قرء) و معناى آن معناى كلمه (بعل ) و توضيح مرجع ضمير كلمه بعولتهن در آيه ت (و بعولتهن احق بردهن ...) سزاوارتر بودن شوهران به مردان مطلقه نسبت به مردان

كنند. 4- حامل داود باشند بر تسبيح وقتى كه تأمل در آن نمايد از غرائب حكمت و ت؛ و اصح و اشهر قول اول است. تبصره: اصل نظم چنين است: (وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ

واژه (قرء) و معناى آن معناى كلمه (بعل ) و توضيح مرجع ضمير كلمه بعولتهن در آيه ت (و بعولتهن احق بردهن ...) سزاوارتر بودن شوهران به مردان مطلقه نسبت به مردان

برپایى قیامت و وجود بهشت و جهنّم است.    أعدّ اللّه لهم عذابًا شدیدًا ... جنّ-ت تجرى من تحتها الأنهر ... اللّه الذى خلق سبع سموت و من الأرض مثلهنّ یادآورى

واژه (قرء) و معناى آن معناى كلمه (بعل ) و توضيح مرجع ضمير كلمه بعولتهن در آيه ت (و بعولتهن احق بردهن ...) سزاوارتر بودن شوهران به مردان مطلقه نسبت به مردان

(إِتَّبِع) یا (أَعْنی) است و یا بدل از (حَنِیفاً) می‌باشد. در رسم‌الخطّ قرآنی با (ت) نوشته شده است. «لا تَبْدِیلَ»: نباید تبدیل و تغییر داده شود. لفظ آن نفی است،

الجبل الساعة ناقة حمراء، شقراء، و براء، عشراء، بین جنبیها میل ... فسأل اللّه ت-عالى صالح ذلک فانصدع الجبل صدعاً ... ثم اضطرب ذلک الجبل ... ثم لم یفجأهم إلا

«متّقین» بهره مند از نعمت هاى بهشتى اند. (یدخل الذین ءامنوا و عملوا الصلحت جنّ-ت ... مثل الجنّة الّتى وعد المتّقون) در آیات پیشین، سخن از مؤمنان صلاح پیشه بود

واژه (قرء) و معناى آن معناى كلمه (بعل ) و توضيح مرجع ضمير كلمه بعولتهن در آيه ت (و بعولتهن احق بردهن ...) سزاوارتر بودن شوهران به مردان مطلقه نسبت به مردان

واژه (قرء) و معناى آن معناى كلمه (بعل ) و توضيح مرجع ضمير كلمه بعولتهن در آيه ت (و بعولتهن احق بردهن ...) سزاوارتر بودن شوهران به مردان مطلقه نسبت به مردان

حدّثني‌ ابي‌ ‌عن‌ ابيه‌ ‌عن‌ جدّه‌ ‌عن‌ امير المؤمنين‌ ‌عليه‌ السّلام‌ ‌في‌ ا ب‌ ت‌ ث‌، الالف‌ آلاء اللّه‌ و الباء بهجة اللّه‌ و التاء تمام‌ الامر بقائم‌ آل‌

واژه (قرء) و معناى آن معناى كلمه (بعل ) و توضيح مرجع ضمير كلمه بعولتهن در آيه ت (و بعولتهن احق بردهن ...) سزاوارتر بودن شوهران به مردان مطلقه نسبت به مردان

متوجه خود مى كند، و وقتى اين مانع برطرف شد همه روى پدر را مى بينند، و محب ت و اقبال پدر منحصر در ايشان خواهد شد. ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۱۲۹ «و

است ، ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۳۵۸ از او پرسيد در جستجوى چه هستى ؟ گف ت : برادرانم ، آيا مى دانى كجا گوسفند مى چرانند؟ مرد گفت : اينجا بودند رفتند،

بوده «مسجود له » كه يوسف است و به نص قرآن همان كسى است كه به رفيق زندانيش گف ت : «ما را نمى رسد كه چيزى را شريك خدا بگيريم » قطعا ايشان را از اين عمل نهى

است ، و اما بالنسبه بنفوس ‍ ناقص ، كه در سعادت و شقاوتش ناقص است ، بايد گف ت : اينگونه نفوس دو جورند، يكى نفسى است كه ذاتا سعيد است . ولى فعلا شقى است و

از اعمال آنان تبرى داريم ، و كسى كه از عملى تبرى دارد، آن عمل را به وى نسب ت نمى دهند، آيات ديگرى هم كه مى فرمايد روز قيامت اثرى از خدايان خود نمى يابند،

«ملكوت » در اصل از ريشه «ملك » به معنى حكومت و مالكيت است ، و اضافه «واو» و «ت » به آن براى تاءكيد و مبالغه مى باشد و معمولا به حكومت مطلقه خداوند بر سراسر

قاعده شمرده شده ، و بلند كردن بنا كه مربوط بهمه بنا است ، بخصوص قاعده ، نسب ت داده ، و در اينكه فرمود: (از بيت ) اشاره به همين عنايت مجازى است . «ربنا تقبل

(عليه السلام ) بطور مرسل يعنى بدون ذكر سند نقل كرده ، و در آن دارد كه موسى گف ت : پروردگارا چه كسى گوساله را به صدا درآورد؟ فرمود: (( من (( . موسى اين را كه

در ميان ايشان رواج يافته بود، و حرص بر اين اعمال ، ايشان را وادار به مخالف ت امر خدا و صيد ماهى و بدست آوردن هزينه فسق و فجورشان مى كرد، و تقوائى كه ايشان

فرمايد: و هر كس كه به او دانش داده شود خير فراوانى داده شده است )) (و من يؤ ت الحكمة فقد اوتى خيرا كثيرا). و به گفته آن حكيم : هر كس را كه عقل دادى چه ندادى

فطرت خود اين معنا را درك مى كند كه براى حاجتش برآرنده اى است ، كه فعلش از او ت خلف نمى كند، و نيز درك مى كند آنچه از سبب هاى ظاهرى كه وى دست به دامن آنهامى

تفسير نمونه جلد ۹ صفحه ۱۱ به هر صاحب فضيلتى به اندازه فضيلتش عطا مى كند (و يؤ ت كل ذى فضل فضله ). و اما اگر راه مخالفت را پيش گيريد، و در برابر اين دستورهاى

دانش داديم (و آتيناه الحكمة ). همان حكمتى كه قرآن درباره آن مى گويد: و من يؤ ت الحكمة فقد اوتى خيرا كثيرا: هر كس حكمت به او اعطا شده خير فراوان نصيب او شده

(صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) چنين نقل شده كه به ابن عباس فرمود: اذا قرأ ت القرآن فرتله ترتيلا: هنگامى كه قرآن را خواندى آن را با ترتيل بخوان . ابن عباس

در دوزخيان را ندارند، توضيح اينكه : آيات سوره واقعه و سوره مدثر، كه بشهاد ت آيات آن در مكه و در آغاز بعثت نازل شده ، و ميدانيم كه در آن ايام هنوز نماز

منزه از جهل است ، لاجرم هر جا در كلام خدايتعالى واژه اميد بكار رفته ، بايد گف ت : يا بملاحظه مخاطب است ، يا بمقام مخاطب و گفتگو، و گرنه اميد در حق خدايتعالى

را با امت اسلام بسنجند، و بافراط و تفريط خود متوجه شوند. اين آن معنائى اس ت كه بعضى از مفسرين در تفسير آيه بيان كرده ، و گفتار وى هر چند در جاى خود صحيح

شاهد ماه رمضان بودن ، به اين معنا است كه انسان همچنان زنده و هوشيار بماند، ت ا ماه رمضان فرا رسد، و آدمى از فرا رسيدنش آگاه شود، و اين شهادت هم نسبت ب ه

است كه حامل خبرى باشد، پس ‍ رسول شرافت وساطت ميان خدا و خلق دارد، و نبى شراف ت علم به خدا و به اخبار خدائى . بعضى ها گفته اند: فرق ميان نبى و رسول به عموم

آن زندگى طيب ، و پاكى كه هيچ شقاوتى در آن نيست ، نورى است كه آميخته با ظلم ت نيست ، سرورى است كه غم با آن نيست ، وجدانى است كه فقدى با آن جمع نميشود، غنائى

(صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) گفتند، خداوند به تو حـكمت داده است و من يؤ ت الحكمة فقد اوتى خيرا كثيرا: و هر كس به او حكمت داده شده داراى خـيـر كـثـيـر

كه متوجه شد در آن مشتى كه به آن مرد قبطى زد كه اين كار او را در معرض هلاك ت قرار داد، اشتباه كرده و اين وقوع در اشتباه را به خدا نسبت نمى دهد، براى اينكه

مؤ يد اين دو روايت است . و در خصال به سند خود از ابى امامه روايت كرده كه گف ت : رسولخدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) فرمود: چهار طايفه اند كه خدا در قيامت