نتایج جستجو

مانند عيسى معجزه داشت: روى آب راه رفت، مرده‏ها را زنده نمود، كور و پيس را شفا بخشيد، با وجود اين امتش او را خدا ندانست و كسى به جاى خدا او را نپرستيد. من

فارتد بصیرًا) ۷- امکان شفا یافتن با تبرک به اشیاى متعلق به پیامبران (ألقیه على وجهه فارتد بصیرًا) ۸- ظهور کرامت و معجزه یوسف(ع) با شفا یافتن چشمان بى فروغ

بدن سفيد مى‏گردد [آل عمران:49]، به اذن خدا كور مادرزاد و شخص بَرَص زده را شفا مى‏دهيم و مردگان را زنده مى‏كنيم. اَبْرَصَ وصف برص است. اذن ب کمه برء ى موت

براحتی بپیما! «از درون شکم آنها، نوشیدنی با رنگهای مختلف خارج می‌شود که در آن، شفا برای مردم است؛ به یقین در این امر، نشانه روشنی است برای جمعیّتی که می‌اندیشند

طرفى به مومنان رحمت و از طرفى به منافقان عذاب است مثل قرآن كه براى مومنان شفا و رحمت و براى كافران خسار و زيان است پس قرآن دو جهت دارد همچنين ايمان، وجود

سرا و درب و ديوار و پارچه و هر چيز ديگرى كه در جوار اولياى خدا باشد، اميد شفا هست. تا اينجا مرحله شناسايى يوسف، عذرخواهى از او وعفو وگذشت يوسف و طلب عفو

طرفى به مومنان رحمت و از طرفى به منافقان عذاب است مثل قرآن كه براى مومنان شفا و رحمت و براى كافران خسار و زيان است پس قرآن دو جهت دارد همچنين ايمان، وجود

است براى شفا دو فرزند خود نذرى فرمائى و او سه روز روزه نذر فرمود و حضرت زهرا و فضه خادمه هم بآنحضرت در نذر تأسى نمودند و خداوند آن دو را شفا داد و حضرت

طلبيد. ابليس گفت: مداواى او را مى‌كنم به شرط آنكه چون به شود بگويد من او را شفا دادم نه غير. چون قبول نمود كلام را به عرض حضرت ايوب عليه السلام رسانيد، حضرت

مى‌كرد و در يكجا اقامت نمى‌نمود. 4- به سبب آنكه چون مسح كور و پيس مى‌نمود، شفا مى‌يافت. 5- مولود مبارك. وَجِيهاً فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ: در حالى كه

‌لم‌ يبرئه‌ الحمد ‌لم‌ يبرئه‌ شيئي‌ (كسي‌ ‌را‌ ‌که‌ سوره‌ حمد شفا ندهد چيزي‌ ‌او‌ ‌را‌ شفا نخواهد داد) 1‌-‌ باب‌ هفتم‌ ص‌ 351 2‌-‌ باب‌ هفتم‌ ص‌ 351 3‌-‌

در دست اوست، او بى نياز مى‏كند، او عطا مى‏كند، او غذا مى‏دهد، او مريض را شفا مى‏دهد [انعام:90]، [نجم:43-48]، [شعرا:79-81]. 13- روزى موجودات از او و در

‌لم‌ يبرئه‌ الحمد ‌لم‌ يبرئه‌ شيئي‌ (كسي‌ ‌را‌ ‌که‌ سوره‌ حمد شفا ندهد چيزي‌ ‌او‌ ‌را‌ شفا نخواهد داد) 1‌-‌ باب‌ هفتم‌ ص‌ 351 2‌-‌ باب‌ هفتم‌ ص‌ 351 3‌-‌

است براى شفا دو فرزند خود نذرى فرمائى و او سه روز روزه نذر فرمود و حضرت زهرا و فضه خادمه هم بآنحضرت در نذر تأسى نمودند و خداوند آن دو را شفا داد و حضرت

است براى شفا دو فرزند خود نذرى فرمائى و او سه روز روزه نذر فرمود و حضرت زهرا و فضه خادمه هم بآنحضرت در نذر تأسى نمودند و خداوند آن دو را شفا داد و حضرت

کَسَبَت الْأَنْهَار يَقُولُون الْغُرُور رَهْبَانِيّة سَابِقُوا يَا عَذَاب شَفَا الْعَظِيم ذٰلِکُم أُولٰئِک تَحْتِهَا مَأْوَاه جُرُف آمَنُوا الْآخِرَة مِنْهُم

مجمع البيان ج 3 ص 512. جلد 8 - صفحه 175 عاهات و آفات نزد او آمدى به دعاى او شفا يافتى، و اگر مكانى قحطى شدى و باران نيامدى به بركت قدم او باران آمدى. صفت

فرو نهاديم در حالى كه او بيمار بود و بوته‌اى از كدو بر بدن او رويانديم (تا شفا يافت). پاسخ: پرتاب به بيابان همراه با درمان بيمارى، لطف است، ولى پرتاب با

صفحه 153 پسر پادشاه را مرضى سخت عارض كه از او نااميد شدند، هر چه عابدين بتان شفا را خواستند نتيجه نيفتاد. جمعى را به كوهى كه گمان داشتند الياس آنجاست فرستاد

در آن بدمد و به اذن خدا مرغى بشود. 2- كور مادرزاد و برص زده را به اذن خدا شفا مى‏داد و مرده‏ها را به اذن خدا زنده مى‏كرد. 3- از آنچه مردم ميخوردند و يا

گردنها و گفته شود يعنى در باره آن محتضر كسانى گويند آيا كسى هست كه او را بدعا شفا دهد يا به دوا مداوا نمايد ولى خودش يقين كند آن رسيدن جان بگلو توأم است با

امر گرديد و مورد شماتت خلق شد و صبرش بپايان رسيد و دعا كرد و خداوند او را شفا داد و تمام اموال و اولادش را دو برابر باو عنايت فرمود و اين است مراد از آتيناه

وادار كرد؟ و چه اشكالى دارد كه با زور داروى شفابخش را به مريض بخورانيم تا شفا يابد؟ در كافى در ضمن حديث مفصلى از امام صادق«عليه السلام» روايت شده كه فرمود:

فرو نهاديم در حالى كه او بيمار بود و بوته‌اى از كدو بر بدن او رويانديم (تا شفا يافت). پاسخ: پرتاب به بيابان همراه با درمان بيمارى، لطف است، ولى پرتاب با

گردنها و گفته شود يعنى در باره آن محتضر كسانى گويند آيا كسى هست كه او را بدعا شفا دهد يا به دوا مداوا نمايد ولى خودش يقين كند آن رسيدن جان بگلو توأم است با

انابه است و مريض اگر بخودى خود دوا نخورد پدر مهربان بسختى بايد باو بخوراند تا شفا يابد و الا هلاك مى‌شود و از نعمت حيات محروم ميگردد چنانكه كافر و فاسق به تبعات

مورد بوده است. «1» نقل شده است كه «متوكّل عباسى» مريض شد و نذر كرد كه اگر شفا يافت، «دراهم كثيرة» بدهد. پس از بهبودى، بحث شد كه دراهم كثيرة چقدر مى‌باشد؟

گردنها و گفته شود يعنى در باره آن محتضر كسانى گويند آيا كسى هست كه او را بدعا شفا دهد يا به دوا مداوا نمايد ولى خودش يقين كند آن رسيدن جان بگلو توأم است با

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

حركت‌ افتاد و توهم‌ كردند ‌که‌ ‌از‌ دنيا رفته‌ و روي‌ تخت‌ افتاد سپس‌ خداوند شفا عنايت‌ فرمود و سليمان‌ دانست‌ ‌که‌ ‌اينکه‌ مرض‌، و كسالت‌ ‌در‌ اثر ‌آن‌ ترك‌

امر گرديد و مورد شماتت خلق شد و صبرش بپايان رسيد و دعا كرد و خداوند او را شفا داد و تمام اموال و اولادش را دو برابر باو عنايت فرمود و اين است مراد از آتيناه

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

اللّه عليه و آله و سلّم را بر بندگان با دليل كفايت كننده از معجزات و با پند شفا دهنده از قرآن و با دعوت به سوى اسلام تدارك كننده جاهليت، و ظاهر گردانيد به

بمصر نمائيد و گفته‌اند از خواص اين پيراهن آن بود كه بهر مريضى مى‌پوشاندند شفا مى‌يافت و در مجمع از امام صادق عليه السّلام روايت نموده كه حضرت يعقوب عليه

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

گردنها و گفته شود يعنى در باره آن محتضر كسانى گويند آيا كسى هست كه او را بدعا شفا دهد يا به دوا مداوا نمايد ولى خودش يقين كند آن رسيدن جان بگلو توأم است با

امر گرديد و مورد شماتت خلق شد و صبرش بپايان رسيد و دعا كرد و خداوند او را شفا داد و تمام اموال و اولادش را دو برابر باو عنايت فرمود و اين است مراد از آتيناه

امر گرديد و مورد شماتت خلق شد و صبرش بپايان رسيد و دعا كرد و خداوند او را شفا داد و تمام اموال و اولادش را دو برابر باو عنايت فرمود و اين است مراد از آتيناه

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

قلوب‌ ميكند، آب‌ دهانش‌ چاه‌ خشك‌ ‌را‌ پر ‌از‌ آب‌ ميكند، چشم‌ عليل‌ ‌را‌ شفا ميبخشد، مرده‌ ‌را‌ زنده‌ ميكند و ‌غير‌ اينها ممّا ‌لا‌ تحصي‌ ‌که‌ اكثر ‌آنها‌

به حق آن اخلاصى كه پدران من بدرگاه عزت تو داشته‌اند حاجت او را روا فرما و شفا به او مرحمت نما، و روزى بر او وسيع، و مرتبه او را در علم رفيع گران. زهرى گويد

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

می‌گرداند، دلهای مجروح از ج2، ص451 فراق را مرهم می‌نهد، و دردهای جانکاه را شفا می‌بخشد. آری! در این تاریخ و سرگذشت این درس بزرگ توحید و خداشناسی نهفته شده

آيتهايش آيا غير عربى است براى عربى بگو آن از براى آنانكه گرويدند هدايت و شفا است و آنانكه نمى‌گروند در گوشهاشان سنگينى است و آن براى آنها كورى است آنها

حضرت على عليه السلام تقوا را دارو و درمان دل‌ها، نور و بينايى كوردلى‌ها و شفا و وسيله‌ى اصلاح قلب، تطهير جان، امنيّت ترس‌هاى درونى و روشن‌شدن تاريكى‌ها

دميدى تا به امر من مرغى گرديد و آن‌گاه كه كور مادرزاد و پيسى را به امر من شفا دادى و مردگان را به امر من از قبر بيرون آوردى و آن‌گاه كه دست ستم بنى‌اسرائيل

بمصر نمائيد و گفته‌اند از خواص اين پيراهن آن بود كه بهر مريضى مى‌پوشاندند شفا مى‌يافت و در مجمع از امام صادق عليه السّلام روايت نموده كه حضرت يعقوب عليه

دميدى تا به امر من مرغى گرديد و آن‌گاه كه كور مادرزاد و پيسى را به امر من شفا دادى و مردگان را به امر من از قبر بيرون آوردى و آن‌گاه كه دست ستم بنى‌اسرائيل

فرمود: مردى به پيغمبر (ص) از درد سينه شكايت كرد، در پاسخش فرمود: از قرآن شفا جو، زيرا خدا عز و جل مى‏فرمايد (۵۷ سوره يونس): «شفاء است براى آنچه در سينه‏ها

و مستقيما و مستقلا هر فقيرى را كه خواست غنى كند، و هر بيمارى را كه خواست شفا دهد، و هر مرده اى را كه خواست زنده كند، و در آسمان و زمين و ساير اجزاى عالم

شفاء الَّا شفاءك، شفاء لا يغادر سقماً من كل داء و سقم‏ (به من شفا بخش اى كسى كه تنها شفا از تو است، شفائى كه بيمارى نگذارد، شفاء از هر درد و بيمارى). حسين

امر گرديد و مورد شماتت خلق شد و صبرش بپايان رسيد و دعا كرد و خداوند او را شفا داد و تمام اموال و اولادش را دو برابر باو عنايت فرمود و اين است مراد از آتيناه

كنار سنگ است، بيان مى‌دارد. «و انّ‌ «1». همچنان كه قرآن، براى مؤمنان مايه‌ى شفا ورحمت و براى ظالمان، موجب زيان و خسارت است. اسراء، 82. باران كه در لطافت طبعش،

تعالى بردارد از كسى كه اين آب را بياشامد هر دردى را كه در بدنش باشد، و عاقبت شفا بخشد او را (حديث مفصل و براى نمونه تذكر داده شد). «1» تتمه: عياشى- از جابر

آوردن‌ ‌او‌ ‌که‌ ‌هر‌ چند بظاهر ‌براي‌ ‌او‌ ناملايم‌ و سخت‌ ‌است‌ لكن‌ وسيله‌ شفا و راحت‌ اوست‌ چنانچه‌ ‌در‌ حديث‌ قدسي‌ ‌است‌ ان‌ّ ‌من‌ عبادي‌ ‌من‌ ‌لا‌ يصلحه‌

دميدى تا به امر من مرغى گرديد و آن‌گاه كه كور مادرزاد و پيسى را به امر من شفا دادى و مردگان را به امر من از قبر بيرون آوردى و آن‌گاه كه دست ستم بنى‌اسرائيل

تستشف النّساء الّا بمثل الرّطب انّ اللّه اطعمه مريم فى نفاسها: بايد زن زائيده شفا نطلبد مگر به مثل خرما، بدرستى كه خداى تعالى آن را طعام مريم گردانيده در وقت

فَأَلَّف‌َ بَين‌َ قُلُوبِكُم‌ فَأَصبَحتُم‌ بِنِعمَتِه‌ِ إِخواناً وَ كُنتُم‌ عَلي‌ شَفا حُفرَةٍ مِن‌َ النّارِ فَأَنقَذَكُم‌ مِنها ... الايه‌ آل‌ عمران‌ ‌آيه‌ 103

كه فرمود: چون معتكف بيمار شود، يا زن حائض گردد، به خانه خود ميرود، و چون شفا يافت و پاك شد، باز مى‏گردد، و روزه مى‏گيرد.

قرض او را از طرف او اداء فرما، و اگر بيمارى او را بازداشته پس تو خود او را شفا ببخش، و اگر مرگ سدّ راه او شده پس او را بيامرز، و بر او رحمت فرست.

اميد برگشتن آن را از دست مى دهد (۹) و اگر بعد از بيمارى كه به وى رسيده ، شفا و عافيتى به او بچشانيم ميگويد دردهاى بدى از من دور شد، و آن چنان شادى مى كند

خوردن تخم ماكيان عدد فرزند را افزايش مى‏دهد، و هيچ مريضى از چيزى به مانند عسل شفا نگرفت، و هر كس يك لقمه چربى بخورد بهمان اندازه درد از وى خارج مى‏شود.

‌لم‌ يبرئه‌ الحمد ‌لم‌ يبرئه‌ شيئي‌ (كسي‌ ‌را‌ ‌که‌ سوره‌ حمد شفا ندهد چيزي‌ ‌او‌ ‌را‌ شفا نخواهد داد) 1‌-‌ باب‌ هفتم‌ ص‌ 351 2‌-‌ باب‌ هفتم‌ ص‌ 351 3‌-‌

روزهاى شنبه و پنجشنبه كوتاه كند و موى پشت لبش را بگيرد از درد دندان و درد چشم شفا يابد.

الامين، جبرئيل، و آن در نزد تو در اصل، كتاب بلندمرتبه است، صاحب حكمت، كه شفا دهى مرا به شفاى خود، و دوا كنى مرا به دواى خود، و عافيت بخشى مرا از بلاى خود»،

پليديهاى جاهليّت با آن سنگ نمى‏بود هيچ دردمندى با آن تماسّ حاصل نمى‏كرد مگر آنكه شفا مى‏يافت.

پس ، قرآن كريم واعظى است شفا دهنده بيماريهاى درونى ، و راهنمائى است هادى به سوى صراط مستقيم ، و افاضه كننده رحمتى است كه شفا دادن و هدايت و افاضه رحمتش

مى شد و به پواز در مى آمد، و كور مادر زاد و بيمار به مرض برص را به اذن من شفا مى دادى و مردگان را به اذن من زنده و از گور بيرون مى كردى ، بياد آور روزگارى

او ضرر نرساند). و اين را بر شخص تب‏دار بياويز كه به اذن خدا چاق مى‏شود و شفا مى‏يابد. ان شاءاللَّه». پس ما آنچه را كه حضرت امام حسن عسكرى عليه السلام ذكر

درماندگان را اجابت ميكنى پس بلاها و زيانها را از آنان ميگردانى و بيماران را شفا و نجات مى‏بخشى، و بندگان را از غمها و تنگدليهاى سخت و بزرگ رهائى مى‏بخشى،

و چشم مباركش بقدرى درد ميكرد كه نميديد طلب فرمود و بآب دهان مبارك چشمش را شفا داد و رايت را باو عطا فرمود و خداوند فتح خيبر را بدست آنحضرت ميسور كرد و اين

اعتبار آن است كه آن حضرت بزرگتر فايده‏بخشى است از براى مؤمنان؛ زيرا كه او شفا است از براى خشم سينه‏هاى ايشان، به واسطه غلبه بر دشمنان كافر ايشان، و ذكرش

دَم، شفا يافته، به اذن خدا، در حالى كه صحيح و سالم بود، از بستر برخاست. اين خبر در شهر پيچيد، و خداوند به دست آن دو، جمع كثيرى از بيماران را شفا داد. ترجمه

را بدون اسباب ظاهرى ، و مصلحت مقتضى ، شفا نميدهد، و نيز براى اينكه خدائى است مميت و منتقم و شديدالبطش ، او را شفا نمى بخشد، بلكه از اين جهت كه خدائى است

آنچه خداى عز و جل در گله و سرزنش ۳) كسى كه قرآن را بخواند و بداند و داروى شفا بخش آن را بر دل دردمند خود نهد و براى آن شبها بيدارى كشد (و آن را بخواند و

كه با روح حق طلبى به سراغ قرآن مى آمدند هدايت و شفا از آن مى يافتند، بيماريهاى اخلاقى و روحى آنها در شفا خانه قرآن درمان مى شد، سپس بار سفر را مى بستند

كه همان نقطه برادرى و محبت بود رهنمون ساخت . (و كنتم على شفا حفرة من النار فانقذكم منها) «شفا» در اصل لغت به كناره چاه و يا خندق و مانند آن گويند، و شايد

بعين همان چيزى كه بخاطر ديدن آن ديدگانش را گرفته بود، با همان، ديدگانش را شفا داد، آنگاه به فرزندان گفت : به شما نگفتم كه من از خدا چيرهايى سراغ دارم كه

پدر بيندازند، تا خداوند ديدگانش را بعد از آنكه از شدت اندوه نابينا شده بود شفا دهد. و اين آخرين عنايت بى سابقه ايست كه خداوند در حق يوسف (عليه السّلام )

اَلْإِيمَانَ أَلاَ إِنَّ اَلصَّادِقَ عَلَى شَفَا مَنْجَاةٍ وَ كَرَامَةٍ أَلاَ إِنَّ اَلْكَاذِبَ عَلَى شَفَا مَخْزَاةٍ وَ هَلَكَةٍ أَلاَ وَ قُولُوا خَيْراً

فرمان من پرندهاى مى شد و كور مادرزاد و مبتلا به بيمارى پيسى را به فرمان من شفا ميدادى ، و مردگان را (نيز) به فرمان من زنده ميكردى ، و هنگامى كه بنى اسرائيل

شما مفارقت مى‏نمايم. اگر قدمم در اين ناخوشى كه موضع لغزش است، ثابت بماند و شفا يابم، همين مراد من است (كه كشف مى‏كند از مراد حق تعالى). و اگر قدمم بلغزد

فَأَلَّفَ بَينَ قُلوبِكُم فَأَصبَحتُم بِنِعمَتِهِ إِخوٰنًا وَ كُنتُم عَلىٰ شَفا حُفرَةٍ مِنَ النّارِ فَأَنقَذَكُم مِنها كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُم

خانواده با شخصيت به وسيله برادرانش نزد او آوردند، و بنا شد مدتى بماند تا شفا يابد، شيطان در اينجا به وسوسه گرى مشغول شد، و آنقدر صحنه را در نظر او زينت

استفاده كند شرائط طبيب را به كار بندد، و پرهيزهاى لازم را فراموش نكند، تا شفا عينيت خارجى پيدا كند (دقت كنيد). سپس براى اينكه روشن سازد كه آنچه مى گويد

مريض مردنى است و درخواست شفاى او در خواست مرده زنده شدن است هرگز در خواست شفا نمى كند، و اگر مانند انبيا اين امكان را در دعاى خود احساس كند، البته دعا مى

قصد سوء درباره خانه كعبه است ، و هرگاه از اين فكر منصرف گردى و استغفار كنى شفا خواهى يافت . «تبع » از تصميم خود بازگشت و نذر كرد خانه كعبه را محترم دارد

تفسير نمونه ، جلد: ۲۰، صفحه : ۳۴۴ و در نهايت مجموعه اى است كامل و داروئى است شفا بخش براى رهروان راه حق . فضيلت تلاوت اين سوره در حديثى از پيغمبر گرامى اسلام

و او را به سوى حق هدايت مى كند. و بيماری هاى درونى را، از قبيل شك و ريب ، شفا مى دهد. و در عين حال، براى كسانى كه ايمان نمى آورند، ضلالت و كورى است، و باعث

از اين هم كمى مخفيتر اعتقاد به استقلال اسباب است ، اينكه انسان مثلا دوا را شفا دهنده بپندارد، و همه اعتمادش به آن باشد، اين نيز يك مرتبه از شرك است ، و همچنين

در آن می دمم، ناگهان به اذن خدا، مرغ زنده می شود، و كور مادرزاد و جذامى را شفا می دهم و مُردگان را به اذن خدا زنده مى كنم، و به شما خبر می دهم كه امروز چه

يُبْعَثُ أَلاَ وَ لاَ نَبِيَّ بَعْدَ مُحَمَّدٍ ص‏ أَشْرَفَ مِنْهُ عَلى‏ََ شَفََا جُرُفٍ‏ هََارٍ فَانْهََارَ بِهِ فِي نََارِ جَهَنَّمَ‏ حَقٌّ وَ بَاطِلٌ وَ

الطبيب‌ المداوي‌ ‌ان‌ رأي‌ موضعا لدوائه‌ و الّا امسك‌» (مسيح‌ ميگفت‌ كسي‌ ‌که‌ شفا دادن‌ مجروح‌ ‌را‌ ترك‌ كند شريك‌ جراحت‌ زننده‌ ‌است‌ زيرا جراحت‌ زننده‌ قصدش‌

مقدار كه او تمليكش كرده باشد، و به همين معنا او يگانه منعم ، مفضل ، حيات ده ، شفا بخش ، رازق ، غفور، رحيم ، غنى ، و عزيز است ، و تمامى اسمهايى كه در آن معنايى

مؤ يد به حكمت و دلائل و براهين و شواهدند، شواهدى چون زنده كردن مردگان ، و شفا دادن جذاميان ، و نابينايان ، پس هيچ وقت زمين از حجت خالى نمى ماند، همواره

شفاى از مرض هم از رحمت و عنايت اوست ، از اين جهت مرض را به خود نسبت داد و شفا را به پروردگار خود، گويا خواسته چنين ادعا كند كه از خداى تعالى جز جميل صادر