نتایج جستجو

گسترش افق عقل آدمى است; زیرا پذیرا شدن حق، احتیاج به گذشت هاى فراوانى از منافع شخصى دارد که جز صاحبان ارواح وسیع و افکار بلند آمادگى براى آن نخواهند داشت

لغو قوانين، هوس‌ها و منافع شخصى طاغوت‌هاست. (قانون قتلِ عام نوزادانِ پسر، بر اساس منافع شخصى فرعون وضع شد و باز بر پايه‌ى اميد به منافع آينده در مورد نوزاد

کان لکم فتح من اللّه ... و نمنعکم من المؤمنین) ۳- رسیدن به دنیا و تأمین منافع شخصى، تعیین کننده خط مشى منافقان در برقرارى روابط دوستى و اجتماعى است. (الذین

برطرف شده وحكومت حقّ وعدل بر جهان حاكم مى‌شود. 1- وعده‌هاى الهى به خاطر منافع شخصى و مادّى افراد نيست، بلكه براى تحقّق حقّ و محو باطل است. «لِيُحِقَّ الْحَقَّ»

(فیقسمان باللّه ... إنّا اذاً لمن الاثمین) ۱۷- شاهدان نباید به بهانه منافع شخصى و یا خویشاوندى، در شهادتهاى خویش خیانت کنند (لانشترى به ثمناً و لو کان

سياق گويند. آيه دوم «لَكُمْ فيها مَنافِعُ...» مؤيد اين تفسير است بعضى آن را مطلق محلهاى طاعت گفته‏اند. درباره تعيين منافع كه پيش از نحر از آنها مى‏توان برد

مَعَكَ نُتَخَطَّفْ» (آرى، گروهى حقّانيّت اسلام را مى‌فهمند، ولى بخاطر حفظ منافع شخصى از آن سرباز مى‌زنند.) 4- انسان، وطن‌دوست است. «مِنْ أَرْضِنا» 5- ترس از

خلاف مؤمنان، وحدت عميق و پيوند ولايت در ميان منافقان نيست و هنگام بروز منافع شخصى، وفادار نيستند و وحدتشان ظاهرى و صورى است، به قول قرآن: «تَحْسَبُهُمْ

از معامله، زيرا اين سعى منتج منافع باقيه است، و بيع مثمر فايده فانيه، إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ‌: اگر هستيد كه مى‌دانيد منافع امور و مضار آن را، و مصالح

گذشته خواندیم که یهود به خاطر این که این پیامبر از بنی اسرائیل نیست، و منافع شخصی آنها را به خطر می‌اندازد از اطاعت و ایمان به او سر باز زدند. در تعقیب

عاشقانه به دنبال حقيقتى مى دود، ولى هنگامى كه به آن رسيد و آن را مخالف منافع شخصى خود ديد بر اثر هوا پرستى به آن پشت پا مى زند و آن را وداع مى گويد بلكه

عزّوجلّ مى فرماید: «لیشهدوا منافع لهم» پس به امام(ع) عرض کردم: منظور از منافع، منافع دنیایى است یا اخروى؟ فرمود: تمام منافع». ۲۱ - «و روى عن الصادق(ع) أنّ

بازگردد به خدا، يعنى از انكار و معصيت بازگشته روى به اطاعت و عبادت او آورد، چه شخصى كه جازم است در امرى، نظر در منافى آن نمى‌كند بلكه هميشه منظور نظر او به چيزى

که مالک شخصى دارد، باشد. بنابر احتمال دوم معناى «فذروها ... » چنین مى شود: ناقه را آزاد بگذارید. آن ناقه در زمین خدا مى چرد و به زمینهاى شخصى شما تعرضى

دردناك، بشارت بده! معناى احبار و رهبان در آيه‌ى 31 گذشت. علماى يهود به‌خاطر منافع مادّى خود، حقّ را كتمان كردند وبه حقانيّت دين اسلام اعتراف نكردند، يا رشوه

پیامبر از خواب برخاست، جبرئیل در آن وقت آمد و گفت: یا رسول اللّه از میان آنان شخصى را حکم قرار بده. پیامبر به آنان فرمود که سبرة بن عمرو را که بر آئین خود آن‌ها

توحيد انحراف يابند، خود خواهى و خودپرستى جاى اخوت اسلامى را گرفت ، منافع شخصى بر منافع عمومى مقدم داشته شد و هر كس به فكر خويشتن بود و دستورات خداوند به

شدند به خاطر حسد، يا به خاطر اينكه اين پيامبر از بنى اسرائيل نيست ، و منافع شخصى آنها را به خطر مى اندازد از اطاعت و ايمان به او سرباز زدند. در تعقيب آن

سياق گويند. آيه دوم «لَكُمْ فيها مَنافِعُ...» مؤيد اين تفسير است بعضى آن را مطلق محلهاى طاعت گفته‏اند. درباره تعيين منافع كه پيش از نحر از آنها مى‏توان برد

تاءكيد كرده است ، و اگر اين پيوند تحت تاثير روابط دوستى و خويشاوندى و منافع شخصى قرار گيرد اركان مذهب متزلزل خواهد شد. بعلاوه ارزش نهائى در ايمان و تقوا

الهى، در حفظ منافع صالحان و فرزندان آنان، دخالت دارد. (فأراد ربّک أن یبلغا أشدّهما و یستخرجا کنزهما رحمة من ربّک) داستان تعمیر دیوار و حفظ منافع یتیمان، گرچه

كند و خود را بزرگ نمايد. ۴ - او آنچه مى گويد از طريق دلسوزى مى گويد و منافع شخصى و خصوصى در اين كار ندارد. ۵ - او براى طرف مقابل احترام قائل است و به همين

كه از روى محبّت انجام شود، و تنها براى خود خدا صورت بگيرد، نه منافع شخصى، و يا دفع ضرر شخصى، بلكه خدا را عبادت كنى بدان جهت كه خدا است. يعنى به ذات خود،

خرما و انگور. و تخصيص اين دو به جهت فضيلت و شرف با كثرت منافع آنها است. يا مراد به ثمرات منافع است، تفسير اثنا عشرى، ج‌1، ص: 486 يعنى آن باغ مشتمل به انواع

سياق گويند. آيه دوم «لَكُمْ فيها مَنافِعُ...» مؤيد اين تفسير است بعضى آن را مطلق محلهاى طاعت گفته‏اند. درباره تعيين منافع كه پيش از نحر از آنها مى‏توان برد

حقوقى نسبت به اموال شخصى افراد (و لا تؤتوا السّفهاء اموالکم) نسبت دادن اموال شخصى سفیهان به جامعه، مى رساند که جامعه در اموال شخصى افراد، حقوقى دارد. ۷-

خدا (... و لكن يناله التقوى منكم ) بحث روايتى رواياتى درباره منافع مترتب بر حج (لشهيدوا منافع لهم ) رواياتى ديگر در ذيل آيات راجع به مناسك حج و وجه تسميه

حضرت موسى و هارون از پيغمبران بنى اسرائيل بنبوّت و رسالت و معجزات بسيار و منافع دينى و دنيوى بيشمار و نجات داد آن دو و تمام آنطائفه را كه دوازده قبيله بودند

گفتند باران داده شديم به جهت نزول و صعود فلان و فلان ستاره و شبهه‌اى نيست هر شخصى عقيده اش اين از انواء باشد، كافر است؛ زيرا منكر خالق شده، لكن اگر معتقد او

آمد و پس از آن به توسط دكتر «منكهوس» به زبان انگليسى ترجمه شد، در سال 1908 شخصى بنام دكتر خليل سعادت آن را به زبان عربى ترجمه كرد و در اين اواخر علامه معظم

رهبران جامعه اسلامى، به جهت طمع شخصى نیست; بلکه براى در اختیار گرفتن ثروت و نیروى انسانى کافران و صرف آنها در جهت مصالح و منافع مسلمین است; ولى چون این کار

خود سراغ نداريم، و اگر هم از كسى ديده و شنيده باشيم، از كسانى شنيده ايم كه منافع و اغراض مادى محركشان بوده است، اينك حق داريم بگوئيم كه شما مى خواهيد ما را

است و اين آسمانها و زمين و اهل آنرا بدون غرض عقلائى خلق ننموده و براى نفع شخصى نيست و نتيجه بگيرند كه براى احسان بر بندگان بقدر قابليّت و استعداد ايشان

خدا (... و لكن يناله التقوى منكم ) بحث روايتى رواياتى درباره منافع مترتب بر حج (لشهيدوا منافع لهم ) رواياتى ديگر در ذيل آيات راجع به مناسك حج و وجه تسميه

به مال ۳، ۴ محمد(ص): خیانت به محمد(ص) ۴ مسلمانان: صدر اسلام ۴ منافع مادى: اعراض از منافع مادى ۸

نظر انسان، گاهى از طريق خيالات شخصى و گاهى از سوى شيطان و گاهى از جانب اطرافيان متملّق صورت مى‌گيرد. از طريق اوهام شخصى: «يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ

حضرت پرسيدند مراد از «مَنْ دَخَلَهُ» كعبه است يا حرم؟ حضرت فرمودند: حرم. «3» شخصى از امام صادق عليه السلام درباره‌ى‌ «مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً» سؤال كرد:

كنند او را، و زمانى كه عبادت كنند او را، مستغنى شوند از عبادت غير او؛ پس شخصى عرض كرد: اى پسر رسول خدا، پدر و مادرم فداى تو، پس چيست معرفت خدا؟ حضرت فرمود:

ميشدند براى انكار دلائل توحيد همين طور بودند كه رؤساء و بزرگانشان باغراض شخصى آنها را گمراه نموده بودند خداوند زمين را قرارگاه شما قرار داد و آسمان را

الف: راه الهى ثابت است، بر خلاف راه‌هاى طاغوت‌ها و هوس‌هاى مردم و هوس‌هاى شخصى كه هر روز تغيير مى‌كنند. ب: يك راه بيشتر نيست، در حالى كه راه‌هاى ديگر متعدّد

رضا عليه السلام از معناى اين آيه سؤال كرد: «ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى» شخصى گفت: هرگاه نام خدا را برد نماز بخواند. امام فرمود: اين تكليف سختى است كه

و دقّت باشد، نه غافلانه. امام باقر عليه السلام پس از تلاوت اين آيه فرمود: شخصى زراعتى داشت كه تمام محصولاتش را صدقه مى‌داد و خود و عيالش بى‌چيز مى‌ماندند

الْأَنْعامَ» 4. پوشش: «لَكُمْ فِيها دِفْ‌ءٌ» جلد 4 - صفحه 604 5. منافع حيوانات: «وَ مَنافِعُ» 6. گوشت: «مِنْها تَأْكُلُونَ» 7. جمال و زيبايى: «فِيها جَمالٌ»

بتوسط انبياء عظام پيمان محكمى را نسبت به صفات و علائم خاصه تو كه چون چنين شخصى مبعوث به نبوت شود بايد كما هو حقه بيان نمائيد علائم و اوصافرا و تغيير و تبديلى

شد لذا راه خود را کج کرده به طرف شام عازم گردیدند در عین حال ابوسفیان به شخصى به نام ضمضم خزاعى ده دینار با یک شتر ماده داد و از او خواست که به طرف کاروان

زيرا تعيّش انسان موقوف است بر تعارف و مودّت و رحمت. در منهج- مروى است كه شخصى خدمت حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله آمد عرض كرد: يا رسول اللّه مرا از كارى

بالجمله اين از مجملاتى است كه محتاج به سنت باشد. و تخصيص اكل به جهت اعظم منافع و از باب اطلاق ملزوم و اراده لازم كه مطلق تصرف باشد. پس عموميت دارد جميع

ظالمانه و استبدادى (و اتبعوا أمر کل جبار عنید) ۱۰- تعالیم هود(ع) ، ناسازگار با منافع سران جبار و سرکش قوم عاد (و اتبعوا أمر کل جبار عنید) ۱۱- تسلط متکبران و سرکشان

است. «1». بقره، 258. «2». انبياء، 58. «3». شعراء، 83. جلد 1 - صفحه 206 چنين شخصى به جاى نوشيدنى‌هاى مفيد و حلال، به سراغ آشاميدنى مضرّ و حرام مى‌رود. آرى،

اجر و بهره و نفع از شخصى، عقاب نخواهد بود، و الّا لازم آيد كه انبياء و اولياء هميشه معاقب باشند؛ زيرا قدرت الهى نسبت به اجر و منافع كه مى‌تواند به آنها

و كيفر الهى، حاكميّت مطلقه‌ى الهى را درك مى‌كند. حسرت، براى از دست دادن منافع است و ندامت براى پيش آمدن ضررها. «1» به قيامت، «ساعت» مى‌گويند، چون در ساعتى

به طلاق قهرى مى‌شود. «فَلا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ» 11- به علاقه شخصى مرد به همسر قانع نشويد، ممكن است شوهر، زن را دوست داشته باشد ولى جامعه فاسد

تخفون کثیرا) ۱۴- کلیه حقایق و معارف کتب آسمانى به دور از مصلحت اندیشیهاى شخصى باید براى مردم تبیین شود. (تجعلونه قراطیس تبدونها و تخفون کثیرا) مذمت عالمان

در انهدام به مراتب ديه مقرر فرموده: 1- ده مثقال طلا- كسى كارى كند كه منى شخصى در خارج بريزد. 2- بيست مثقال طلا- ديه نطفه مقرره در رحم بيفتد 3- چهل مثقال

«فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُما» تا آنان زمينه اجراى حدود الهى را فراهم كنند. 7- مالكيّت شخصى و امنيّت اجتماعى به قدرى مهم است كه به خاطر آن، بايد دست دزد قطع شود. «فَاقْطَعُوا»

الائمه سيد مرتضى رضوان الله عليه و حديقة الشيعه مقدس اردبيلى رضوان الله عليه شخصى نزد عمر بن خطاب آمد، گفت: چهار پاهاى من سركش شده اصلا تمكن نمى‌كنند، پس عمر

طورى كه شخص نتواند سرپرستى اموال خود را به عهده گيرد، و در مبادلات مالى منافع خود را تاءمين نمايد، و به اصطلاح كلاه سرش برود، شاهد بر اين سخن آيه دوم است

آن اشاره كرده ، مى فرمايد: « و براى شما در آنها منافع قابل ملاحظهاى غير از اينها است » (و لكم فيها منافع ). تفسير نمونه ، جلد: ۲۰، صفحه : ۱۸۹ از شير و پشم

اينها شفاعت‌ ميكنند دفع‌ بليات‌ و عقوبات‌ ‌از‌ مستحقين‌ عذاب‌ ميشود و جلب‌ منافع‌ جلد 18 - صفحه 181 ‌که‌ لياقت‌ نداشتند بآنها ميشود. امر دوم‌: اينكه‌ ملائكه‌

لهَُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَ مَشارِبُ أَفَلا يَشكُرُونَ»: مراد از «منافع»، هر انتفاعى است كه آدمى از مو، كرك، پشم و پوست حيوان و ساير منافع آن مى برد. و كلمۀ

آله و قائم مقام اوست، و به تعبیر دیگر متعلق به حکومت اسلامی است و در مسیر منافع عموم مسلمین مصرف می‌گردد. ج2، ص129 نکته دیگر این که در شأن نزول خواندیم در

هيجان مردم مى افزود. جريان خواب اين بود كه او سه روز قبل در خواب ديده بود كه شخصى فرياد مى زند، مردم به سوى قتلگاه خود بشتابيد و سپس اين منادى بر فراز كوه

همچون ديوانگان است ، آنها فاقد تفكر صحيح اجتماعى هستند و حتى نمى توانند منافع خود را در نظر بگيرند و مسائلى مانند تعاون ، همدردى ، عواطف انسانى ، نوع دوستى

كه اين ازدواج به عنوان يك وظيفه انجام شده كه بايد به خاطر پروردگار ملاحظات شخصى را كنار بگذارد تا يك هدف مقدس الهى تامين شود، هر چند به قيمت زخم زبان كوردلان

كلمه از ماده (ش ف ع ) است ، كه در مقابل كلمه (وتر تك ) بكار مى رود، در حقيقت شخصى كه متوسل ، به شفيع ميشود نيروى خودش به تنهائى براى رسيدنش بهدف كافى نيست

سود حاصل از فضل (منافع مادى و دنيائى ) به تنهائى مصرف نكند. البته اين احتمال هم هست كه منظور از فضل غير از رحمت باشد، ولى منظور منافع مادى دنيائى نباشد،

هستند و كفر يك ملت است و نكته بلاغتى تفصيل بيان انطباق اين دو وصف است بر چنين شخصى كه بيشتر وادار مى‌كند شخص را كه مواظب خود باشد و منحرف نشود كه اگر خداى نخواسته

هدايت قيدى نزده - اين است كه مراد از آن مطلق هدايت است ، چه هدايت به سوى منافع دنيوى و چه اخروى و تعبير به لفظ مضارع (هدايت مى كند) به منظور افاده استمرار

نهان نيز با خبر نيستم مگر آنچه خداوند اراده كند) و اگر از غيب با خبر بودم منافع فراوانى براى خود فراهم مى ساختم و هيچ بدى (و زيانى ) به من نمى رسيد، من فقط

است هر دو را از آيه استفاده كرد. جمله و ما تنفقوا من خير فلانفسكم مى گويد منافع انفاق به خود شما بازگشت مى كند و به اين وسيله انفاق كنندگان را تشويق به اين

كه گفتيم حرفى نيست ، بحث در اين است كه مراد از آن چيست ؟ (چگونه مى شود كه شخصى توبه كند و ايمان هم بياورد و عمل صالح نيز انجام دهد، و در عين حال در مقام

مى فرمايد: «اين توصيه اى است الهى كه بايد محترم شمرده شود، زيرا خداوند به منافع و مصالح شما آگاه است كه اين احكام را مقرر داشته و نيز از نيات وصيت كنندگان

دلهاى آنها چيره نشده «به راستى در شك و ترديدند»؟ (ام ارتابوا). و طبيعى است شخصى كه در پذيرش يك آئين مردد است تسليم لوازم آن نخواهد بود. يا اينكه اگر نه آن

چهارپايان هر چند امروز براى حمل و نقل كمتر مورد استفاده قرار مى گيرند، ولى منافع مهم ديگر آنها نه تنها نسبت به گذشته كم نشده ، بلكه گسترش بيشترى پيدا كرده

مخلوط كردن يا تبديل نمودن ) نخوريد، زيرا اين گناه بزرگى است . شان نزول : شخصى از قبيله «بنى غطفان » برادر ثروتمندى داشت كه از دنيا رفت ، و او به عنوان

شوند، تا وطن و يا قانون و يا مرام اجتماع محفوظ بماند، و محروميت شخص از سعادت شخصى خود، براى حفظ حريم اجتماع ، امرى است كه انسان عاقل هرگز اقدام به آن نمى كند،

فوق فرشتگان ، چنانكه در حديثى از امام صادق (عليه السلام ) نقل شده است كه شخصى از آن حضرت سؤ ال كرد: «آيا روح همان جبرئيل است ؟» امام (عليه السلام ) در

باطل در هيچ شكل و صورت به قرآن مجيد، زيرا باطل به سخنى راه مى يابد كه از شخصى صادر شده است . با علم محدود و با كمالات معين ، اما كسى كه علم و حكمتش نامحدود

در برابر كسانى است كه تخلفى از آنها سرزده و بعدا پشيمان شده اند، بديهى است شخصى كه در مقام رهبرى قرار گرفته اگر خشن و تندخو و غير قابل انعطاف و فاقد روح

را مناسب كار خود نمى ديد و از آن چشم مى پوشيد، خلاصه اين كار در مسير حفظ منافع گروهى مستمند بود و بايد انجام مى شد. كلمه «وراء» (پشت سر) مسلما در اينجا

با محبوب سخن گفتن لذيذ است ، لذا نخست جواب داد كه اين عصاى من است ، سپس منافع عمومى آن را بر آن مترتب كرد، نكته اينكه گفت ((اين عصاى من است (( هم همين

روايت عياشى كه بدوا ذكر شد اشاره بآن شده بود و نيز شامل است صرف وقت و اعتبار شخصى را در خدمت بخلق و انجاح حوائج بندگان خدا كه حقا يكى از صفات محبوبه نزد حق