نتایج جستجو

عبارت است از گسترش و توسعه يافتن. [تكوير:18-17]. قسم به شب كه درآيد و قسم به صبح كه گسترش يابد نفس بدين معنى بر وزن فرس است كه در قاموس آن را وسعت و گسترش

شرب شرح شرر شرق شعب شفع شفق شقق شقو شقى شمخ شمس شمل شهد شهو شوى شىء شکر صبب صبح صبر صحب صحف صخخ صخر صدر صدع صدق صدى صرر صعد صفر صلح صلصل صلو صلى صور صيف ضحى

انن على ان شرک ربب وله من ى اذا کود نطح وقذ هوى لا اله ظنن ن نا خنق لو تلک صبح مول ها ولد الله اکل تبع هدى سبع ت لبس ک يمن عن نعم الذى خسر قتل الا غنى امن

کتب رئى عدو جهنم ذلکم کلل عذب اسحاق اخو يوم ان لبس اخذ کفر يا لوم هن رسل صبح مثل نحن ک حبب اذا حوط وحى نشء بين الا بئس غرب أما کظم ويل حصن ملک قوم عند

Javascript to function. و صبح و شام او را تسبیح گویید! |و صبح و شام او را نيايش كنيد و صبح و شام او را به پاكى بستاييد. و دایم صبح و شام به تسبیح و تنزیه

مى‏آيد قول دوم درست‏تر باشد تا صبح و صباح مترادف نباشد [هود:81]، [مدثر:34]. قسم به صبح آنگاه كه اشكار شود [تكوير:18]. سوگند به صبح آنگاه كه وسعت گيرد. [صافات:177]

آنها آتش است که هر صبح و شام بر آن عرضه می‌شوند؛ و روزی که قیامت برپا شود (می‌فرماید:) «آل فرعون را در سخت‌ترین عذابها وارد کنید!» |هر صبح و شام بر آتش عرضه

عذاب ايشان صبح است. لوط استبطا كرد، فرمود: هنوز تا صبح بسيار وقت باشد. جبرئيل گفت: چه تعجيل است؟ أَ لَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ‌: آيا نيست صبح نزديك، يعنى

معناى طرف صبح است، ولى، از قرائن بر مى آید که در سوره «سبأ»، «غُدُوّ» به معناى نیمه اول روز است; و مفهوم آیه این است که سلیمان(علیه السلام) از صبح تا به ظهر،

جان به یاد خدا بوده و در هر صبح و عصر لب به ذکر او گشایند. (و اذکر ربک ... بالغدو و الاصال) «غدوة» (مفرد غدو) به معناى صبح (زمان طلوع فجر تا طلوع خورشید)

آن را رونویس کرده، و هر صبح و شام بر او املا می‌شود.» و گفتند: افسانه‌هاى پيشينيان است كه به درخواست او برايش نوشته‌اند، و هر صبح و شام بر او خوانده مى‌شود

هنگام فرو رفتن ستارگان هم (به نماز صبح) تسبیح خدا گوی. و [نیز] پاره ای از شب و هنگام ناپدید شدن ستارگان [به سبب روشنایی صبح] خدا را تسبیح گوی. و تسبيح گوى

کلمه «فُجّار» جمع «فاجر» در اصل از «فَجْر» به معناى شکافتن وسیع است، و طلوع صبح را به این جهت طلوع فجر مى گویند که گویى پرده سیاهى شب با سپیده دم به کلى شکافته

بحث، «رَواح» نیم دوم روز است، و مفهوم آیه این است که سلیمان(علیه السلام) از صبح تا به ظهر، با این مرکب راهوار، به اندازه یک ماه مسافران آن زمان راه مى رفت

جارى كرديم. صبح را از آن فجر گويند كه شب را مى‏شكافد (مفردات) [اسراء:78]. و نماز صبح را بخوان كه نماز صبح مشهود است «فجر» در آيه به معنى صبح است خواه به

ميوه‌چين هستيد پگاه به كشتزار خود در آييد. اگر می‌خواهید میوه‌های خود را بچینید، صبح زود حرکت کنید و خویشتن را به کشتزار خود برسانید. که: « اگر میوه‌چین هستید

النخل و الشجر: جزّه» [قلم:17]. قسم خوردند كه ميده‏هاى باغ را وقت صبح بچينند. [قلم:22]. صبح در كشت خويش باشيد اگر مى‏خواهيد بچينيد. شمشير را از آن صارم گويند

پروردگار سپیده صبح، بگو به پروردگار سپيده دم پناه مى‌برم بگو: «پناه مى‌برم به پروردگار سپيده دم، بگو: من پناه می‌جویم به خدای فروزنده صبح روشن. بگو: به

مقررشده آنها (و أقم الصلوة طرفى النهار و زلفًا من الّیل) ۲- دو طرف روز (صبح و عصر یا صبح و مغرب) و اوایل شب، از اوقات مقرر شده براى نماز است. (و أقم الصلوة

[بقره:187] مراد از رشته سفيد، يفيدى صبح و از خيط اسود تاريكى شب است طبرسى در وجه اين تشبيه فرمود: اندازه‏اى از صبح كه خوردن با آن حرام مى‏شود شبيه به نخ

آیات شامل این کلمه ب‌ (۲۶۴۹ بار) سحر (۶۳ بار) (به فتح س.ح) نزديك صبح. صحاح گويد «السحر قبيل الصبح» طبرسى گويد: سحر وقا قبل از طلوع فجر است اصل آن به معنى

آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیری کنند. |و به وقت صبح با قدرت بر منع [مستمندان‌] بيرون شدند و صبحگاهان در حالى كه خود را بر منع

برکت و رحمت) تا طلوع سپیده! شبى سراسر سلامت است تا صبحدم [آن شب‌] تا دمِ صبح، صلح و سلام است. این شب (رحمت و) سلامت و تهنیت است تا صبحگاه. این شب تا برآمدن

النخل و الشجر: جزّه» [قلم:17]. قسم خوردند كه ميده‏هاى باغ را وقت صبح بچينند. [قلم:22]. صبح در كشت خويش باشيد اگر مى‏خواهيد بچينيد. شمشير را از آن صارم گويند

است، «سحر» نامیده شده است. ب‌ (۲۶۴۹ بار) سحر (۶۳ بار) (به فتح س.ح) نزديك صبح. صحاح گويد «السحر قبيل الصبح» طبرسى گويد: سحر وقا قبل از طلوع فجر است اصل

كه باغداران را آزموديم، مورد آزمايش قرار داديم، آنگاه كه سوگند خوردند كه صبح برخيزند و [ميوه‌] آن [باغ‌] را حتماً بچينند. ما کافران را (به قحط و سختی)

ا لما عند ثمر بعد موت يوم لم قبل قلب صدد جمع اخذ صير عظم علم خير ضلل بعض صبح شطن مع شقق رزق سمو اخر عبد ترب وطء حدث انتم رجع صدق برد صرر روح لن صعق کذب

است و ظاهرش آن است كه در بهشت بامداد و شام هست اهل تفسير چون به عدم وجود صبح و شام در بهشت يقين كرده‏اند درباره آيه اقوال مختلف اظهار نموده‏اند. فخر رازى

خواب بودند، از طرف پروردگارت آفتى بر گرد باغ چرخيد (و باغ را سوزاند). پس صبح شد در حالى كه (اصل باغ به كلى) برچيده شده بود. (آنان بى خبر از ماجرا) بامدادان

شده در حال بارگیری... غُدوه(به ضم غين) و غَداة به معنى بامداد است يا از اول صبح تا طلوع شمس در قاموس و اقرب آمده: «اَلْغُدْوَةُ وَالْغَداةُ: البُكْرَةُ اَوْ

مى‏گردانم. عمّه‏اش سفارش كرد كه امشب نزد من باشو تا او را ببويم فردا صبح مى‏فرستم. وقت صبح كمربند مذكور را به كمر يوسف بست و پيراهنى بر او پوشاند و پيش يعقوب

صفحه 250 هنگاميكه سوگند ياد كردند كه به‌چينند ميوه آنرا البته با آنكه باشند صبح كنندگان‌ و انشاء اللّه نميگفتند پس دور زد بر آن باغ بلاى دور زننده‌اى از جانب

نيز بنماز مغرب و عشاء و دوّمى بنافله صبح تفسير شده چنان كه از صادقين عليهما السلام منقول است و همچنين به نماز صبح تفسير كرده‏اند (مجمع). * [انعام:45] دابرالقوم

پشت سر نگاه نكند هنگام صبح عذاب اينها را فرا خواهد گرفت لوط و دخترانش از آنجا خارج شدند و تا وقت صبح از محيط عذاب گذشتند، موقع صبح انتقام خدائى شروع گرديد،

مى‏گردانم. عمّه‏اش سفارش كرد كه امشب نزد من باشو تا او را ببويم فردا صبح مى‏فرستم. وقت صبح كمربند مذكور را به كمر يوسف بست و پيراهنى بر او پوشاند و پيش يعقوب

قول درباره آن نقل فرموده: نماز ظهر، نماز عصر، نماز مغرب، نماز عشاء، نماز صبح، يكى از نمازهاى پنجگانه كه تعيين نشده تا به همه آنها محافظت كنند. ولى مرحوم

نا سلم امر ن بيت بعد ارض ظنن هدى کثر هن عذب جعل يا قد حکم انس نزغ اولاء عن صبح نفق يوسف ظلم دعو غنى اذ لما عوذ بين فعل خطب صلح نزل حقق ايى وحى طوع حسب هل

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... حين صبح وله ل اله ه الله حمد ف فى سمو حضر سبح ارض عذب

صفحه 250 هنگاميكه سوگند ياد كردند كه به‌چينند ميوه آنرا البته با آنكه باشند صبح كنندگان‌ و انشاء اللّه نميگفتند پس دور زد بر آن باغ بلاى دور زننده‌اى از جانب

کان لا جرى شجر ک غفر بنو کون برک تحت زيت ف مکن توب ثم شرق هلک لم ولى فى جرم صبح ما

صبر ان يسر ايى اذا کذب موسى کم س ى امم کود کما نصب ن اتى عسر قطر لا بدو فئد صبح ک ها شعر مع ما لما ثبت جىء ثقل قدم طوع انن رغب جند وفى الو نور سلم هم جالوت

گرويدند با او برحمتى از خودمان و گرفت آنانرا كه ستم كردند فرياد آسمانى پس صبح نمودند در خانه‌هاشان بر جاى ماندگان‌ كه گويا اقامت نداشتند در آنها آگاه باشيد

اين كلمه در قرآن يكبار آمده و (ساء) در آيه به جاى «بئس» است. ف هم ب سوء نزل صبح عجل اذا نذر ولى نا عن عذب

انكار آنها و اينكه خداوند وعده بدى حال آنها را در صبح داده گفته‌اند براى آنستكه معمول عرب آن بود كه صبح هجوم مينمودند بدشمن و خداوند بر حسب عادت آنها سخن

قدر ما طلب ضعف الله اله من ب وله ف حوط نهر نقذ حقق ليل ل ثمر حثث شمس لا غشى صبح طوع لن قمر غشو عرش نجم شىء غور سخر على قلب سوى امر ها کفف ذبب ثم موه يوم هم

صَدْعاً:شَقَّهُ» چنانكه در مجمع ذيل آيه 43 روم و در مفردات و صحاح گفته است. صديع به معنى صبح است به اعتبار شكافته شدن. [حجر:94]. يعنى مأموريت خويش راآشكار كن و از مشركين

اغاره به معنى هجوم بردن و سرعت سير است [عاديات:3]. قسم به هجوم برندگان وقت صبح. [توبه:57]. مغار و مغاره به معنى غار و جمع آن مغارات و مغاور است يعنى اگر

عذاب حاضر كرده شدگانند پس تنزيه كنيد خدا را هنگاميكه بشب ميرسيد و هنگاميكه صبح ميكنيد و مر او را است ستايش در آسمانها و زمين و در آخر روز و هنگاميكه به نيمروز

عذاب حاضر كرده شدگانند پس تنزيه كنيد خدا را هنگاميكه بشب ميرسيد و هنگاميكه صبح ميكنيد و مر او را است ستايش در آسمانها و زمين و در آخر روز و هنگاميكه به نيمروز

خير حرم اهل قدر اخذ کثر خرج کوکب غير لکن امم شىء متع زين شرق ى يوم شرک ظهر صبح اتى عقب فرج غوى ملء سکن علو امر زخرف لعب اخر بنى توب خفى سجد آدم کذب بلو کيف

خرج غور حجر سبق نور غشو هو هدى أما حين وصى بين خلق صدر عطف جعل فرد ذنب فوق صبح جنح شىء صحب ثمن ثم قرآن قشعر ذوا شبه نقب انس اخذ قطع اول سبع قرء کذب سبط غشى

انكار آنها و اينكه خداوند وعده بدى حال آنها را در صبح داده گفته‌اند براى آنستكه معمول عرب آن بود كه صبح هجوم مينمودند بدشمن و خداوند بر حسب عادت آنها سخن

پنجگانه يوميّه را معيّن مى‏كند: نمازهائيكه در ئو طرف روز اند عبارت اند از نماز صبح و ظهر و عصر و نمازهاى اوائل شب همان مغرب و عشاء مى‏باشند. ولى عيّاشى در تفسير

كه نفس نفس زنند. و آتش افروزان كه با زدن، آتش افروزند. و هجوم بران در وقت صبح، كه با آن هجوم و دويدن غبار بلند كردند و بدان وسيله در ميان قومى قرار گرفتند،

ظلّ گويند ولى فى‏ء فقط بمحلى گفته مى‏شود كه آفتاب از آن بر گشته. و بقولى در صبح ظل و در عصر فى‏ء گويند. و شايد: اين از آن جهت است كه فى‏ء در اصل بمعنى رجوع

است معنى آيه فوق چنين است گفتند اينها نوشته‏هاى باطل گذشتگان است كه نوشته و صبح و عصر بر ونى املا مى‏شود. صحاح آن را اباطيل گفته است. جمع سطر، اسطر و اسطار

مى کند. در حال بارگیری... ف ه لا روح ارض سحب رسل ها الذى من هم وله ب عمر صبح اله ذلل قوى ما الله غير قدح سقى بسط سوق ورى بقر انن نقع شدد کثر فى حرث کون

مانند افتادن آتش در چوبها و علفهاى شكسته و خشكيده. ف ه کون ل قد حظر ک وذر صبح ارض يسر روح نبت قرآن وحد قرء صيح على الله ب ذکر اله هم وله رسل خلط سمو کلل

(ماجراجو و) گمراهی هستی!» |او در شهر، ترسان و نگران [از تعقيب، آن شب را] صبح كرد. ناگهان [ديد] همان كسى كه ديروز از وى استمداد كرده بود باز هم به فرياد

(داخل در صبح شدند) باشد نه به معناى «صاروا» بر این مبنا «فأصبحوا ... » مى رساند که هلاکت در اولین لحظه صبح اتفاق افتاده و در نتیجه عذاب لرزش پیش از صبح یعنى

كه نفس نفس زنند. و آتش افروزان كه با زدن، آتش افروزند. و هجوم بران در وقت صبح، كه با آن هجوم و دويدن غبار بلند كردند و بدان وسيله در ميان قومى قرار گرفتند،

يوم خلف نا سمو اهل اخذ سلک غفر بشر نفس شرب ائى لون هذا علم حوط الذين طلب صبح ذا صبر کمم زيت مول الله کون سبل شکر عين کبر سوغ فجر عمل بلد هو صحب ذلکم حصد

ذلک عتو ل قرب عظم کفر يوم سوء اله وله الله نوق عطو غلم کيف ربب وهب کذب دمدم صبح امن عن صحب سقى ندى على ندم ولى الذى امر ن متع ورى فى نذر ندو نا حضر لدن دور

عذاب حاضر كرده شدگانند پس تنزيه كنيد خدا را هنگاميكه بشب ميرسيد و هنگاميكه صبح ميكنيد و مر او را است ستايش در آسمانها و زمين و در آخر روز و هنگاميكه به نيمروز

امّت پناه ميبرم بپروردگار و بيرون آورنده سفيده صبح بشكافتن پرده تاريكى‌ جلد 5 صفحه 456 شب چون فلق بر عمود صبح اطلاق ميشود باعتبار آنكه پرده شب را ميشكافد

كه زمان مقدّس و با ارزشى است و در آن هنگام، جنبنده‌ها به تكاپو مى‌افتند و صبح و روز تازه‌اى را آغاز مى‌كنند. در حديثى مراد از فجر را حضرت مهدى عليه السلام

که شیر آن نیز قطع شده به کار مى رود). حرد (۱ بار) (بروزن فلس) منع [قلم:25] صبح برون شدند در حاليكه فقط به منع مستمند قادر بودند. در مجمع گويد: حرد به معنى

شفو فى قول نور ل على ردد عظم نا کم نخر اخو ه ان تلک نقذ نعم خشع ها ب ذلک ک صبح

عذاب حاضر كرده شدگانند پس تنزيه كنيد خدا را هنگاميكه بشب ميرسيد و هنگاميكه صبح ميكنيد و مر او را است ستايش در آسمانها و زمين و در آخر روز و هنگاميكه به نيمروز

انكار آنها و اينكه خداوند وعده بدى حال آنها را در صبح داده گفته‌اند براى آنستكه معمول عرب آن بود كه صبح هجوم مينمودند بدشمن و خداوند بر حسب عادت آنها سخن

صبر رسل انن عذب الذين الله ائى کلل اله شىء قبل ان صنع حقق اوى وله امر فرعون صبح روح تلک مرر اسرائيل ربب مکر کيف سوء بنو غرق بعد کفر بيت نظر حسن کفى عجل جعل

لطفش شامل حال آنهاست. تفسیر آیات ۱- غار اصحاب کهف، به گونه اى بود که خورشید، صبح گاهان به سمت راست آن و عصر، به جانب چپ آن مى تابید. (و ترى الشمس إذا طلعت

مى‏وزيد و جارى مى‏شد [سباء:12]. يعنى باد را به سليمان رام كرديم سير آن از صبح تا ظهر به اندازه مسير يك ماه و از ظهر تا شب به قدر يك ماه بود يعنى در يك روز

كه زمان مقدّس و با ارزشى است و در آن هنگام، جنبنده‌ها به تكاپو مى‌افتند و صبح و روز تازه‌اى را آغاز مى‌كنند. در حديثى مراد از فجر را حضرت مهدى عليه السلام

مى‏وزيد و جارى مى‏شد [سباء:12]. يعنى باد را به سليمان رام كرديم سير آن از صبح تا ظهر به اندازه مسير يك ماه و از ظهر تا شب به قدر يك ماه بود يعنى در يك روز

حتى ب ک عن موت وله بصر الله اله حين علم رئى على سبح ا ان ما سوف لو حمد ارض صبح اذا عذب سمو انن حيى کون قوم مسو لا روح وقى دخل بئس لم سرح رحم حمل جمل فتو

مى‏وزيد و جارى مى‏شد [سباء:12]. يعنى باد را به سليمان رام كرديم سير آن از صبح تا ظهر به اندازه مسير يك ماه و از ظهر تا شب به قدر يك ماه بود يعنى در يك روز

صد سال از زير سايه آن بيرون نرود. و در روايت است كه جميع اوقات بهشت، چون صبح تابستان باشد نه گرم و نه سرد. نزد بعضى مراد اين ظل، سايه عرش الهى است. وَ

بالاتر است. باز مجاهد گوید که در میان قوم بنى‌اسرائیل مردى بود که شب‌ها تا صبح به عبادت مى پرداخت و روز با دشمنان دین تا به شب به جهاد و پیکار مى گذرانید

وزر عدو لکن وحد ذکر برر ثم شرک قبل اخر نن حرم الذى بعض فسد قدر فحش ذلک هما صبح بعد دور قد ذا طوع ملک امر غيب حين حمل مرى عشو سمو اول ترک وقى قرى کسب بل نصر

همه جا گسترش يافته و رسيده است آن را آشكار نيز گفته‏اند «فجر مستطير» يعنى صبح آشكار. آن در هر حال از طيران است كه مفيد وسعت مى‏باشد. ه من ب ف فى کم ک ل

گوشزد فرموده اهل مكّه را كه در مسافرت بشام همه ساله بر آنديار عبور مينمايند صبح و شام و مى‌بينند آثار باقيه آنشهر ويران را و تعقّل نميكنند تا متنبّه شوند

گوشزد فرموده اهل مكّه را كه در مسافرت بشام همه ساله بر آنديار عبور مينمايند صبح و شام و مى‌بينند آثار باقيه آنشهر ويران را و تعقّل نميكنند تا متنبّه شوند

ننوشتم. فرمود چه ميدانيد آن رقيه است. رمه را بگيريد و سهمى هم به من بدهيد. ف صبح من او ها ک صعد کفر موه الذين ل ب کود بصر سمو ان صلح غور هم لما حسب لن ه طوع

«فَاَوْحى» اشاره است يعنى: از معبد بر قومش خارج شد و به آنها اشاره كرد كه صبح و شام خدا را تسبيح كنيد. * [قصص:7]. وحى در اينجاهمان الهام و تفهيم خفى است

رفته از باطن آن مى‏باشد. ف ه انن على طيب ل موه ها کم يمم وله الله اله ما صبح سمو ک مسح حسب ب لا وجد جعل او لم فى نا عمل زلق سجد اذ ام امن عذب جرز کلم فکر

عليه السلام از درد معده‌اش شكايت كرد. حضرت به او فرمودند: دو نوبت غذا بخور، صبح وغروب، و بين آن دو غذا نخور كه موجب فساد بدن مى‌شود. آنگاه اين آيه را «رِزْقُهُمْ

همانا خداوند پاداش نيكوكاران را ضايع نمى‌كند. در روايات، مراد از دو طرف روز، صبح و مغرب، و مراد از اوايل شب، نماز عشا بيان شده است. «1» البتّه اين آيه در مقام

(81) ترجمه‌ بپاى دار نماز را نزد زوال آفتاب تا تاريكى شب و نماز صبح را همانا نماز صبح بوده است مشاهده شده‌ و از شب پس بيدار شو براى آن كه مزيّتى باشد براى

عرض کردم: آن کلمات چیست؟ فرمود: صبح که مى شد، مى گفت: «أصبحت أشهدک ما أصبحت بى من نعمة أو عافیة...». نوح(ع) در هر صبح و هر شام این کلمات را سه بار مى گفت

[عبس:15-16]. اسفار (به كسر الف) روشن شدن و آشكار گشتن است [مدثر:34]. قسم به صبح آنگاه كه روشن و اشكار شود [عبس:38و39]. چهره هائى در آن روز روشن اند. خندان

بالاتر است. باز مجاهد گوید که در میان قوم بنى‌اسرائیل مردى بود که شب‌ها تا صبح به عبادت مى پرداخت و روز با دشمنان دین تا به شب به جهاد و پیکار مى گذرانید

اللّه علیه و آله بودند او را در بسترش خیال کنند و تا صبح مهلت دهند و او از منطقه خطر دور شود. هنگامی که صبح شد و به خانه ریختند و جستجو کردند علی علیه السّلام

لبث عمل عند دور رئى زجو کفر ى هو نصر سکن رقب يقطين عبد روح ذلک عوم قول جمل صبح احد زحزح غرم خرج وعد ردف غيب حکم ودد ايد يا فقر رکم

نمودن بر نعمت حق شناسى و حق‌گوئى و ساير محامد و انعامات در دو وقت فضيلت آن كه صبح و عصر است قبل از شروع بكار و بعد از فراغ از آن و مقدارى از شب و در تعقيبات

گوشزد فرموده اهل مكّه را كه در مسافرت بشام همه ساله بر آنديار عبور مينمايند صبح و شام و مى‌بينند آثار باقيه آنشهر ويران را و تعقّل نميكنند تا متنبّه شوند

گوشزد فرموده اهل مكّه را كه در مسافرت بشام همه ساله بر آنديار عبور مينمايند صبح و شام و مى‌بينند آثار باقيه آنشهر ويران را و تعقّل نميكنند تا متنبّه شوند

بالاتر است. باز مجاهد گوید که در میان قوم بنى‌اسرائیل مردى بود که شب‌ها تا صبح به عبادت مى پرداخت و روز با دشمنان دین تا به شب به جهاد و پیکار مى گذرانید

(81) ترجمه‌ بپاى دار نماز را نزد زوال آفتاب تا تاريكى شب و نماز صبح را همانا نماز صبح بوده است مشاهده شده‌ و از شب پس بيدار شو براى آن كه مزيّتى باشد براى

ممنوع هستند كه ضررى به كسى رسانند حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ: تا دميدن سفيده صبح. تتمه- نزد بعضى تماميت كلام به آيه: «بِإِذْنِ رَبِّهِمْ» است و «مِنْ كُلِّ