نتایج جستجو

طلب يا مبالغه باشد كه اين دو از معناى افتعال اند. معنى دو آيه چنين مى‏شود: سيل به شدّت كف بلندى برداشت حقّا كه بهتان و گناه آشكار را برخود بار كرده است

شديد، آب غالب كه هر چيز را فرا مى‏گيرد شدت تاريكى شب، مرگ عمومى، قتل عام، سيل غرق كننده و... آمده است قول مجمع ميز نظير اقرب است. [عنكبوت:14]. غرض از طوفان

صحب فعل طفء کفر سمو قعد ضوء قتل هامان حطم يوم زيت اذا هدى امن الک بغى الى سيل بشر نفس ارض کان فرعون لئک ب قدر شرق بغض حلى حول طين کون جعل عدو لن درى حمل

شدن آب و اجسام خارجى مى باشد. زبد (۳ بار) به فتح (ز- ب) كف [رعد:17] يعنى سيل كفى بالا آمده برداشت. راغب آن را كف گفته است ولى ديگران مطلق آورده‏اند. در

اَلْجَرُّ» و مدّت را از آن مدّت گويند كه وقت ممتد است. در اقرب الموارد آمده: سيل را از آن مدّ گويند كه زيادت آب است. به نظر مى‏آيد كه قول مجمع‏البيان اصح باشد

(۹ بار) پرشدن. جارى شدن فيومى در مصباح گويد:«فاضَ السَّيْلُ فَيْضاً» يعنى سيل زياد و جارى شد «فاضَ‏الِاناءُ فَيْضاً» ظرف از آب پر شد. «اَفاضَهُ صاحِبُهُ»

سفينَةِ اَوْ نَعامَةٍ جاثِمَةِ» يعنى گويا مى‏بينم مسجد بصره را كه در ميان سيل مانده مانند سينه كشتى يا شتر مرغ نشسته است . فِي وَ فَأَصْبَحُوا دَارِهِم

سرزمينى است پاكيزه و دلچسب و پروردگارى چاره ساز از فرمان خدا اعراض كردند. سيل عرم به آنهافرستاديم و دو باغستانشان را به دو باغستان بدل كرديم كه ميوه تلخ

و صراط قرار دارد مى برد، پس در آنجا مى رويند مانند طرثوث كه در خاشاك و كف سيل مى رويد، آنگاه داخل بهشت مى شوند در حالى كه به پيشانی هايشان نوشته است «اينها

آیات شامل این کلمه سيل‌ (۴ بار) ال فَاحْتَمَل زَبَدا بِقَدَرِهَا رَابِيا أَوْدِيَة وَ فَسَالَت مِمّا مَاء يُوقِدُون السّمَاء عَلَيْه مِن فِي أَنْزَل النّار

الْفَوْز تَحِيّة الْفُلْک رَبّکُم مَا عَلَيْهِم أَنْفُسِکُم رِزْق الْعَظِيم سَيْل لَعَلّکُم تُؤْتِي عَاصِف لَم کَانُوا أُنْثَى تَعْقِلُون إِنّمَا فَإِذَا کُنْتُم

همواره بر روى سيل مى چرخد و بالا مى آيد. و همه اين ها كه گفتيم، سياق دلالت بر آن دارد. و اگر به سيل مثل زده، بدين جهت است كه كف انداختن، در سيل روشن تر است

پشيمان‌ پس گرفت ايشان را فرياد مهلك بحق پس گردانيديم آنان را خاشاك بر روى سيل پس دورى باشد از رحمت براى گروه ستمكاران‌ پس آفريديم از بعد آنها جماعتهاى ديگرى‌

بدكار بودند. «طوفان»، در فارسى به معناى تندباد است، امّا عرب آن را به معناى سيل كوبنده به كار مى‌برد. البتّه بعضى به هر حادثه‌ى عمومى و وحشتناك، طوفان گفته‌اند

اثرى ندارد، در جوابش گفته اند كه : طغيان نيل هم از اثر زيادى باران و جريان سيل از ارتفاعات سودان است. علاوه بر اين ممكن است كلمه «يغاث » ماخوذ از «غيث »

الْكافِرِينَ دَيَّاراً» «1» شاهد بر آن است و از طرفى اگر رسالت آن حضرت منطقه‌اى و سيل هم در همان محدوده بوده، ديگر به سوار كردن يك جفت از هر حيوانى نيازى نبوده

وبيمارى گرفتار كرديم. باشد كه تضرّع كنند. «بأساء» به معناى جنگ، فقر، قحطى، سيل، زلزله و امراض مُسرى است و «ضراء» به معناى غم، غصّه، آبروريزى، جهل و ورشكستگى

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الْحُكْمِ فِي سَيْلِ وَادِي مَهْزُور في خبر اخر : و در خبر ديگرى آمده كه فرمود: «براى زراعت تا بند كفش و براى نخلستان

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الْحُكْمِ فِي سَيْلِ وَادِي مَهْزُور روي غياث بن ابراهيم عن ابي عبد الله عن ابايه عن علي ع قال : غياث بن ابراهيم

‌را‌ آب‌ دهيد و استفاده ‌در‌ مراكز و مساكن‌ ‌خود‌ كنيد و ‌در‌ موقع‌ سيل‌ ‌از‌ خطر سيل‌ ‌شما‌ و مساكن‌ ‌شما‌ محفوظ ‌باشد‌ و سيلاب‌ ‌از‌ رودخانه‌ها و انهار

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر و سيل ع : و از آن حضرت در مورد تفسير اين فرمايش خداوند عزّ و جلّ سؤال كردند كه ميفرمايد: أَ وَ لَمْ

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج و سيل الصادق ع : و از امام صادق عليه السّلام، در باره شخصى كه يوزپلنگ خود را بحرم داخل كرده سؤال كردند،

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج سيل الصادق ع : از امام صادق عليه السّلام پرسيدند كه نام كوه عرفه كه مردم روى آن وقوف ميكنند چيست؟ امام

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ التَّيَمُّم و سيل الصادق ع : از امام صادق عليه السّلام پرسيده شد: كسى كه به آبله مبتلا است و جنب شده است، چه كند؟

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج و سيل الصادق ع : و از امام صادق عليه السّلام پرسيدند: مرد بدهكارى از مردم وام‏ ميستاند و بحجّ ميرود آيا

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج و سيل ابو جعفر ع : و از امام ابو جعفر باقر عليه السّلام در باره گوسپند پيرى كه دندانهاى‏ جلو دهانش- ثنايايش-

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم و سيل الصادق ع : و از امام صادق عليه السّلام سؤال كردند كه: چگونه شب قدر بهتر از هزار ماه است؟ امام عليه

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود و سيل الصادق ع : و از امام صادق عليه السّلام پرسيدند اگر مجرمى كه بايد سنگسار شود هنگام رجم فرار كرد

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر و سيل ع : و باز از آن حضرت در باره اين فرمايش خداوند عزّ و جلّ سؤال كردند كه ميفرمايد: وَ إِنْ مِنْ

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج و ساله حماد النوا او سيل و هو حاضر : و حمّاد نوّاء از امام صادق عليه السّلام پرسيد، يا در همان حال كه او

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم و روي انه سيل العالم ع : و روايت شده است كه از امام موسى بن جعفر عليهما السّلام ملقب به عالم در باره

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج و سيل الصادق ع : و امام صادق عليه السّلام را از معنى قول خداى عزّ و جلّ كه فرموده است: «فَمَنْ تَعَجَّلَ

من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، أَبْوَابُ الزَّكَاة-بَابُ فَضْلِ الصَّدَقَة و سيل الصادق ع : و از امام صادق عليه السّلام در باره سائلى پرسيدند كه سؤال ميكند

من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، أَبْوَابُ الزَّكَاة-بَابُ فَضْلِ الصَّدَقَة و سيل الصادق ع : و از امام صادق عليه السّلام پرسيدند: كدام صدقه افضل است؟ فرمود:

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ الْمَيِّت و سيل الصادق ع : از امام صادق عليه السّلام پرسيده شد: به چه علّتى مرده را غسل بايد داد؟ آن حضرت

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ الْمَيِّت و سيل رسول الله ص : از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله پرسيده شد: ملك الموت چگونه جان مؤمن را ميستاند،

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم و سيل الصادق ع : و امام صادق عليه السّلام را در باره محرم پرسيدند آيا جايز است كه او ريحان را ببويد؟

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج سيل ابو عبد الله ع : از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كردند كه در گذشته است، و او پسرى دارد

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم و سيل ع : و از آن امام عليه السّلام در باره شب قدر سؤال كردند، پس فرمود: در آن شب فرشتگان و نويسندگان

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، التَّكْفِينُ وَ آدَابُه و سيل ابو الحسن الثالث ع : از امام هادى عليه السّلام سؤال شد: آيا مشك و بخور معطّر را نزديك ميّت

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، التَّكْفِينُ وَ آدَابُه و سيل الصادق ع : از امام صادق عليه السّلام پرسيدند: اگر زنى همراه عده‏اى مرد باشد و فوت كند و

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج و سيل : و در باره مردى از آن امام سؤال شد كه نميداند سه دور طواف كرده است يا چهار دور؟ گفت: طواف مستحب

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر و سيل ع : و باز از آن حضرت در مورد تفسير اين گفته خداوند عزّ و جلّ سؤال كردند كه ميفرمايد: أَ وَ لَمْ

يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ حَدِّ الْوُضُوءِ وَ تَرْتِيبِهِ وَ ثَوَابِه و سيل موسي بن جعفر ع : از موسى بن جعفر عليهما السلام سؤال شد در مورد مردى كه پاى

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ الْحَيْضِ وَ النِّفَاس و سيل الصادق ع : از امام صادق عليه السلام سؤال شد: در مورد كسانى كه عيبى در خلقت و

عِنْدَ الْمُصِيبَةِ وَ زِيَارَةِ الْقُبُورِ وَ النَّوْحِ وَ الْمَأْتَمِ و سيل : و نيز از آن حضرت در مورد پرداخت مزد به زن نوحه گر سؤال كردند، آن حضرت‏ فرمود:

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، أَبْوَابُ الزَّكَاة-بَابُ الْخُمُس سيل ابو الحسن موسي بن جعفر ع : از امام ابو الحسن موسى بن جعفر عليهما السّلام در باره

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ مَا يُنَجِّسُ الثَّوْبَ وَ الْجَسَد و سيل ابو الحسن موسي بن جعفر ع : از موسى بن جعفر عليهما السّلام سؤال شد: در مورد

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر و سيل ابو الحسن موسي بن جعفر ع : از امام موسى بن جعفر عليهما السّلام سؤال كردند در باره شخصى كه به پسر

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم سيل امير المومنين ع : از امير المؤمنين عليه السّلام در باره يوم الشّك سؤال كردند، پس فرمود: هر آينه اگر

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج و سيل ابو عبد الله ع : و از امام صادق عليه السّلام در باره كسى سؤال كردند كه شش شوط بين صفا و مروه سعى

الزَّكَاة-ضَمَانُ الْمُزَكَّى وَ زَكَاةُ النَّقْدَيْنِ وَ مُسْتَحِقُّ الزَّكَاة و سيل ابو جعفر و ابو عبد الله ع : و از امام ابو جعفر و امام صادق عليهما السّلام

يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ حَدِّ الْوُضُوءِ وَ تَرْتِيبِهِ وَ ثَوَابِه و سيل ابو الحسن موسي بن جعفر ع : از موسى بن جعفر عليهما السلام پرسيدند: مردى كه

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود و سيل الصادق ع : و از امام صادق عليه السّلام از قول خداوند عزّ و جلّ سؤال كردند كه فرموده: إِنَّما جَزاءُ

الَّتِي تَجُوزُ الصَّلَاةُ فِيهَا وَ الْمَوَاضِعِ الَّتِي لَا تَجُوزُ فِيهَا و سيل : و نيز پرسيدند از صورتهايى كه روى فرش نقش شده و داراى دو چشم است و بخواهى

فِيهِ وَ مَا لَا يُصَلَّى فِيهِ مِنَ الثِّيَابِ وَ جَمِيعِ الْأَنْوَاع و سيل الصادق ع : از امام صادق عليهم السّلام در باره تفسير فرمايش خداوند عزّ و جلّ

خراب كردند اين بوده است كه سيل از فراز كوهستانهاى مكّه بسوى ايشان روان ميشده و بدرون كعبه داخل ميگشته چندان كه در اثر هجوم سيل، كعبه شكست برداشته بوده است

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ مَا يُنَجِّسُ الثَّوْبَ وَ الْجَسَد و سيل الرضا ع : و از امام رضا عليه السلام سؤال شد: اگر شخصى به حمّام رود در حالى

فِيهِ وَ مَا لَا يُصَلَّى فِيهِ مِنَ الثِّيَابِ وَ جَمِيعِ الْأَنْوَاع و سيل ابو جعفر و ابو عبد الله ع : از امام باقر و امام صادق عليهما السّلام پرسيدند:

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ الْمَيِّت و سيل الصادق ع : از امام صادق عليه السّلام سؤال شد در مورد اين فرمايش خداوند عزّ و جلّ: اللَّهُ

الْمُصَلِّي فِي صَلَاةِ الْمَغْرِبِ وَ نَوَافِلِهَا فِي السَّفَرِ وَ الْحَضَر سيل الصادق ع : از امام صادق عليه السّلام پرسيدند: چرا نماز مغرب سه ركعت و نوافل

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ الْحَيْضِ وَ النِّفَاس و سيل موسي بن جعفر ع : از موسى بن جعفر عليهما السلام پرسيده شد: در مورد شخصى كه كنيزى

هم بشکند، یا آفتی بر آن مسلط کنیم که محصول را از بین ببرد، و نیز می‌توانیم سیل ملخها را بر آن بفرستیم. آیا اگر زارع حقیقی شما بودید این امور امکان داشت؟

که در آیات، سخن از وجود دریا نیست، روشن مى شود که غرق شدن کافران به وسیله سیل بوده است. ۴ - تکذیب نوح(ع) از سوى قوم وى، موجب هلاکت آنان شد. (قال ربّ إنّ

و نيز كف پاهايش ‍ بريده بريده مى گردد و از بعضى از ايشان صديد و چرك مانند سيل بيرون مى آيد... و در همان كتاب در روايت ابى الجارود، از امام باقر (عليه السلام)

زلزله‌ شد جمعي‌ هلاك‌ شدند فلان‌ قطعه‌ برق‌ جمعي‌ ‌را‌ سوزانيد فلان‌ محل‌ سيل‌ جماعتي‌ ‌را‌ هلاك‌ كرد فلان‌ مركز باد چه‌ اندازه‌ تلفات‌ داده‌‌-‌ «لكن‌ ‌النّاس‌

آبی فرود آورد. پس (به طرف) گودی‌هایی به اندازه‌ی گنجایش‌شان روان شد و پس سیل، کفی برخاسته بر خود بس بار کرد. و از آنچه برای به دست آوردن زینتی یا کالایی،

مشركين آن حضرت را ديد مسلمانان نيز لب رودخانه ايستاده بودند و منتظر بودند تا سيل قطع شود (و بنزد رسول خدا (ص) بروند) مرد مزبور بقوم خويش رو كرده گفت: من اكنون

آنچه را مردمى دارند دگرگون نسازد تا آنها خود را دگرگون كنند» خدا بر آنها سيل عزم «۱» فرستاد تا آباديهاشان را غرقه نمود و ديارشان را خراب كرد و اموالشان

عاقبت اين مزروع است در حينى كه غايت اميدوارى و دلبستگى به زخارف دنياست، ناگاه سيل اجل رسيده با هزاران حسرت، نهال او را بدرآرد و ثمرات آرزوهاى او را نابود سازد؛

أَهلَكناها): هلاك‌ قري‌ ‌ يا ‌ بتوسط خسف‌ ‌است‌ و زلزله‌، ‌ يا ‌ بتوسط آب‌ ‌است‌ و سيل‌، ‌ يا ‌ بتوسط باد ‌است‌ و باران‌، ‌ يا ‌ بتوسط بي‌صاحبي‌ و بي‌پرستاري‌ ‌است‌

را سر انجام سخت می‌گیرد و در پنجه عذاب می‌فشارد. تفسیر آیات ۱- جوشش آبهاى سیل آسا ، بارش بارانهاى طوفان زا ، زیر و زبر شدن آبادیها ، فرو ریختن سنگهاى عذاب

گفتند بمعني‌ دفعات‌ ‌است‌ ‌که‌ نه‌ دوام‌ داشته‌ ‌باشد‌ ‌که‌ مورث‌ خرابي‌ و سيل‌ و هلاكت‌ شود و ‌ يا ‌ نبارد ‌که‌ مورث‌ قحطي‌ و غلا و هلاكت‌ گردد و ظاهرا

شد، چنانكه قرآن مى گويد: ما سيل وحشتناك و بنيان كن را بر آنها فرستاديم و سرزمين آباد آنها به ويرانهاى مبدل شد (فارسلنا عليهم سيل العرم ). «عرم » در اصل از

سلّم به قضاى حاجتى رفت و باران مى‌آمد. چون فارغ شد، خواست به لشگرگاه آيد. سيل آمده و حايل شده بود. حضرت آن طرف رودخانه تنها ماند، بى‌سلاح، و به زير درختى

را به غرق‏ كردن عذاب كرده است و جماعتى را با باد و عدّه‏اى را با طوفان و سيل و قومى را با ملخ و يا پشّه و كنه و قورباغه و خون و طايفه‏اى را با سنگ گلين

كذلك يضرب اللّه الأمثال»: (خدا آبى از آسمان مى فرستد سيل گير ها، هر يك به قدر ظرفيت خود جارى شدند، پس سيل كفى بلند با خود آورد از آنچه هم كه شما در آتش بر

مؤمنانى است كه سوار كشتى شده و از يك قبيله‌اى بودند. 1- زندگانى پس از آن سيل‌فراگير، با دوخطر عمده روبرو بود، يكى آلودگى‌ها و تلاقى‌بودن زمين كه با كلمه‌ى‌

زراعت‌، كسر تجارت‌ خرابي‌ بيوت‌، ‌از‌ ‌بين‌ رفتن‌ مال‌ بواسطه‌ زلزله‌ ‌ يا ‌ سيل‌ ‌ يا ‌ حريق‌ و نحو اينها ميگردد امّا انفاقات‌ واجبه‌ مانند خمس‌ و زكاة و

سوار شو و با کافران مباش.» گفت: «به زودی به کوهی پناه می‌جویم که مرا از (سیل) آب نگه می‌دارد.» (نوح) گفت: «امروز نگهدارنده‌ای از امر خدا نیست. جز هر که

مارب (بر وزن مغرب ) شهرى بود كه در انتهاى يكى از اين دره ها قرار داشت ، و سيل هاى عظيم كوههاى صراة از كنار آن مى گذشت ، در دهانه اين دره و دامنه دو كوه

بزر افشاني‌ كند باميد ثمره‌. فَأَصابَه‌ُ وابِل‌ٌ وابل‌ باران‌ تنديست‌ ‌که‌ سيل‌ خيز ‌است‌ ‌که‌ ‌آن‌ خاك‌ و بزر ‌در‌ ‌آن‌ خاك‌ ‌را‌ بشويد و ‌از‌ ‌بين‌ ببرد

باشد و جلوى او نورى باشد كه چون شمش طلا بدرخشد و تا يك شب و روز از دو دستش سيل طلا روان است، و انبياء همچنين باشند چون زائيده شوند و همانا اوصياء آويزه‏هاى

ضراء را اين بوده كه دلالت كند بر شدايدى كه در خارج واقع شده ، نظير قحطى و سيل و زلزله ، و همچنين خوف و فقر و بد حالى مردم . ابتلاء امم قبل از امت اسلام

باشد، و به نظر استقلالى لحاظ شود، خود يكى از مصاديق باطل خواهد بود، كه چون كف سيل پس از خشكيدن از بين مى رود و مورد انتفاع قرار نمى گيرد. همچنان كه در آيه اى

عليهما السلام با آن همه تغيير وتحوّلى كه در كعبه و اطراف آن در اثر حمله‌ها، سيل‌ها و خرابى‌ها بوجود آمده، خود نشانه‌اى از قدرت الهى است. «حج» به معناى قصد

بَقِيَ مِنْ‏ جُرْهُمَ‏ إِلَى أَرْضٍ مِنْ‏ أَرْضِ جُهَيْنَةَ فَجَاءَهُمْ سَيْلٌ أَتِيٌّ فَذَهَبَ بِهِمْ وَ وَلِيَتْ‏ خُزَاعَةُ اَلْبَيْتَ‏ فَلَمْ يَزَلْ

حوادثى كه مانند سيل و زلزله و صاعقه و طوفان و امثال آن خانمان برانداز است باشند، و خداى سبحان در كتاب مجيدش به عنوان نمونه داستان سيل عرم ، و طوفان نوح

بر هم مى خورد و تمام اموال انسان در كمتر از يك ساعت ممكن است نابود شود، يا سيل و زلزله و صاعقه اى همه را بر باد دهد، و سلامت او نيز با گلوگير شدن يك جرعه

طوفان به معناى هر چيزى است كه در عين بسيارى و شدتش دور چيزى طواف كند، مانند سيل ، باد و ظلمت ، و ليكن بيشتر در آب استعمال مى شود و اگر به جاى اينكه بفرمايد

نشد، حكومت اسلام ريشه هاى محكمى پيدا كرد و شاخه هاى آن نيرومند و قوى شد، سيل ثروت به كشور اسلام سرازير شد و دشمنان سرسخت كه در ناز و نعمت بودند به خاك

شايعه شهادت پيامبر و واقعيت جراحات او، اينها همه نتيجه آن مخالفتها بود. هجوم سيل غم و اندوه به سوى شما «براى اين بود كه ديگر بخاطر از دست رفتن غنائم جنگى غمگين

بگوييم : اين جمله از ماده «نجوة » گرفته شده كه به معناى زمين بلند است ، زمينى كه سيل آن را نميگيرد، و معناى آيه اين است كه : امروز ما بدنت را به بلندى زمين بيرون

السلام ) در كربلا ديده مى شود كه وقتى صفوف اهل كوفه را همچون شب تاريك ، و سيل خروشانى ، در مقابل خود ديد، فرمود: عجب بندگان بدى هستيد! اظهار اطاعت خدا و

«فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَى»: كلمۀ «غثاء»، به معناى گياه خار و خاشاكى است كه سيل، به كنار بيابان مى ريزد و منظور از آن، در اين جا - به طورى كه گفته اند - گياه

سـرازيـر مـى شـدنـد، و هـمـچـون سـيـل روانى اين سرزمينها را زير پوشش خود قرار مى دادند، و تدريجا در آنجا ساكن مى گشتند. براى حركت سيل آساى اين اقوام ، دورانهاى

حال اگر كسى بگويد: حوادث عمومى و مخصوصا از قبيل سيل ها، و زلزله ها، و بيماريهاى واگير، و جنگ و جدالها، هر يك براى خود علل طبيعى دارد، عللى كه اختصاص به

با جالوت و سپاهیان‌اش روبه‌رو شدند، گفتند: «پروردگارمان! بر (سراپای)‌مان سیل شکیبایی فرو ریز و گام‌هایمان را (در کارزار) استوار بدار و ما را بر گروه کافران