روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۱۵۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود

و سيل الصادق ع :

عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ إِنَّمََا جَزََاءُ اَلَّذِينَ‏ يُحََارِبُونَ اَللََّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي اَلْأَرْضِ فَسََاداً أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلاََفٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ اَلْأَرْضِ‏ فَقَالَ إِذَا قَتَلَ وَ لَمْ يُحَارِبْ وَ لَمْ يَأْخُذِ اَلْمَالَ قُتِلَ وَ إِذَا حَارَبَ وَ قَتَلَ قُتِلَ وَ صُلِبَ وَ إِذَا حَارَبَ وَ أَخَذَ اَلْمَالَ وَ لَمْ يَقْتُلْ قُطِعَتْ يَدُهُ وَ رِجْلُهُ وَ إِذَا حَارَبَ وَ لَمْ يَقْتُلْ وَ لَمْ يَأْخُذِ اَلْمَالَ نُفِيَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۰۸

و از امام صادق عليه السّلام از قول خداوند عزّ و جلّ سؤال كردند كه فرموده: إِنَّما جَزاءُ الَّذِينَ يُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ- تا آخر آيه» (همانا كيفر آنان كه با خدا و رسول او به جنگ برخيزند و در زمين بفساد و تباهى كوشند جز اين نباشد كه آنها را بقتل رسانده يا بدار آويزند، و يا دست و پايشان بخلاف يك ديگر ببرند، يا آنان را تبعيد و نفى بلد كنند) (مائده: ۳۳) آن حضرت در پاسخ اين چنين فرمود: اگر بكشد و نجنگد و مال نبرد او را بكشند، و هر گاه بجنگد و بكشد او را بكشند و بدار آويزند، و هر گاه بجنگد و مال بستاند و كس را نكشد، دست راست او را قطع كنند و پاى چپش را، و اگر بجنگد و كسى را نكشد و مالى را نبرد او را نفى بلد و تبعيد كنند. و سزاوار است كه نوعى نفى بلد شود كه شبيه دار آويختن و كشتن باشد، پاى او را چيز سنگينى بندند و او را بدريا اندازند.